ΤΟ "ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ" ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Γίνεται συχνά λόγος για τα μικρά Μουσεία, ή τα «ειδικά» Μουσεία και την σημασία τους.

Συνήθως αποτελούν την εκπλήρωση επιθυμίας κάποιου δωρητή, που τα χαρίζει στην πόλη, με  τον όρο να φιλοξενηθούν σε ένα οργανωμένο χώρο, σε ένα Μουσείο και να είναι ανοικτά στο κοινό.

Συλλογές, αρχεία, ντοκουμέντα, ολόκληρες βιβλιοθήκες, σπάνιες εκδόσεις, αρχαιολογικά ευρήματα, εικόνες, μοναδικές γκραβούρες, ακόμη και έπιπλα εποχής, που συγκεντρώθηκαν με αφοσίωση και θυσίες, από αγορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πολύτιμα στοιχεία της ανθρώπινης δημιουργίας, και του ειδικού ενδιαφέροντος αυτών των μοναδικών ανθρώπων που τους αποκαλούμε με την γνωστή λέξη «συλλέκτες» , διεκδικούν να διασωθούν και να αναδειχθούν.

Μουσεία αυτής της κατηγορίας λειτουργούν ήδη στην Θεσσαλονίκη, όπως το Μουσείο Κινηματογράφου με τις Συλλογές Κινηματογραφικού υλικού των Νίκου και Αικατερίνης Μπιλιλή, του Βασίλη Παπαδόπουλου του Κ. Αρβανιτίδη κλπ. το Μουσείο Ντιζάϊν με τις συλλογές του Στέργιου Δελιαλή, το Μουσείο της Εβραϊκής παρουσίας, το Σιδηροδρομικό Μουσείο, το Μουσείο Ύδρευσης και άλλα.

Ας γυρίσουμε όμως στο Παρίσι και στο «Μουσείο της Ρομαντικής ζωής», που θα μπορούσαμε να το πούμε πιο αντιπροσωπευτικά «Μουσείο της Ρομαντικής εποχής».

Γιατί αυτήν κυρίως εκπροσωπεί το γοητευτικό Μουσείο «LE MUSEE DE LA VIE ROMANTIQUE» στην οδό Κόμη  Σατάλ στο Παρίσι.

Στεγάζεται στην παλαιά κατοικία του Ary Scheffer, ένα από τα τελευταία δείγματα κατοικίας καλλιτέχνη, που επιβίωσαν ως τις ημέρες μας.

Αναγέρθηκε το 1830 στην καρδιά του Καρτιέ στο τμήμα του που έφερε την χαρακτηριστική ονομασία Nouvelle Athenes, υποδεχόμενο την καλλιτεχνική και λογοτεχνική ελίτ της εποχής στο σαλόνι του.

Οι τελευταίοι ιδιοκτήτες του ο Ary Scheffer  και ο Ernest Renan, το δώρισαν στον Δήμο του Παρισιού και από το 1983 λειτουργεί ως  Μουσείο του Δήμου, ενταγμένο στην Ένωση των Μουσείων της πόλης του Παρισιού αφιερωμένο στην υπενθύμιση της  καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ζωής του  πρώτου μισού του 19^ου αιώνα.

Περιλαμβάνει εκτός από την κατοικία μια πλακόστρωτη αυλή και κήπο καθώς και τμήμα του πάρκου του Κόμητος  Σατάλ και του Αββαείου της Μονμάρτρης.

Ένας στενός διάδρομος που αρχίζει από την οδό Σατάλ, οδηγεί στο πρώτο συγκρότημα κτιρίων, όπου στεγάζονται οι περιοδικές εκθέσεις του Μουσείου, σήμερα την Έκθεση με τίτλο «Το μάτι του Μπωντλέρ»  και στα αριστερά της αυλής μια σειρά κτισμάτων στεγάζουν τις τεχνικές και διοικητικές υπηρεσίες του Μουσείου .Διαθέτει ακόμη μικρό Βιβλιοπωλείο,  και το καλοκαίρι λειτουργεί στην πανέμορφη και φυσικά ρομαντική αυλή του «SALON DE THE-UN THE DANS LE JARDIN» και όπως σχεδόν όλα τα  Μουσεία τις δραστηριότητες του υποστηρίζει ένας Σύλλογος των Φίλων του Μουσείου.

Στο ισόγειο της κατοικίας εκτίθενται αναμνηστικά, έπιπλα εποχής, πορτραίτα, κοσμήματα κλπ, αναμνηστικά, διακοσμητικά, που ανήκαν στον George Sant ( ψευδώνυμο της Amantine –Lucide-Aurore Dupin- γνωστή σε μας ως Γεωργία Σάνδη) και κληροδοτήθηκαν στον Δήμο του Παρισιού το Ι923 από τα εγγόνια της, που θυμίζουν έντονα την ζωή της Γεωργίας Σάνδη και της εποχής, αλλά  και τους πρωταγωνιστές της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής του Παρισιού.

Στον πρώτο όροφο κυριαρχούν τα ζωγραφικά έργα του Ary Scheffer, μέσα από την πλούσια γκάμα  της δουλειάς  του, κυρίως πορτραίτα, θρησκευτικά και ιστορικά  θέματα

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το ατελιέ του  Scheffer, όπου υποδεχόταν κάθε Παρασκευή την ελίτ της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ζωής του Παρισιού. Γεωργία Σάνδη, Σοπέν, Ντελακρουά, Ροσσίνι, Λιστ, Τιέρ, Ντίκενς…

Στα  δεξιά το προσωπικό ατελιέ της ζωγραφικής του  Scheffer, που χρησιμοποιούσε ο ίδιος, αλλά και  ο αδελφός του Henry, καθώς  και μαθητές και βοηθοί.

Χωρίς επιφύλαξη μπορώ να πω ότι οι εντυπώσεις είναι τόσο ισχυρές, που όντως νομίζεις ότι μεταφέρεσαι σε κατοικία μιας άλλης εποχής.

Μοιάζει με κάτι μυθικό, καθώς η εποχή μας πρακτική και χρησιμοθυρική συχνά κυνική και αδυσώπητη, έχει στερηθεί στοιχείων που ομορφαίνουν μια καθημερινότητα χωρίς τις εντάσεις και το άγχος που ως γνωστόν κυριαρχεί ειδικά  στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.

Σπάνια οι ξένοι επισκέπτες του Παρισιού φτάνουν στο Μουσείο αυτό, που προσελκύει όμως άτομα με ειδικά ενδιαφέροντα. Τα μεγάλα παγκόσμιας φήμης Μουσεία του Παρισιού, παλαιά και νεότερα, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο. 

Ανάμεσα όμως στους πολλούς κυρίως Γάλλους επισκέπτες μπορείς να διακρίνεις – μάλλον να ακούσεις - φοιτητές και φοιτήτριες από την Αμερική ή την Κίνα, την Ιαπωνία, την Γερμανία. Τους φέρνουν στο  Μουσείο οι σπουδές τους και η φήμη του.