ΟΛΙΒΙΕ ΝΤΕΚΟΤ: Ένα παραλίγο ελληνογαλλικό "θερμό" επεισόδιο...

Η από κοινού απόφαση του Μουσείου Μπενάκη και του Ολιβιέ Ντεκότ για την διακοπή της συνεργασίας τους, λίγους μόλις μήνες μετά την απροσδόκητη ανακοίνωση της πρόσληψής του ως διαδόχου του Άγγελου Δεληβοριά, άφησε φυσικά πολλά ερωτηματικά, μεταξύ των άλλων και γιατί είχαμε επανάληψη του θλιβερού  «επεισοδίου Γιαν Φαμπρ» , αυτήν την φορά όμως ασφαλώς πολιτισμένη, συνοδευόμενη από την ταχύτατη αντίδραση του Υπουργείου Πολιτισμού να «αποκαταστήσει» τον  τέως Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας.

Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ίσως περισσότερο και από αυτό καθ εαυτό το «συναινετικό» διαζύγιο και τους λόγους που ώθησαν σ αυτό τα δύο μέρη.

Διέφυγε όμως από πολλούς το ύφος της ανακοίνωσης του υπουργού Πολιτισμού, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε μια γλώσσα, όπου κυριαρχούν κυρίως πολιτικές εκτιμήσεις και πάντως διανθισμένη πάντα και με λίγο αριστερό ιδεαλισμό.

«Ο υπουργός πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι ο κ. Olivier Descotes, ανώτερος δημόσιος λειτουργός του υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας, απεδέχθη την πρόταση να εργαστεί ως ειδικός σύμβουλος προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο γραφείο του υπουργού».

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια γλώσσα καθαρά Γαλλική, με ένα ύφος «λουδοβίκειας» μεγαλοπρέπειας, που νομίζεις προς στιγμήν ότι έχεις να κάνεις όχι με απόπειρα μίμησης , αλλά  με ένα αυθεντικό γαλλικό κείμενο, συντεταγμένο από μια γαλλική υπηρεσία , μεταφρασμένο στην συνέχεια στην Αθήνα στα ελληνικά.

Δηλώνεται με έμφαση ότι  «ο κ. Olivier Descotes, «απεδέχθη την πρόταση» του υπουργού Πολιτισμού, κάτι που ενδεχομένως και να αρνιόταν. ..

Οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν μίλησαν για την «επιθυμία» της υπουργού Πολιτισμού και Επικοινωνίας της Γαλλίας Audrey Azoulay , στην οποία «ανταποκρίθηκε» ο Έλληνας υπουργός Πολιτισμού.

Δεν αμφιβάλλω καθόλου λοιπόν ότι το ανακοινωθέν συντάχθηκε στο Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού, μετά την ικανοποιητική απάντηση του Α. Μπαλτά σε διαμαρτυρία της Γαλλίδας  ομολόγου του.

Η Γαλλία φαίνεται συνεπώς να διεκδικεί κάποιον σημαντικό ρόλο στα του Πολιτισμού στην Ελλάδα, κάτι που προκύπτει και από την παρουσία και άλλων προσωπικοτήτων του Πολιτισμού στους Πολιτιστικούς Οργανισμούς της χώρας.

Και τώρα για τους λόγους αυτού του φιλικού διαζυγίου.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, από το γραφείο του που διατηρεί στο Μουσείο, τους αποσαφήνισε πιστεύω ο επί 40 χρόνια Διευθυντής του Μουσείου ο Ακαδημαϊκός πλέον Άγγελος Δεληβοριάς.

Απαντώντας ο ίδιος σε πρόσφατη συνομιλία του με την κ. Μαργαρίτα Πουρνάρα στην «Καθημερινή» δήλωσε: « Η αλήθεια όμως είναι πολύ απλή: ήταν θέμα ανθρώπινης  χημείας και μόνον» και  πως για να προχωρήσει το Μουσείο απαιτείται  «αρμονική σύνθεση του διευθυντή, των εργαζομένων, των συλλογών και του δικτύου των συνεργατών και των χορηγών, του κόσμου που συσπειρώνεται γύρω από το ίδρυμα».

Νομίζω πως σκιαγραφεί κάπως και τα προσωπικά στοιχεία που πρέπει να συγκεντρώνει ο Διευθυντής του Μουσείου , τα οποία ενδεχομένως να μην διέθετε ο αποχωρήσας .

Στο ερώτημα ποια θεωρεί ως απαραίτητα προσόντα του διαδόχου του παραιτηθέντος Διευθυντή, που ήδη αναζητεί το Μουσείο Μπενάκη, απαντά αποκαλυπτικά:

«Μου έχετε ξανακάνει την ερώτηση και θα σας πω το ίδιο: ένας νέος άνθρωπος, με όραμα, που να αγαπά τους ανθρώπους, να είναι κοινωνικός και πρωτίστως να μπορεί να συναισθανθεί το μοναδικό αφήγημα του Μουσείου Μπενάκη για την Ελλάδα μέσα στον χρόνο και μέσα στον κόσμο».

Νομίζω συνεπώς πως, με άμεσο ή έστω έμμεσο τρόπο, απαντήθηκαν όλα τα ερωτηματικά και οι απορίες που προέκυψαν από την απροσδόκητα σύντομη παραμονή του κ. Olivier Descotes στο τιμόνι του λαμπρού Μουσείου Μπενάκη.

Και δευτερευόντως στο πόσο δύσκολη είναι η αναπλήρωση του κενού, που αφήνει αποχωρώντας ένας διακεκριμένος και με επιτυχίες μια ολόκληρης τεσσαρακονταετίας  Διευθυντής.

Υ.Γ.

Εάν θα μπορούσα να εκφράσω την προσωπική μου άποψη στο θέμα της επιλογής ενός νέου Διευθυντή, θα τολμούσα μια ανορθόδοξη ιδέα.

Με δεδομένα τα χαρακτηριστικά που θέτει ο Άγγελος Δεληβοριάς, την δήλωση του ότι τα στελέχη του Μουσείου έχουν  με τα χρόνια αποκτήσει μια υψηλή δυνατότητα «αυτενέργειας» και ότι το Μουσείο Μπενάκη έχει ήδη έτοιμο και εγκεκριμένο Πρόγραμμα μέχρι το 2018, θα μπορούσε να επιλέξει ένα Διευθυντή, με τα προσόντα που αναζητά, στον οποίο να προσφέρει τα «περιθώρια» μιας «μαθητείας» με την παρουσία του ιστορικού Διευθυντή του, όσο και του Διοικητικού Συμβουλίου και των κορυφαίων στελεχών του.

Ομολογώ πως πρόκειται για μια δύσκολη υπόθεση, αλλά διαφορετικά αμφιβάλω αν θα μπορέσει οποιοσδήποτε Έλληνας ή ξένος Διευθυντής να καλύψει τα στοιχεία που έχουν περιγραφεί παραπάνω.