ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ;

Θα πρόκειται για μια μεγάλη και ουσιαστική επιτυχία της "Συμμαχίας".

Ελπίζω πως όσοι με διαβάζουν , είτε επισκεπτόμενοι τα «Σημειώματα», είτε μέσω της ιστοσελίδας των «Δώδεκα», που μου κάνουν την τιμή να μεταφέρουν εκεί τα όσα περί των Δημοτικών εκλογών γράφω, θα αντιλαμβάνονται ότι το μοναδικό μου κίνητρο είναι η αγωνία της πορείας αυτού του πρωτόγνωρου εγχειρήματος και κυρίως οι φόβοι μου, τους οποίους καθαρά καταγράφω, μήπως δεν καταφέρουν να ελέγξουν την κατάσταση που θα προκύψει, μόλις μπουν στα βαθιά και «σκοτεινά» νερά των κρίσιμων αποφάσεων.

Ελπίζω ακόμη ότι κάποιες από τις σκέψεις που διατυπώνω και τις οποίες σχολιάζουν, έστω και με τον αποσπασματικό τρόπο που το κάνουν, επιτρέπουν στους καλοπροαίρετους να πληροφορηθούν τους προβληματισμούς εκείνων που δεν μετέχουν, αλλά παρακολουθούν από κοντά και με πολύ ενδιαφέρον την πορεία αυτής της πρωτοβουλίας

Επανέρχομαι λοιπόν στην …προκλητική επικεφαλίδα αυτού του Σημειώματος.

Διάβασα λοιπόν τα όσα συνέβησαν όταν η κίνηση ξεκίνησε την κρίσιμη διαδικασία ανάδειξης του προσώπου το οποίο η Συμμαχία θα προτείνει στους Θεσσαλονικείς ως τον υποψήφιο Δήμαρχο , αλλά και τις παρενέργειες που ακολούθησαν και θα μεταφέρω εδώ κάποιες σχετικές σκέψεις.

Τα πρόσωπα που προτάθηκαν, μάλλον αυτοπροτάθηκαν, περιορίζονται στον κύκλο των μετεχόντων της Συμμαχίας και μάλιστα με τους επικεφαλής τριών εξ αυτών, και δεν κρίθηκε κανένας άλλος , είτε τρίτος, είτε εκτός της Συμμαχίας, κατάλληλος έστω σ αυτήν την προκαταρκτική φάση.

Όπως ήταν αναμενόμενο το γεγονός επισημάνθηκε και μάλιστα με τρόπο που θυμίζει «έναρξη εχθροπραξιών» από την Δημοτική κίνηση του Γιάννη Μπουτάρη, που στην σχετική ανακοίνωση της, αναφέρεται σε «διάτρητες «εσωτερικές διαδικασίες» με μεθοδευμένους αποκλεισμούς και μακριά από την κοινωνία των πολιτών, δεν υπηρετείται ο στόχος της αλλαγής, ούτε και η αρχική εξαγγελία για ένα ανοικτό δημοκρατικό και «από τα κάτω εγχείρημα».

Πληροφορίες που είδαν το φως πρόσφατα, αναφέρουν ότι στην κρίσιμη συνεδρίαση της Συμμαχίας την Τρίτη, οπότε και προγραμματίζεται η συζήτηση επί των προτάσεων αυτών και πιθανόν η λήψη απόφασης- υπάρχει σχετική δέσμευση γι αυτό-, δεν θα προσέλθει η Δημοτική Παράταξη της Χρύσας Αράπογλου, που σημειωτέον είχε και την σχετική πρωτοβουλία σε ανύποπτο βέβαια χρόνο και με άλλη στόχευση, η δε Δημοτική Παράταξη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ , δηλώνει δια του εκπροσώπου της και ήδη αυτοπροταθέντος ως υποψηφίου, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, ότι πολιτική δέσμευση του κόμματος είναι η πλήρης αντίθεση σε υποψηφίους που στηρίζουν το Μνημόνιο και τον Καλλικράτη , ή προέρχονται από τον επιχειρηματικό χώρο.

Φοβούμαι ότι από σήμερα θα υπάρξει και σαφέστατη πολιτική απόφαση, που ουσιαστικά θα οδηγήσει στην αποχώρηση της από την «Συμμαχία».

Έχει ήδη αποκλειστεί και η παράταξη του Γιάννη Μπουτάρη. Ποια περιθώρια συζητήσεων και αποφάσεων απομένουν;

Δεν είχα την ευκαιρία να μελετήσω την συλλογική απόφαση της Συμμαχίας, για την δημοκρατική διοίκηση στον Δήμο.

Με έκπληξη και απορία είδα σήμερα σε άρθρο του Μιχάλη Τρεμόπουλου μια αναφορά, που πιθανολογώ ότι περιλαμβάνεται ως αρχή στην απόφαση αυτή:

«Ο δήμαρχος θα είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων, αυτός που θα υπογράφει όλα όσα όλοι μαζί αποφασίσουμε. Και από αυτό θα κερδίσουμε όλοι, γιατί η πόλη θα κερδίσει τη μάχη για το μέλλον της»

Διάβασα ακόμη ,πως στελέχη της κίνησης «Δώδεκα», στην οποία συμμετέχουν και πρόσωπα που ιδιαίτερα τιμώ, πρότεινε κατά την σχετική διαδικασία υπόδειξης υποψηφίου Δημάρχου, συλλογική ηγεσία…

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Σε ποια εποχή, κάτω από ποιο πολιτικό σύστημα διοικήθηκε ένας Δήμος με αυτού του είδους την αντίληψη;

Τί συμβαίνει επί τέλους;

Μήπως ξεχνούν οι άνθρωποι της «Συμμαχίας» σε ποιο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον θα διεξαχθούν οι εκλογές του Νοεμβρίου;

Μήπως δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις δυσκολίες την πολυπλοκότητα, και τις απαιτήσεις του «Καλλικράτη»;

Μήπως τους διαφεύγει ότι επέρχονται δύσκολοι καιροί για την επείγουσα και αναγκαία επαναδιατύπωση του οικονομικού πλαισίου και των περιθωρίων μέσα στα οποία θα κινείται ο «Καλλικράτειος» Δήμος με την νέα χρονιά;

Έστω.

Θα επαναλάβω λοιπόν την στέρεη πεποίθηση και αγωνία μου, πως καθώς οι συνθήκες μεταβάλλονται και τα δεδομένα ανατρέπονται, αυτό που έχει να αντιμετωπίσει η Συμμαχία ως προτεραιότητα, δεν είναι η υπόδειξη ενός προσώπου ως υποψηφίου για τις δημοτικές εκλογές, αλλά η σοφή διαχείριση  της διαμορφωθείσας πραγματικότητας  και των κινδύνων απαξίωσης μιας πρωτοβουλίας που γέννησε ελπίδες, κυρίως στην κατεύθυνση της ενότητας των κοινωνικών κινημάτων , της δυνατότητας τους να συνδιαμορφώνουν προτάσεις και προγραμματικές αρχές και εν τέλει να παρεμβαίνουν ουσιαστικά  στις εξελίξεις.