ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΝΤ, Ο Β. ΣΟΙΜΠΛΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Οι αποφάσεις που έλαβε προχθές το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, προκάλεσαν μια σειρά από ενδιαφέρουσες και απροσδόκητες αντιδράσεις.

Να τις υπενθυμίσουμε περιληπτικά και σε γενικές γραμμές

Για την παραμονή του στο Πρόγραμμα  «εισηγείται» μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, πώληση  περιουσιακών στοιχείων του κράτους, μείωση του αφορολογήτου ,κατάργηση των φοροαπαλλαγών, κατάργηση των προσωπικής διαφοράς στις ήδη υπάρχουσες συντάξεις (οι μειώσεις θα φτάσουν μέχρι και το 30%), αλλαγές στους φορολογικούς συντελεστές κλπ.

Ταυτόχρονα διατυπώνει την δική του προσέγγιση όσον αφορά στο ελληνικό δημόσιο χρέος το οποίο χαρακτηρίζει «εξαιρετικά μη βιώσιμο»

Και πέραν αυτού του εντυπωσιακού χαρακτηρισμού, τον οποίο συνόδευσε και με την εκτίμηση του ότι το 2060 το δημόσιο χρέος της χώρας θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ ενώ οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα απορροφούν το 62% του ΑΕΠ!..

 Για την αποφυγή αυτού του πρωτοφανούς σεναρίου προτείνει αλλαγές στους όρους ρύθμισης του δημόσιου χρέους, όπως τους ανακοίνωσε η Ε.Ε. κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει δεκτό από τα κράτη μέλη της.

 Ζητά να καθοριστεί ότι το ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα πρέπει να καθοριστεί στο 1.5%  αντί του 3.5% που προβλέπεται για το 2018 και μετά   στην γνωστή απόφαση και εντάχθηκε στο τρέχον Πρόγραμμα.

 Πιστεύει ότι ακόμη και αν εφαρμόσει όλες τις αναφερόμενες «μεταρρυθμίσεις» η Ελλάδα, δεν θα βγει από την κρίση μέσω της ανάπτυξης την οποία προβλέπει πολύ χαμηλότερη από αυτήν που υπολογίζει η Ευρώπη  και ως εκ τούτου ζητά μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους από αυτήν που έχει ανακοινωθεί ήδη.

Απέναντι στις αποφάσεις αυτές, που αποτελούν τους όρους για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο Πρόγραμμα,  η Ευρώπη κρατά την στάση την οποία εξέφρασε ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών ότι «χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ δεν υπάρχει Πρόγραμμα» (διάσωσης)..

Η θέσεις αυτές του ΔΝΤ προκάλεσαν αντιδράσεις σε πολλά επίπεδα, κατ αρχήν στο εσωτερικό του, όπου εμφανίστηκε μια μειοψηφία( κυρίως ευρωπαϊκών κρατών), στα διεθνή Μέσα,  ιδίως τα  Γερμανικά, αλλά και του Προέδρου του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ ο οποίος «εξέφρασε την έκπληξη του για την σκληρότητα των σχολίων» που την συνοδεύουν. Την επομένη βέβαια πρόσθεσε ότι η Ολλανδία θεωρεί ως προαπαιτούμενο την συμμετοχή του ΔΝΤ.

Αμφισβητήθηκε από αρμόδιες Γερμανικές υπηρεσίες το επιχείρημα ότι το Γερμανικό Κοινοβούλιο δεν θα δεχθεί να συνεχιστεί το Πρόγραμμα, χωρίς την παρουσία και την συμμετοχή του ΔΝΤ.

Κυκλοφόρησαν φήμες ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει σχέδιο υπέρβασης του αδιεξόδου, με τον διαχωρισμό των εκκρεμοτήτων  σε δύο στάδια, ώστε στο πρώτο να περιληφθούν ρυθμίσεις που αποδέχεται και η χώρα, η οποία όμως θέτει ως προαπαιτούμενο ότι οι ρυθμίσεις αυτές θα ικανοποιούν την ΕΚΤ και θα ισχύσει άμεσα και για την Ελλάδα  το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, απολύτως αναγκαίο για τις τράπεζες και την ανακούφιση της αγοράς.

Η ολοκλήρωση της συμφωνίας θα πάει μετά τις εκλογές στην Ολλανδία και το πιθανότερο μετά και τις Γερμανικές εκλογές.

Μέχρι στιγμής πάντως δεν μίλησε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας και κυρίως ο νέος υποψήφιος Καγκελάριος του Μάρτιν Σουλτς, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς εκφράσει την διαφωνία τους με την σκληρή γραμμή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Μια ισχυρή παρέμβαση τους θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα που μέχρι στιγμής δείχνουν επικίνδυνο αδιέξοδο.

Ευτυχώς κανείς δεν επιθυμεί να παραμείνει στο τραπέζι η εκκρεμότητα της Ελλάδας, με τις Ολλανδικές εκλογές να φτάνουν και οι ακροδεξιές και ανθελληνικές δυνάμεις να διεκδικούν την πρώτη θέση.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν γύρω μας τόσο η κυβέρνηση  όσο και η  αντιπολίτευση σωπαίνουν!

Και η μεν κυβέρνηση δικαιολογείται, όπως πρόσφατα δήλωσε ο υπουργός των Οικονομικών γιατί « δεν θέλει να δείξει τα χαρτιά της», η σιωπή όμως της αντιπολίτευσης προκαλεί ερωτηματικά.
Παρ όλα αυτά, ο υπουργός των Οικονομικών με εκτεταμένη δήλωση του και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ασκούν κριτική στην απόφαση του ΔΝΤ, αμφισβητώντας κυρίως τα στοιχεία στα οποία στηρίχτηκε αυτή.

Για την Αντιπολίτευση όμως εν αρκεί το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση φέρνει την μεγαλύτερη ευθύνη για τις εξελίξεις αυτές, που δεν υπήρχαν ως γνωστόν στην συζήτηση του καλοκαιριού του 2015.

Κατανοητό επίσης, ότι δεν θέλει με κανένα τρόπο να «φορτωθεί» ευθύνες που δεν της αναλογούν, αλλά να ζητά μόνο  την «επίσπευση της συμφωνίας» γιατί η καθυστέρηση κοστίζει και επαναφέρει στο προσκήνιο τον εφιάλτη του καλοκαιριού του 2015.

Οφείλει εν τούτοις να πάρει ξεκάθαρη θέση ιδίως στα όσα περιλαμβάνονται στην απόφαση του ΔΝΤ τόσο για την εφιαλτική εξέλιξη του δημόσιου χρέους και τα πρωτογενή πλεονάσματα , όσο και για την αντικοινωνική και αντιφατική επιμονή της σε νέες περικοπές μισθών και συντάξεων κλπ.

Και φυσικά να μιλήσει και αυτή και να καταγγείλει  τις εμμονές του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ο οποίος ενεργεί με προτεσταντική σκληρότητα, ως οιωνεί «τιμωρός» μιας «απείθαρχης και αντικανονικής χώρας», και οδηγεί σε αδιέξοδο κάθε σχετική με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης συζήτηση. Το κάνουν άλλωστε ήδη με ένταση οι Σοσιαλδημοκράτες , τα Μέσα Ενημέρωσης, καθώς και σοβαροί οικονομικοί οργανισμοί στην ίδια την Γερμανία.

.

Πιστεύω ότι η Αντιπολίτευση θα βρει μπροστά της αργότερα την τυχόν εμμονή της να μην παίρνει θέση στις εξελίξεις και να απευθύνει απλώς ρητορικές  παραινέσεις και καταγγελίες προς την κυβέρνηση «να κλείσει» τις εκκρεμότητες της αξιολόγησης αδιαφορώντας για το τι σημαίνει  αυτό τα «κλείσιμο» και φυσικά τις ολέθριες συνέπειες του για την  κοινωνία και την χώρα, τώρα και στο μέλλον.

Υ.Γ.
Βρίσκομαι στο FB  σχεδόν δοκιμαστικά, μέχρι να κατανοήσω την λειτουργία και τα χαρακτηριστικά αυτού του μέσου, που έχει φτάσει να κυριαρχεί και να υποκαταστήσει την κοινωνική ζωή και ταυτόχρονα να αναδειχθεί στο πιο ισχυρό μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης, με όλες τις γνωστές ήδη αδυναμίας και τους κινδύνους που αναδεικνύονται καθημερινά.

Αυτός είναι ο λόγος που κάνω μόνο μερική χρήση του μέσου, παρακολουθώντας δηλαδή τους από καιρού φίλους και γνωστούς , κάνοντας μόνο χρήση του απλοϊκού και μονοσήμαντου "μου αρέσει".

Έτσι όταν ανακάλυψα ότι μπορώ να αναρτώ στον "τοίχο" μου τα "Σημειώματα" του blog  ( salpistis.blogspot.com από το 2006) το δοκίμασα χωρίς να έχω στον νου μου ότι θα ακολουθήσουν σχόλια, στα οποία ενδεχομένως θα πρέπει να απαντώ.

Αποφάσισα συνεπώς να απαντώ μέσα από το επόμενο  "Σημείωμα" και για αυτό ζητώ την κατανόηση εκείνων που με τιμούν με κάποιο σχόλιο τους

Στον κ. Γιάννη Αικατερινάρη λοιπόν που αναφέρθηκε στις ευθύνες εκείνων "που μας οδήγησαν στον όλεθρο" και την  άποψη του ότι "αυτοί δεν μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο", απαντώ:

Αυτοί που μας οδήγησαν στον όλεθρο είναι όλοι όσοι κυβέρνησαν μέχρι σήμερα και άρα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για τα άλλα δύο κυβερνητικά κόμματα την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τονίζω μόνο ότι και τα δύο κρίθηκαν δύο φορές από τον λαό, για τα έργα  τους, που στην Δημοκρατία είναι ο μόνος αρμόδιος να αποδώσει ευθύνες  και  τις απέδωσε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί στις προσεχείς εκλογές για τις δικές του ευθύνες, που δεν αμφισβητούνται ούτε και από τους ψηφοφόρους που τον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. 

Για το "ποιος θα μας βγάλει από το αδιέξοδο", θα αποφασίσει επίσης ο λαός στις προσεχείς εκλογές και φυσικά μέχρι τότε αρμόδια και υπεύθυνη είναι η παρούσα κυβέρνηση.
Αυτοί  πιστεύω είναι οι κανόνες της Δημοκρατίας και ο σεβασμός μας σε αυτούς μας αναγορεύει σε "κανονικό κράτος".

Στον κ. Δημήτρη Ιωακειμίδη:

Γράφει ότι "οι σκεπτόμενοι πολίτες απαιτούν σεβασμό στον πολίτη".
Συμφωνώ απολύτως και ελπίζω ότι δεν παραβίασα την αρχή αυτήν.