Η λησμονημένη " EXPO 2008'

Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση από τότε...
Από την ημέρα δηλαδή, που οι Ιταλοί κέρδισαν την EXPO 2008 και στην Θεσσαλονίκη η αδράνεια και η αδιαφορία- εννοώ του κόσμου-, φώτισαν για άλλη μια φορά την πηγή των προβλημάτων και της κακοδαιμονίας μας.

Η Θεσσαλονίκη κοιμάται μακαρίως.

Γιατί τήν θυμήθηκα τώρα;

Γιατί τον επόμενο μήνα η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρεία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παίρνει στα χέρια την την καυτή πατάτα της εφαρμογής του ψηφίσματος εκεχαιρίας στον Λίβανο...
Γι αυτήν την εκλογή μας, ως μη μονίμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, δύο κυβερνήσεις (Σημίτη- Καραμανλή) ανάλωσαν όλη την διπλωματική δραστηριότητα της χώρας, ακριβώς την εποχή που η Θεσσαλονίκη αναζητούσε ερείσματα μεταξύ των κρατών μελών της Διεθνούς Γραμματείας της EXPO.

Ηταν τότε ολοφάνερο ότι η Ελληνική διπλωματία, και κυρίως, οι πολιτικοί διαχειριστές της, όταν δεν ξεχνούσαν εντελώς την Θεσσαλονίκη,στο πλαίσιο της κινητικότητας και των επαφών τους,την έβαζαν σίγουρα σε δεύτερη μοίρα.

Είναι αυτονόητο.Δεν μπορεί μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα,να κυνηγά- με επιτυχία-, δύο ταυτόχρονα στόχους...

Αυτός είναι ο ένας λόγος. Να μην ξεχνιόμαστε όμως..

Ούτε να καταφεύγουμε μονίμως στην εύκολη δικαιολογία του αδιάφορου "αθηνοκεντρικού κράτους"..

Η Θεσσαλονίκη έδινε την εντύπωση- και πάντως την έδωσε σίγουρα στους κριτές της υποψιότητάς της- ότι η μεν ποικίλη ηγεσία της κουβαλούσε μια αγγαρεία,που δεν πολυπίστευε, όταν δεν την αξιοποιούσε πολιτικά, προσωπικά και επαγγελματικά, κυρίως όμως ότι η πόλη παρακολουθούσε αδιάφορη, χωρίς συμμετοχή και πρωτοβουλίες,όπως γίνεται συχνά.

Πολύ αργά το καταλάβαμε, όταν στην αντιπαράθεση των υποψήφιων πόλεων, είδαμε την μεγάλη κοινωνική κινητικότητα, που συνόδευε και υποστήριζε τις άλλες υποψηφιότητες, την ενεργό δηλαδή συμμετοχή, αυτού που τα τελευταία χρόνια αποκαλούμε "κοινωνία των πολιτών".

Αδρανείς και μοιραίοι περιμέναμε τα αποτελέσματα των ενεργειών της πολιτικής και αυτοδιοικητικής ηγεσίας, έτοιμοι να γελάσουμε ειρωνικά και με κακεντρέχεια στην επερχόμενη και συντελούμενη αποτυχία..

Γρήγορα- γρήγορα λοιπόν, όλοι μαζί από κοινού και αντάμα βάλαμε την ταφόπλακα σε ένα ακόμη "όραμα" για την θεσσαλονίκη, την ξεχάσαμε για να μην μας θυμίζει ευθύνες και ενοχές εαυτών και αλλήλων.

Απόδειξη τρανή ότι μαζί με την αποτυχία του "οράματος" ξεχάσαμε και το "υπεσχημένο και δεσμευτικό πακέτο"..
Θα την θυμάστε φαντάζομαιτην σχετική ιστορία.
Την από κοινού δέσμευση όλων, ότι ανεξάρτητα από την επιτυχία ή την αποτυχία, το πρόγραμμα των έργων, των δράσεων,των παρεμβάσεων, που συνοδεύουν και υποστηρίζουν την πρόταση της Θεσσαλονίκης,θα υλοποιηθούν πλήρως, θα γίνουν πραγματικότητα.

Ποιος μιλά τώρα για το δεσμευτικό κεκτημένο της EXPO 2008;

Θα μου πεις και τί έγινε;
Αί λοιπόν έγινε και παραέγινε!

Όποιος έχει μια αίσθηση της διαχρονικής εξέλιξης της πόλης, μπορεί να αξιολογήσει ένα σημαντικό στοιχείο της.
Στον τομέα του πολιτισμού, η "Θεσσαλονίκη 2.300 χρόνια", η "Μπιεννάλε των Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου" και η "Πολιτιστική Πρωτεύουσα"άλλαξαν ριζικά το τοπίο. Υποδομές,αναπλάσεις, κοινωνική υποδομή,θεσμοί, νέες ιδέες, εμπειρίες, επικοινωνία με τα συντελούμενα στον κόσμο,νέοι δημιουργοί, νέα στελέχη, βήματα αξιόλογα και μετρήσιμα στην διεθνή αναγνωρισιμότητα της πόλης.

Αφαιρέστε τα τρία αυτά γεγονότα της δεκαετίας 1986-1997 και θα εντυπωσιαστείτε από την τρομακτική γυμνότητα μιας πόλης που διεκδικεί Μητροπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη ζωτική περιοχή της.
Να θυμίσω απλώς ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στην Θεσσαλονίκη, υπήρχε ένα και μόνο αξιόλογο κτίριο στέγασης του πολιτισμού, το κτίριο της Εταιρίας μακεδονικών Σπουδών!Και αυτό ξεπερασμένο από άποψη λειτουργικότητας και σύγχρονου εξοπλισμού.
Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο και δυστυχώς εξ ίσου οδυνηρό ζήτημα...

Υ.Γ.

Ακόμη και εκείνη η μαζική κίνηση με το συμβολικό όνομα "Κίνηση πολιτών Θεσσαλονίκη 2008", που είχε συσπειρώσει στις τάξεις της ένα εξαιρετικό δυναμικό ανθρώπων της πόλης,σκόνταψε και αποξεχάστηκε.