Κωνσταντινούπολη 2010 -Παρ όλο ότι μοιάζει με εμμονή

Όντως και σε μένα δίνει πια την εντύπωση μιας εμμονής. Που δεν έχει βέβαια καμιά απολύτως σχέση με νοσταλγίες και «μαρμαρωμένους βασιλιάδες» και «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι».

Όταν βρίσκομαι στην Κωνσταντινούπολη, αισθάνομαι οικεία, φιλικά και άνετα.
Το Πατριαρχείο, οι εκπληκτικές εκκλησίες, η Αγία Σοφία , τα ιστορικά ελληνικά σχολεία,το Μπαλουκλή,το Πέραν είναι εκεί, ζωντανά και υπαρκτά.
Και είμαι ευτυχής γι αυτό.
Τέλος πάντων.
Γιατί επανέρχομαι σαυτήν την σημαδιακή πια ημερομηνία του 2010;
Πιο πολύ νομίζω γιατί εκφράζει συμβολικά κάτι πολύ σημαντικότερο, που συνδέεται με το μέλλον και την προοπτική της Θεσσαλονίκης..

Κι αυτό γιατί στο μεταξύ συμβαίνουν πράγματα, που δείχνουν πως η Πόλη προχωράει. Κάνει βήματα δυναμικά και ανατρεπτικά, πολύ τολμηρά για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της σημερινής Τουρκίας.
Οι πρόσφατες λοιπόν πληροφορίες λένε, πως φέτος κατά την διάρκεια της Συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Σιγκαπούρη, οι Τούρκοι έδωσαν μάχη και πέτυχαν να αποφασιστεί πως η Σύνοδος του 2009,των δύο αυτών κολοσσών της διεθνούς οικονομίας, που καθορίζουν κυριαρχικά την τύχη και την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη.

Και επειδή γνωρίζουμε πως οι αποφάσεις αυτές δεν είναι ούτε εύκολες, ούτε πολύ περισσότερο στερούνται στρατηγικών στόχων, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Κωνστανινούπολη κάνει ακόμη ένα βήμα προς αυτό που επιδιώκει, δηλαδή την ανάδειξή της σε ένα παγκόσμιο οικονομικό Κέντρο.
Στην Κωνσταντινούπολη έχουν ήδη την έδρα τους όλες οι μεγάλες ιδιωτικές Τράπεζες, που δραστηιοποιούνται στην χώρα, ετοιμάζονται να μεταφερθούν εκεί και οι τρεις εναπομείνασες κρατικές Τράπεζες και το σημαντικότερο και σχεδόν πρωτοφανές, στην Πόλη θα μεταφερθεί και η έδρα της ....Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας!...

Δεν είναι δύσκολο να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι το 2010, όταν η Κωνστανινούπολη θα είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, θα έχουν διαμορφωθεί οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να βρεθεί στο επίκεντρο όχι απλώς του Ευρωπαϊκού άλλα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Και στο μεταξύ στην Θεσσαλονίκη συνεχίζεται αμείωτος ο αποπροσανατολισμός με τον γελοίο «πόλεμο» κατά του «αθηνοκεντρικού κράτους», ο ανέξοδος χαρτοπόλεμος των οραμάτων για το μέλλον της πόλης και φυσικά ο πανταχού παρόν εμφύλιος, που αναιρεί αμέσως και κατεδαφίζει οτιδήποτε προτείνεται από τους «άλλους»...