ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ, ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΉ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣΧΩΡΑΣ.

Το κλίμα που διαμορφώνεται τον τελευταίο καιρό γύρω από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, δημοτικές και περιφερειακές, είναι μοναδικό στην ιστορία των τελευταίων χρόνων.

Όσο κρίσιμες είναι οι εκλογές, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους για τον καθένα, άλλο τόσο περίπλοκη, ακατανόητη και  συχνά στα όρια του γελοίου είναι η τακτική των κομμάτων, τόσο εκείνων που επιχειρούν να τις προσδώσουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος, εναντίον του Μνημονίου και του «Καλλικράτη», όσο και εκείνων που επιχειρούν να τις αποδώσουν τον πραγματικό τους περιεχόμενο, αλλά και εκείνων που καραδοκούν για να παίξουν μικρά ή μεγαλύτερα πολιτικά παιχνίδια από τα οποία προσδοκούν κομματικά κέρδη.

Με λίγα λόγια μια συμπεριφορά ανάξια και άδικη τόσο για την σημασία των ίδιων των εκλογών, όσο και τη σοβαρότητα των κομμάτων.

Η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά άλλαξε δύο φορές το κεντρικό της σύνθημα «υπέρ ή κατά του Μνημονίου» ατύχησε στις επιλογές των προσώπων, έφτασε σε διαγραφές και προσέφερε στον Γ.Καρατζαφέρη την ουρανοκατέβατη ευκαιρία να αποκτήσει μεγαλύτερα μερίδια στην ιδιοκτησία της πολυκατοικίας.

Η Αριστερά αγωνίζεται να διατηρήσει την πολύπαθη και εύθραυστη ενότητά της και αντιμετωπίζει την επομένη των εκλογών με τον εφιάλτη της περιθωριοποίησης της.

Και το ΠΑΣΟΚ, που θεωρητικά είχε σαφή στρατηγική να υπηρετήσει, κυρίως όσον αφορά τον Καλλικράτη και την ουσιαστική και ρεαλιστική επιχείρηση υλοποίησης μιας από τις πλέον τολμηρές και αποφασιστικές για την αλλαγή των δομών των κράτους μεταρρύθμιση, εμφανίζει το πρωτοφανές να μην καταφέρνει να επιλέξει υποψηφίους, που όχι απλώς θα εκφράζουν την πίστη τους στην υαλοποίηση του εγχειρήματος, αλλά να οδηγούνται ακόμη και μέχρι την απώλεια του υπουργικού τους αξιώματος κατά τρόπο μάλιστα υποτιμητικό, μόνο και μόνο για να αποφύγουν τον ορισμό τους ως υποψηφίων. Οι υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες και δήμαρχοι παρελαύνουν από το γραφείο του πρωθυπουργού και επικαλούμενοι προσωπικά ζητήματα, διαφορετικά ενδιαφέροντα, «αφοσίωση» στο έργο που δεν ολοκλήρωσαν, αρνούνται να μπουν στην κρίσιμη αυτήν μάχη, που θα κρίνει εν πολλοίς και το εγχείρημα των αλλαγών που επιφέρονται στην θεσμική καρδιά του αποδιαρθρωμένου και φθαρμένου κράτους.

Και το μόνο που πραγματικά καταφέρνουν είναι να εκπέμψουν στο πανελλήνιο που αυτήν την ημέρα έχει στραμμένα τα βλέμματά του στην συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου- όχι βέβαια μόνο γι αυτό- μια απίστευτη και εν πολλοίς αδικαιολόγητη ηττοπάθεια, θολώνοντας την εικόνα του ίδιου του πρωθυπουργού σε μια στιγμή μάλιστα που οι πάντες αναρωτιούνται και αγωνιούν για το αύριο της οικονομίας, για την δυνατότητα και την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να προχωρήσουν και να δώσουν απάντηση στα ερωτηματικά της κοινωνίας και τους φόβους της για το ενδεχόμενο να αποβούν άσκοπες οι σκληρές θυσίες στις οποίες υποβάλλονται.

Τι συμβαίνει αλήθεια;

Είναι τόσο κατώτερο των περιστάσεων το πολιτικό προσωπικό στα χέρια του οποίου βρίσκεται η τύχη της χώρας και του λαού;

Είναι τέτοιας σημασίας και αξίας ένας υπουργικός θώκος, ή ένα υφυπουργείο ,εν πολλοίς άγνωστο στο κοινό, ώστε να μην δέχονται να τον ανταλλάξουν με τις νέες θέσεις των «μικρών πρωθυπουργών»;

Έχουν βολευτεί σε μια διαχείριση εκ των πραγμάτων και του μνημονίου περιορισμένων περιθωρίων και εύρους, ώστε να μην τολμούν να μπουν στην διαχείριση, στο στήσιμο εξ αρχής, στο βάρος ανάληψης πρωτοβουλιών ανάπτυξης ταχύτατης και αποδοτικής, όπως προσδοκά η χώρα από την νέα διάρθρωση της διοικητικής δομής της;

Και τι μήνυμα εκπέμπει το ΠΑΣΟΚ, όταν από τον «καταλληλότερο» υπουργό, που κερδίζει την περιφέρεια, κατεβαίνει στον υφυπουργό και από εκεί στον κοντινό νομάρχη και μετά τον Δήμαρχο και τέλος στον …Τατούλη;

Να μου το θυμάστε.

Αυτή η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων ημερών δεν θα μείνει δυστυχώς χωρίς δυσάρεστες και οδυνηρές επιπτώσεις.

Υ.Γ.

Και από την άλλη, κάθε απλός πολίτης αναρωτιέται, καλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος, ώστε όλες αυτές οι συζητήσεις και οι διαφωνίες, να παραμείνουν στα γραφεία των επιτελών και των συμβούλων του πρωθυπουργού, ώστε να ανακοινωθεί μόνο το τελικό αποτέλεσμα, ως η καλύτερη λύση;

Δεν υποτιμώ, ούτε τις διαρροές των ενδιαφερομένων προς τα φιλικά τους ΜΜΕ, ούτε το πιεστικό «ενδιαφέρον» των ειδήσεων των «8», που και από μόνοι τους είναι σε θέση να «κτίσουν ανώγεια και κατώγεια».

Αλλά αυτά που παρακολουθήσαμε μέχρι και σήμερα το μεσημέρι δεν έχουν προηγούμενο και το χειρότερο, πολύ φοβούμαι ότι υποκρύπτουν πολύ μεγαλύτερα και σοβαρότερα προβλήματα.

Υ.Γ.2

Δεν αναφέρθηκα στην Ντ. Μπακογιάννη, γιατί όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει δια ανοίγει τα χαρτιά της. Περιμένει.