Ο ΚΡΙΣΙΜΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ .

Η «ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΝ

Η κινητικότητα γύρω από την «Επιτροπή διαλόγου για τη ριζική αλλαγή στον Δήμο Θεσσαλονίκης», την φέρνει στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων και των προβληματισμών, όχι μόνο των μετεχόντων φορέων και κινήσεων, αλλά και των ΜΜΕ και κυρίως των πολιτικών κομμάτων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται, ή βρίσκονται πίσω από τις σημαντικότερες «συνιστώσες».

Θα παραθέσω λοιπόν αποσπάσματα από τέσσερα πρόσφατα κείμενα, προσώπων που πρωταγωνιστού στην κίνηση, γύρω από το μέλλον και τις προοπτικές της «Επιτροπής» και στη συνέχεια θα κάνω κάποια πρόχειρα, μικρά σχόλια.

Το μέλος της «Συμμαχίας για την Ριζική Αλλαγή στον Δήμο Θεσσαλονίκης», όπως υπογράφει ο Λάζαρος Αγγέλου, σε ένα άρθρο του στον «Αγγελιοφόρο» της 1 Αυγούστου ένθουσιώδες και γεμάτο ελπίδες, καταλήγει ως εξής:

«Το πολύχρωμο πείραμα της Θεσσαλονίκης είμαστε βέβαιοι ότι δεν έχει μόνο τοπική σημασία. Θα επηρεάσει αποφασιστικά τις εξελίξεις στην Περιφέρεια και θα προκαλέσει το ενδιαφέρον σε εθνικό και ίσως ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ανταπόκριση από την πρώτη εμφάνιση μας γεμίζει αισιοδοξία και τονώνει την αυτοπεποίθησή μας. Δεν μας κάνει να πετάμε στα σύννεφα. Σταθερά και αποφασιστικά εργαζόμαστε για την διεύρυνση του «χρωματικού φάσματος» της συμμαχίας μακριά από λογικές «ή εγώ ή το χάος» για την κοινωνική και προγραμματική του εμβάθυνση, καθώς και την ανάδειξη της αγεφύρωτης απόστασης που το χωρίζει από το καταρρέον 24χρονο καθεστώς που εκπροσωπεί η παρούσα διοίκηση , αλλά και η προβαλλόμενη από την ίδια παράταξη «νέα» , «υπερκομματική» υποψηφιότητα του υπευθύνου πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ, Κ. Γκιουλέκα».

Λίγες ημέρες νωρίτερα στον «Αγγελιοφόρο της 24ης Ιουλίου ο νεοεκλεγείς πρύτανης του ΑΠΘ Γιάννης Μυλόπουλος σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Χρίσματα και αυτοδιοίκηση», έπαιρνε μια σαφή όσο και τολμηρή θέση σε σχέση με τον τίτλο του κειμένου του :

« Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τι σημασία έχει αν ο επόμενος δήμαρχος δεν είναι γαλάζιος αλλά πράσινος, εφ όσον θα προέρχεται από το ίδιο σύστημα εξουσίας που δοκιμάσθηκε και απέτυχε; Αν το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της Αριστεράς έχουν ειλικρινείς προθέσεις αλλαγής του πολιτικού συστήματος ας το αποδείξουν αφήνοντας την τοπική κοινωνία να αναδείξει μόνη της τον εκλεκτό της. Οι προσωπικότητες και η ιστορία των υποψηφίων, από κοινού με τις πολιτικές θέσεις και το πρόγραμμά τους για την πόλη, έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία σήμερα από χρίσματα και κομματικές επιρροές. Όποιος το αντιληφθεί, θα έχει συλλάβει το μήνυμα της νέας εποχής».

Προχθές σε άρθρο του στην Θεσσαλονίκη (2/8), ο Στράτος Κερσανίδης, μέλος του Γραφείου τύπου της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ , τονίζει:

«Οι επερχόμενες εκλογές θα διεξαχθούν σε ένα ιδιαίτερο πολιτικό τοπίο, που χαρακτηρίζεται από τα επώδυνα για το λαό μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μέτρα που δεν υπαγορεύονται απλώς από το διαβόητο μνημόνιο του ΔΝΤ της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας, αλλά αποτελούν και πολιτική επιλογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας»,  και καταλήγει:

« Υπάρχουν σε ολόκληρη την χώρα σειρά από αυτοδιοικητικά σχήματα στα οποία συμμετέχουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που το προηγούμενο διάστημα πρωτοστάτησαν σε αγώνες των τοπικών κοινωνιών και μάλιστα σημείωσαν και νίκες. Αυτά πρέπει να ενδυναμωθούν και όπου υπάρχουν να οικοδομηθούν. Στην Θεσσαλονίκη η δημοτική κίνηση «Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας « είναι ένα τέτοιο σχήμα και θυμίζω τον αγώνα που έκανε εναντίον της κατασκευής της υποθαλάσσιας αρτηρίας ., τον οποίο κέρδισε. Με κορμό όλες τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να επιδιωχθούν ευρύτερες συνεργασίες με άλλες αριστερές δυνάμεις, με κινήσεις πολιτών, οικολογικές κινήσεις, ώστε να γίνει ο πόλος, στον οποίο συμμετέχουν όσοι αρνούνται να συναινέσουν στα διάφορα κεντροαριστερά σχήματα με πρόσχημα την σωτηρία της πόλης. Να αποκλειστεί – και λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της συγκυρίας, οποιαδήποτε συνεργασία με δυνάμεις της κεντροαριστεράς και του δικομματισμού».

Στην ίδια εφημερίδα προχθές  επίσης, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος ευρωβουλευτής των Οικολόγων και μέλος της «Διαπαραταξιακής Επιτροπής» γράφει:

«Η επιλογή μας για κοινό βηματισμό των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης φαίνεται ότι δικαιώνεται. Όχι φυσικά γιατί οι υποψήφιοι, ή διαθέσιμοι για την θέση του δημάρχου πλησιάζουν την μια ντουζίνα- είναι βέβαιο ότι οι ενδιαφερόμενοι είναι πολύ περισσότεροι- αλλά γιατί έπειτα από επίμονες προσπάθειες μηνών χαράχτηκε ο δρόμος μέσα από τον οποίο θα προκύψει ένας, ή μία επικεφαλής.

Μετά το κοινό προγραμματικό πλαίσιο και το κοινό όραμα για μια άλλη αυτοδιοίκηση που υιοθετήθηκε, κάθε υποψηφιότητα μπορεί να τεθεί και να αξιολογηθεί, ανοίγοντας μέσα από μία συλλογική διαδικασία και μία προοπτική υλοποίησης ενός μη δημαρχοκεντρικού μοντέλου. Απολύτως θεμιτή η κατάθεση των διαφορετικών απόψεων αλλά χρειάζεται ένα ρεύμα νίκης από την πρώτη Κυριακή».

Ταυτόχρονα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ μπήκαν στον χορό και μιλούν τώρα για μια πολιτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ στην γνωστή ρήση του Μάο, «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθήσουν», δηλαδή να μπουν όλοι στην κούρσα της πρώτης Κυριακής, αλλά να εξασφαλιστεί η συμβολή εκείνων που θα αποκλειστούν, στην υποστήριξη του προσώπου που θα περάσει στην δεύτερη Κυριακή.

Μια νεότερη έκδοση αυτού του σεναρίου, υποστηρίζει ότι ο Γ. Παπανδρέου θα εκδηλώσει με κάποιο τρόπο την υποστήριξή του σε….δύο υποψηφίους, τον Γιάννη Μπουτάρη και τον Τάσο Τζήκα και θα αφήσει την λύση στην συστράτευση της δεύτερης Κυριακής επικεντρώνοντας όλη την τακτική στο σύνθημα της «Αλλαγής».

Θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστα τα κείμενα αυτά, καθώς μιλούν από μόνα τους και αναδεικνύουν τους κινδύνους που καραδοκούν όταν θα επιχειρηθεί το κρίσιμο βήμα, της επιλογής δηλαδή του προσώπου που θα τεθεί επικεφαλής.

Δεν κρίνω χρήσιμο να σχολιάσω και τα σενάρια, που κυκλοφορούν καθώς είναι γνωστό πως το μεγαλύτερο μέρος τους είναι υποβολιμαίο από εκείνους που επιδιώκουν να «κατευθύνουν» έμμεσα τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ.

Θα διατυπώσω όμως κάποια αυτονόητα ερωτήματα όπως:

Με δεδομένο ότι τον βασικό κορμό της πολύχρωμης «Συμμαχίας» απαρτίζουν οι Δημοτικές Παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ , τι θα συμβεί όταν επιλεγεί από την Συμμαχία ο υποψήφιος Δήμαρχος και στην συνέχεια το ΠΑΣΟΚ δηλώσει ότι τον υποστηρίζει; Θα εμμείνει στις απόψεις του ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν συμπορεύεται με τους «υποψηφίους του Μνημονίου»;

Τι θα συμβεί αν το ΠΑΣΟΚ ανακοινώσει την υποστήριξή του σε έναν από τους πολλούς «αυτοδιοικητικούς» υποψηφίους;

Είναι ή όχι άκρως επικίνδυνο να επιλεγεί ένας υποψήφιος με την λογική του «μέσου όρου», ώστε να καλύπτει τις απαιτήσεις όλων των μερών; Θα επιμείνουν να παραδώσουν την τύχη της πόλης σε ένα πρόσωπο που το κύριο προσόν του θα είναι ότι δεν «ενοχλεί» τις συνιστώσες;

Και τι θα συμβεί σ όλη την μακρά προεκλογική περίοδο καθώς η ίδια η λογική της προεκλογικής μάχης θα ανοίξει μέτωπα και θα κληροδοτήσει πικρίες, που δεν θα μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν μέσα στην εβδομάδα που χωρίζει την πρώτη από την δεύτερη Κυριακή;

Και πόσο αξιόπιστη θα είναι μια τέτοια στάση;

Γιατί αρνήθηκαν εκ των προτέρων να δηλώσουν ότι θα συμπαραταχθούν πίσω από τον υποψήφιο της «αλλαγής» την δεύτερη Κυριακή, όποιος κι αν είναι αυτός;

Με λίγα λόγια μήπως είναι καιρός να μπουν στα βαθιά και να διαμορφώσουν μια στάση που δεν θα περιλαμβάνει απλώς προγραμματικές συγκλίσεις και συμφωνίες εκδημοκρατισμού, αλλά πιο ρεαλιστικές και ασφαλώς δύσκολες αρχές και στόχους στην υπηρεσία των οποίων θα δεσμευτούν, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο ο πρωταρχικός ο κυρίαρχος στόχος της «αλλαγής»;

Υ.Γ.

Ακολουθώντας και εγώ την αμηχανία που χαρακτηρίζει πολλές πτυχές της, βαφτίζω την κίνηση άλλοτε «Συμμαχία», άλλοτε «Διαπαραταξιακή», άλλοτε «Επιτροπή Διαλόγου».