Γιώργος Λούκος: Μήπως πρόκειται για την πετυχημένη συνταγή;

Επί τέλους!...
Το έργο ενός νέου ανθρώπου σε υπεύθυνη θέση μεγάλου πολιτιστικού οργανισμού, προκαλεί ομόθυμα τα ευμενή και κάποτε ενθουσιώδη σχόλια κριτικών, ΜΜΕ και κυρίως κοινού..

Αξίζει λοιπόν να αναλύσουμε την περίπτωση του Γιώργου Λούκου.Γιατί και πως και με ποιούς όρους βρέθηκε επι κεφαλής του πιο σημαντικού Φεστιβάλ της χώρας, όταν φαινόταν να έχει εξαντλήσει τα όρια και τις δυνατότητές του.
Γιατί και πως έδωσε επιτυχή απάντηση στα κλασσικά προβλήματα, που δυναστεύουν τους πολιτιστικούς οργανισμούς,τα φεστιβάλ, τις θεσμοθετημένες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Τί εκπροσωπεί και τι εκφράζει ο Γιώργος Λούκος;

Είναι κατ αρχήν από τους "εκτός", τους "άλλους".Ένας νέος άνθρωπος , Έλληνας της διασποράς,κάνει μια επιτυχημένη καριέρα στο εξωτερικό, ένας "μάνατζερ" του πολιτισμού, με γνώση,με εμπειρία,με ευαισθησίες και κυρίως τόλμη.

Δεν έχει σχέσεις, φιλίες, πολιτικές εξαρτήσεις, δεν μετέχει σε καμιά "παρέα".

Όλα αυτά τον καθιστούν αρχικά "ύποπτο', με το κλασσικό επιχείρημα της άγνοιας του τόπου, των ανθρώπων,της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής ζωής.

Εν τούτοις, οι επιλογές του, τό πρόγραμμά του, συναντούν την γενική σχεδόν αποδοχή, συχνά τον ενθουσιασμό, και -επαναλαμβάνω-την επιβράβευση του κοινού.

Προχώρησε χωρίς δεσμεύσεις, και οτιδήποτε επιχειρήθηκε να αλλοιώσει τις ξεκάθαρες αντιλήψεις του, οποιαδήποτε απόπειρα έμμεσης ή άμεσης πίεσης, έπεσε στο κενό.

Τι επισημαίνουν ειδικοί και μη για τα χαρακτηριστικά του προγράμματός του;

Ανανεωτικός, τολμηρός βλέπει με καθαρό βλέμμα, μέσα από ορθάνοικτα προς τον έξω κόσμο και την εποχή παράθυρα,διαμορφώνει μια πρόταση και την παρουσιάζει- εκτός από το Ηρώδειο και την Επίδαυρο- σε νέους, άγνωστους στο ευρύ κοινό χώρους, που από μόνοι τους αποτελούν την πρώτη ευχάριστη έκπληξη.

Για πρώτη φορά το μεγάλο νεανικό κοινό συγκινείται , ανταποκρίνεται και πλημυρίζει τους νέους κυρίως χώρους, χάρις και στο φτηνό εισιτήριο- τονίζω φτηνό εισητήριο, όχι απρόσωπες αναρίθμητες προσκλήσεις-, ένδειξη εξ ίσου σημαντική για την αναμενόμενη επιτυχία.

Τέλος, καταφέρνει να παρασύρει την Αθήνα, σε μια γιορτή πολιτισμού, σε μια χωρίς προηγούμενο μέθεξη,.

Προσοχή. Την πόλη στο σύνολό της, την γνωστή απρόσωπη Αθήνα, και όχι μόνο μια ελίτ κοινωνική και οικονομική, που ούτως ή άλλως δίνει πάντοτε το παρόν στο Ηρώδειο.

Από μόνο του το γεγονός, αυτό το αυθεντικό φαινόμενο, είναι μια μεγάλη επιτυχία.

Σε μια επιστολή τους σε Αθηναϊκή εφημερίδα, τέσσερις επώνυμοι(;) πολίτες σημειώνουν : "Σαν να μην ζούμε στην ίδια πόλη,σαν ξαφνικά η Αβινιόν, το Εδιμβούργο και άλλοι αξιόλογοι καλλιτεχνικοί θεσμοί, να έχουν μετακομίσει στην Αθήνα. Οι παραστάσεις που έρχονται είναι πολύ υψηλού επιπέδου, σύγχρονες, πρωτοποριακές και παρουσιάζονται σε εξαιρετικούς χώρους με ανάλογες συνθήκες και προσιτές τιμές, ενώ συχνά ακολουθούν απίθανα "after"."

Όλα αυτά μου θύμισαν την Biennale των Νέων καλλιεχνών της Μεσογείου, πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια στην Θεσσαλονίκη.Νέοι δημιοργοίαπό την Μεσόγειο, πρωτοποριακές και τολμηρές παραστάσεις και ιδέες, νέοι, σχεδον μυθικοί, χώροι και ένα απέραντο πανηγύρι εξελίσσεται στην πόλη..

Μήπως κάτι παρόμοιο δεν πέτυχε και ο Μισέλ Δημόπουλος με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου;
Έχοντας στην διάθεσή του, το -αποκλειστικά δικό του- Palais de Festival" στο ανακαινισμένο ΟΛΥΜΠΙΟΝ, τον πρώτο προβλήτα με τις τέσσερις κινηματογραφικές αίθουσες, τον εξαιρετικά λειτουργικό χώρο της Αποθήκης Γ΄και τις αίθουσες του Μουσείου Κινηματογράφου, κατάφερε να απλώσει με άνεση το όραμά του στο κέντρο της πόλης και με την τολμηρή και ανατρεπτική συμβολή του Εϊπίδη να χαρίσει στην θεσσαλονίκη ένα κινηματογραφικό πανηγύρι, μια διεθνή αναγνώριση, που την κατέγραψε στον χάρτη των φεστιβάλ κινηματογράφου.

Αυτά τα σαφή χαρακτηριστικά και ο Γιώργος Λούκος που τώρα επίκαιρα τα εκπροσωπεί, μήπως αποτελούν την εναγωνίως αναζητούμενη συνταγή για την ανανέωση κα την επιτυχία;

Κανείς δεν μπορεί πιστεύω να το πει ακόμη με βεβαιότητα.Υπήρξαν και αστοχίες (Αρδίτης), και σκληρές κριτικές (Γεωργουσόπουλος) και παράπονα (Γαβριηλίδης,Ευαγγελάτος κ.ά.) δικαίως, ή αδίκως παραπονούμενοι.

Μπορούμε όμως να κρατήσουμε προσεκτικά τα στοιχεία της συνταγής, να τα συγκρίνουμε και να τα αξιολογήσουμε.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο δεύτερος χρόνος θα δώσει την σίγουρη απάντηση.

Ο επόμενος χρόνος, όταν θα δοκιμαστούν τα όρια της αντοχής στις πιέσεις και τις σκοπιμότητες, όταν θα φανεί καθαρά ότι δεν επρόκειτο για ένα φευγαλέο συμπτωματικό γεγονός, τότε μπορεί με βαβαιότητρα να δοθεί η σίγουρη απάντηση.
Και κυρίως τότε θα πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, τόσο η Πολιτεία και κυρίως το ΥΠΠΟ, που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο και πιο κρίσιμο κομμάτι των μεγάλων πολιτιστικών οργανισμών και φεστιβάλ της χώρας, αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση, εφ όσον θέλει να ανταποκριθεί στις νέες ευθύνες και προκλήσεις του ανταγωνισμού των πόλεων,αλλά και τις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών.