Είναι ή όχι επικίνδυνα τα νερά του Αλιάκμονα;

Ο αναπληρωτή καθηγητής του Εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πανεπιστημίου Κρήτης Ευάγγελος Γιδαράκοςσημειώνει σε έρευνά του για την επιβάρυνση των νερών του Αλιάκμονα από ίνες αμιάντου, αφού διαπιστώνει ότι ανευρέθησαν υψηλές συγκεντρώσεις ινών αμιάντου :

"Ως όρια συγκέντρωσης για τις δειγματοληψίες χρησιμοποιήθηκαν εκείνα που έχουν τεθεί για το πόσιμο νερό, καθώς τα νερά του Αλιάκμονα τροφοδοτούν ένα μέρος της Θεσσαλονίκης. Ως τώρα καμιά μέθοδος δεν εφαρμόζεται ώστε να γίνει συλλογή του αμιάντου στο ύδωρ του ποταμού Αλιάκμονα πριν από την κατανάλωση"...

Μάλιστα, έτσι ακριβώς..

Για να θυμηθούμε τις διαφωνίες σχετικά με την επικινδυνότητα ή μη των σωλήνων ύδρευσης από αμίαντο;. Πόσα χρόνια κράτησε αυτή η ένταση; Κάποια στιγμή βέβαια ξεχάστηκε..

Για να θυμηθούμε ότι όταν για πρώτη φορά παρουσιάστηκε η ιδέα για την επίλυση του προβλήματος ύδρευσης της Θεσσαλονίκης από τον Αλιάκμονα πόσες ήταν οι διαμαρτυρίες και οι επισημάνσεις για το πρόβλημα του αμιάντου; Και τί έγινε τότε; Παρουσιάστηκαν μελέτες. που υποστήριζαν ότι ο αμίαντος είναι επικίνδυνος μόνο ως εισπνεόμενες ίνες!..
Και πάλι το θέμα ξεχάστηκε..

Για να θυμηθούμε ακόμη ότι σχετικά με το νερό του Αλιάκμονα, κάποιοι επισήμαναν και την επιβάρυνση από τα απόβλητα των εργοστασίων κονσερβοποιϊας, που κατέληγαν μέσω καναλιών στον Αλιάκμονα. Τι ακούστηκε γι αυτά; Απολύτως τίποτε. Κάποια μελέτη αργότερα μπορεί να μας αποκαλύψει "υπερβάσεις" και επικινδυνότητες.

Τι θα γίνει τώρα; Μα ότι και στην περίπτωση της χωματερής των Ταγαράδων. Την επικινδυνότητα την καθορίζει το τηλεοπτικό βασίλειο. Θα γίνουν καταγγελίες, θα δημοσιευθούν απόψεις, πάντοτε συγκρουόμενες, θα γίνει πιθανόν πρόσκαιρο θέμα της προεκλογικής διαμάχης, θα απαντήσει ο ΕΥΑΘ, πιθανόν και μια προσφυγή στον εισαγγελέα και τέλος...

Κάτι θα προκύψει στα δελτία των οκτώ, και όλα θα ξεχαστούν.

Τα πάντα είναι πλέον "επικαιρότητα". Επιβιώνουν για λίγο , καμιά φορά και περισσότερο του συνήθους, γιατί δεν εμφανίζεται τό ¨νέο" γεγονός, ο,τι κι άν είναι αυτό και τέλος.

Για σκεφτείτε τι έγινε με τις διοξίνες της χωματερής των Ταγαράδων;