ΑΡΓΗΣΑΝ  ΠΟΛΥ

ΕΝΗΡΓΗΣΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ

ΑΛΛΑ…ΜΥΑΛΟ ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΝ1

Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι το πολιτικό σύστημα αδράνησε, άργησε επικίνδυνα  να αντιληφθεί την έκταση, το βάθος και τον αυθεντικά ναζιστικό  χαρακτήρα του εγκληματικού αυτού  μορφώματος   που διείσδυσε στην ελληνική κοινωνία και ορθώθηκε  ξαφνικά μπροστά μας.

Και όπως ήταν δυστυχώς αναμενόμενο αυτή η καθυστέρηση  βρέθηκε στο επίκεντρο άλλης μιας ανιστόρητης και επικίνδυνης πολιτικής αντιπαράθεσης, σε σημείο που να θέτει σε κίνδυνο την επείγουσα ανάγκη άμεσης και αποφασιστικής αντιμετώπισης του.

Ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα που επικαλείται η κάθε πλευρά, μόλις τώρα διαπιστώνουν όλοι , άφωνοι πιστεύω, τα κοινωνικά και ψυχοπαθολογικά στοιχεία, αυτού του πρωτοφανούς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα εκτροχιασμού.

Εν τούτοις το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του  έχει ευθύνες για την καθυστέρηση αυτή

Το να επικαλείσαι τον αριθμό των ερωτήσεων στην Βουλή, ή την επαγρύπνηση των μηχανισμών ελέγχου και επιβολής της τάξης και μόνο, φυσικά και δεν αρκεί.

Η κοινωνία δεχόταν επί μήνες έναν ανηλεή βομβαρδισμό, νέων επώδυνων μέτρων , νέων επιβαρύνσεων , ζώντας υπό την φοβερή κυριαρχία της περίφημης κινητικότητας, της ανεργίας της φορολογίας.

Μέσα σ αυτό το κλίμα η Χρυσή Αυγή ψάρευε στα θολά νερά, εκμεταλλευόταν την οργή, την απελπισία, την ανέχεια και η αντιπολίτευση  αναλώνονταν στον «αντιμνημονιακό» της  αγώνα, την επαναστατική γυμναστική, τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Η δε κυβέρνηση από την πλευρά της,  γνωρίζοντας μάλιστα πολύ καλύτερα την έκταση του φαινομένου, προσδοκούσε οφέλη από το ανιστόρητο και επικίνδυνο εφεύρημα των «δύο άκρων»..

Το εντυπωσιακό όμως εν προκειμένω δεν είναι τι έγινε όλη αυτήν την περίοδο της ανεμπόδιστης πορείας της Χρυσής Αυγής, μέσα στην ελληνική κοινωνία, την διείσδυση της στις ευάλωτες κυρίως ομάδες και το κυριότερο της εξασφάλισης συμπαθειών και συνεργασιών ,αλλά το πλέον επικίνδυνο , διεισδύοντας αποφασιστικά  στους μηχανισμούς προστασίας των θεσμών της Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στην Αστυνομία.

Καθώς τώρα αποκαλύπτεται  η έκταση της παρουσίας της στον κρατικό μηχανισμό, στα όρια της διαμόρφωσης παρακρατικών ομάδων και μηχανισμών ,το απεχθές πρόσωπο του θράσους, και της βίας, η αυθεντικά ναζιστική δομή και λειτουργία, ακόμη και τώρα τα κόμματα και κυρίως τα δύο, που θεωρητικά χαρακτηρίζονται ως «κόμματα εξουσίας» αναλώνονται σε μια ανιστόρητη υποκριτική και αυτοκαταστροφική σύγκρουση.

Οι μεν εμποδίζοντας  με διάφορες διατυπώσεις «δημοκρατικής ευαισθησίας» ή σκοπιμότητας, να εκφραστεί από την δημοκρατική πλειοψηφία της Βουλής η αμετάκλητη απόφαση να τεθεί οριστικά εκτός πολιτικής αυτή η εγκληματική οργάνωση.

Και οι δε επιμένοντας στην διχαστική λογική των δύο άκρων, ανεβάζοντας καθημερινά τους τόνους της αντιπαράθεσης, επιδιώκοντας και οι δύο την «διανομή των ιματίων» του τέρατος που παραμένει ζωντανό κοινοβουλευτικά και οργανωτικά, και το πιο σημαντικό, διατηρώντας ακόμη δυνάμεις μέσα στην κοινωνία.

Το κάνουν ακόμη και τώρα που γνωρίζουν ότι η ελληνική κοινωνία πάγωσε και η διεθνής κοινή γνώμη συγκλονίζεται από τον καταιγισμό των εικόνων των ομάδων εφόδου, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, τους ύμνους στον Χίτλερ, τις Ναζιστικές  συλλογές και τα οπλοστάσια, το  θράσος, την βία και το μίσος, τους προπηλακισμούς πολιτών ελλήνων και ξένων, τους τραυματισμούς, τις απόπειρες φόνων και τελικά τον φρικτό και ως εκτέλεση θάνατο του Παύλου Φύσσα.

Επιμένουν στην τυφλή αντιπαράθεση τους, αναζητώντας «πόντους» στον μεταξύ τους ανταγωνισμό  αλληλοκαταγγελόμενοι ,αρνούμενοι να  αντιληφθούν τον δραματικό κίνδυνο που διατρέχει η ελληνική κοινωνία και η χώρα, να στραφεί εναντίον τους και να κινηθεί εκδικητικά και τιμωρητικά  , αποδυναμώνοντας το μέτωπο και την αποφασιστικότητα να κτυπηθεί τώρα με καίριο τρόπο το τέρας  του νεοναζισμού.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, σχολιαστές;  Που δεν μπορούν να δώσουν άλλη εξήγηση γι αυτήν την πρωτοφανή τυφλότητα, αρχίζουν να θέτουν στο τραπέζι την υποψία προετοιμαζόμενων εκλογών για την Άνοιξη.

Όταν όμως το κλίμα αυτό επικρατήσει, όταν και ο λαός απηυδισμένος κρίνει ότι μόνο οι εκλογές θα μας βγάλουν από αυτήν την περιπέτεια , τότε οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης θα δείξουν τα δόντια τους. Και τότε μέσα από αυτήν θα επιδιώξει να επιβιώσει, έστω και κάτω από άλλο σχήμα μια άλλη «Αυγή»

Αλλά θα είναι αργά..

Και οι ευθύνες θα είναι ιστορικές.

Υ.Γ.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε για να γνωρίσουμε πως οι ανακριτικές αρχές ξεπέρασαν την αντίφαση ,αποδεχόμενοι τον χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής ως «εγκληματικής οργάνωσης» και άρα τα διαπραττόμενα εγκλήματα διαρκή και αυτόφωρα, δεν προφυλάκισαν όμως  τα προβεβλημένα μέλη της, τους  τρεις δηλαδή βουλευτές, περιοριζόμενοι να επιβάλουν περιοριστικά μέτρα, άρα να αποδέχονται την ύπαρξη ευθυνών.

Αλλά στην περίπτωση αυτή η κριτική βλάπτει, δεν ωφελεί

Υ.Γ. 2

Κάτι που δεν σχολιάστηκε επίσης

Από τις εφημερίδες:

«Ποινές φυλάκισης από έξη έως δέκα μήνες με τριετή αναστολή επέβαλε χθες το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, στους τέσσερις Χρυσαυγίτες, που είχαν συλληφθεί για οπλοκατοχή το περασμένο Σάββατο έξω από τα γραφεία της οργάνωσης στην Θεσσαλονίκη».

Υ.Γ.3

Τα σκοπευτήρια γράφει ο τύπος και τα Γυμναστήρια είναι οι χώροι «στρατολόγησης» της Χρυσής Αυγής. Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης λειτουργούν …18 Σκοπευτήρια και άγνωστος αριθμός Γυμναστηρίων….

ΥΓ. 4

Διάφορες «οργανώσεις» αποστράτων θεωρούνται ως προθάλαμος , ή ευμενώς διακειμένων προς την Χρυσή Αυγή. Σήμερα στο Σύνταγμα πραγματοποίησαν την αναγγελθείσα συγκέντρωση τους. Προσήλθαν όλοι με στολές…

Υ.Γ. 5

Έχω πολλές φορές επισημάνει ότι η ελληνική κοινωνία είναι έρμαιο των πιο απίθανων «πληροφοριών» που διακινούνται  στο διαδίκτυο. Εκεί περισσεύει ο μύθος, η ανεξέλεγκτη  «είδηση» η πιο απίθανη ερμηνεία,. Έδαφος απέραντο και πρόσφορο για την διακίνηση των «ιδεών» και της «κοινωνικής δράσης»  της Χρυσής Αυγής

Υ.Γ. 5

Χρειάστηκε μια εβδομάδα για να διαψεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ την δήλωση που φέρεται ότι έκανε ο Α. Τσίπρας  στην συνεδρίαση του κορυφαίου οργάνου του κόμματος του, περί παρακολουθήσεως του τηλεφώνου του από την ΕΥΠ. Στο μεταξύ η πληροφορία «έτρεχε» και σχολιαζόταν κατάλληλα στο διαδίκτυο. Κ αι η διάψευση ασφαλώς δεν πρόκειται να διακινηθεί με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια έκταση. Εκείνο που επιδίωκαν όσοι συνέλαβαν την ιδέα έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό. Παραμένει μόνο το γεγονός ότι η κομματική αντιπαράθεση  κινείται χωρίς έλεγχο πλέον.