ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ "ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ"

 

Ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός της Ελλάδας ως «Ψωροκώσταινας» μου προκαλεί αλλεργία και αποστροφή, παρά την εντελώς αντίθετη ιστορία που τον γέννησε. Στην περιπέτεια όμως της ανάθεσης της Διεύθυνσης του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στον Γιαν Φαμπρ, το κάθε τι, από  το «Πρόγραμμα» που ανακοινώθηκε, η συμπεριφορά του υπουργού Πολιτισμού, η υποδοχή του Βέλγου καλλιτέχνη στο Μέγαρο Μαξίμου, οι ενέργειες που ακολούθησαν την έκρηξη, την ειρωνεία και την οργή του καλλιτεχνικού κόσμου, το μεταμεσονύκτιο «αίτημα» του πρωθυπουργού προς τον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη να αλλάξει κάπως το πρόγραμμα του, όλα μα όλα, θυμίζουν δυστυχώς την «Ψωροκώσταινα»,-με την τρέχουσα ερμηνεία της- όπως δηλαδή αντιλαμβάνονται στην πραγματικότητα τα πολιτιστικά πράγματα και διαχειρίζονται τα προβλήματα οι κυβερνώντες.

Επέλεξαν τον Γιαν Φαμπρ, ως καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, αγνοώντας πλήρως το πόσο περίπλοκο και σύνθετο θέμα είναι η επιλογή ενός  διεθνούς φήμης και καταξίωσης καλλιτέχνη, σε θέση Διευθυντή . Και ήδη ο Γιαν Φαμπρ  δήλωσε προς έκπληξη και του υπουργού, πως δεν θεωρεί τον εαυτό του Καλλιτεχνικό Διευθυντή, αλλά επιμελητή, ανατρέποντας την θεσμική ιστορία του Φεστιβάλ  και μεταφέροντας εν μέσω συνέντευξης τύπου μέρος των αρμοδιοτήτων του στον παρόντα ….Πρόεδρο του Διοικ. Συμβουλίου, -που δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί σε σώμα - κάτι που θα το βρουν πολύ σύντομα μάλιστα μπροστά τους.

Όταν άλλαξαν τον τίτλο και ουσιαστικά τον χαρακτήρα του επιτυχημένου κατά τα τελευταία χρόνια Φεστιβάλ, παρόλο ότι το μείγμα των εκδηλώσεων που ο τελευταίος καλ. Διευθυντής ο Γ. Λούκος καθιέρωσε με αδιαμφισβήτητη επιτυχία και αναγνώριση, ώστε να το καταστήσει ενδιαφέρον στο σύνολο σχεδόν του πληθυσμού και όχι μιας μικρής ελίτ, όπως συνήθως συμβαίνει.

Όταν αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα ότι το «πρόγραμμα» του πρώτου έτους θα περιλαμβάνει έργα του ιδίου του επιμελητή και Βέλγων καλλιτεχνών, γιατί μόνο αυτούς γνωρίζει καλά ο επιμελητής, -αληθινή παγκόσμια πρωτοτυπία- αφήνοντας έξω την ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία και παραγωγή  .

Όταν αποδέχτηκαν ότι και  το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης θα ανοίξει με  έργα σύγχρονων Βέλγων καλλιτεχνών που θα «διαλέγονται» με έργα της συλλογής του Μουσείου, κάτι που θα ανατρέψει ακόμη και την Μουσειολογική μελέτη της Κατερίνας Κοσκινά, την τελευταία δηλαδή μελέτη μετά από εκείνην  της Ά.  Καφέτζη, που οριστικά πάει στα αζήτητα , παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, περί ηθικής υποχρέωσης, για να  παραμείνει  στην ιστορία των μικροτήτων, κάτι όχι σπάνιο  στην κοινωνία των καλλιτεχνών.

Όταν με ιδιαίτερη ικανοποίηση δέχτηκαν πως στα επόμενα χρόνια θα υπάρξει στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ και η παρουσία μεγάλων καλλιτεχνών όπως του Μπομπ Ουίλσον, της Ιζαμπέλ Υπέρ, του Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, του Ρομέο Καστελούτσι, αγνοώντας προφανώς ότι οι σπουδαίοι αυτοί καλλιτέχνες και δημιουργοί   εμφανίστηκαν ήδη στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ τα προηγούμενα χρόνια.

Όταν αποδέχτηκαν ως «αντίδωρο» της «βελγικής κυριαρχίας» στο φετινό πρόγραμμα  την  Ακαδημία Νέων Καλλιτεχνών, την οποία θα παρακολουθήσουν πενήντα νέοι καλλιτέχνες, με ένα μικρό αριθμό από αυτούς να παρακολουθεί και  μια εβδομάδα  ένα Θερινό Σχολείο… Άγνωστα και απροσδιόριστα τα χαρακτηριστικά , η οργάνωση, το κόστος και η λειτουργία της Ακαδημίας και του Σχολείου!...

Όταν η συνέντευξη τύπου δόθηκε με φόντο την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Βελγίου, ως δείγμα   του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα του νέου Φεστιβάλ, αφού στην εθνική ομάδα του Βελγίου μετέχουν πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές…

Όταν για την Επίδαυρο καθόρισαν ότι θα παρουσιαστούν τα έργα μόνο των τριών κρατικών καλλιτεχνικών Οργανισμών, του Εθνικού Θεάτρου, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής  και του ΚΘΒΕ, αποκλείοντας  τις παραγωγές των ιδιωτικών θεατρικών οργανισμών , που  έχουν τιμήσει και καταξιώσει   τόσο το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, όσο και την  αρχαία ελληνική δραματουργία και τους ξένους , που στους νεώτερους χρόνους  παρουσίασαν την δική τους ερμηνεία εμπνευσμένοι από το αρχαίο ελληνικό δράμα .

Όταν ο πρωθυπουργός, που δέχτηκε στο γραφείο του τον «παράκλητο», και την ίδια ημέρα αναγκάστηκε να παρέμβει και με τα αλλεπάλληλα Twitter του  να  αναγγείλει μετά την γενική κατακραυγή, ότι «ο υπουργός Πολιτισμού και ο Γιαν Φαμπρ συμφώνησαν να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στις ελληνικές παραγωγές» …

Και σήμερα μάθαμε ότι αυτό θα επιχειρηθεί με περικοπές στις «Βελγικές παραγωγές»! Κάτι θα περισσέψει δηλαδή…

Δεν υπάρχει  παρόμοιο προηγούμενο πουθενά στον κόσμο.

 Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα της ανθρωπιστικής και προσφυγικής κρίσης, στην Ελλάδα της κατάρρευσης του κράτους πρόνοιας και της κρίσης των θεσμών..

Και αυτό το περιβάλλον κάνει ακόμη πιο οδυνηρή ,σχεδόν προσβλητική για την χώρα, την αντιμετώπιση της από τους εμπλεκόμενους στην ιστορία αυτή, Έλληνες και ξένους, πολιτικούς και καλλιτέχνες.

Υποβάθμισαν και περιθωριοποίησαν την ελληνική πολιτιστική και καλλιτεχνική πραγματικότητα, έδειξαν να μην αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς τα βασικά χαρακτηριστικά της μεγάλης επιτυχίας και καταξίωσης του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στα τελευταία δέκα χρόνια.

Και φυσικά υπονόμευσαν  την θέση και το έργο  του Γιαν Φαμπρ, αλλά και του ίδιου του Φεστιβάλ , κάτι που αργά ή γρήγορα θα το δούμε στην συνέχεια.