Ο Κινηματογράφος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ : Μια ιστορία μικροπολιτικής ανοησίας.

Η ιστορία με τα «δώρα» κυβερνητικών παραγόντων προς τους τοπικούς άρχοντες, είναι γνωστή και έρχεται από το μακρινό παρελθόν.

Κάτι τέτοιο ακούσαμε πρόσφατα, μεταξύ πολλών άλλων φυσικά, και με την απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης ,να παραχωρήσει στρατόπεδα στον Δήμο Θεσσαλονίκης και την Νομαρχία.

Γνωστή πρακτική, όπως είπα,που εμφανίζεται βέβαια και σε κάποιες «κρίσιμες» στιγμές ,που κρίνονται πρόσωπα, κυβερνήσεις κλπ, ή όταν οι πιέσεις και η διεκδίκηση δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με απλές εξαγγελίες.

Μέχρι εδώ γνωστά πράγματα.

Αυτήν την φορά όμως η ανακοίνωση περιελάμβανε και μια έκπληξη.

Ο κινηματογράφος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, η γνωστή κινηματογραφική αίθουσα στο κτίριο της Στρατιωτικής Λέσχης παραχωρείται στην Νομαρχία!...

Γιατί στην Νομαρχία και για ποιόν σκοπό; Άγνωστο και μυστήριο...

Όπως μυστήριο ήταν και η προ καιρού παραχώρηση του ΑΛΚΑΖΑΡ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου...Ίσως γιατί οι αρμόδιοι του Ερυθρού Σταυρού θεώρησαν ότι η κινηματογραφική...παράδοση του ΑΛΚΑΖΑΡ ταιριάζει με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Αυτό το δεύτερο ευτυχώς διορθώθηκε κάποια στιγμή, με την υπογραφή σύμβασης παραχώρησής του στο ΥΠΠΟ , μέσω της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, που έχει και την ευθύνη της αποκατάστασης. Και έτσι τα πράγματα μπήκαν στην θέση τους και με τον καλύτερο τρόπο, γιατί είναι γνωστή στην πόλη η αποτελεσματικότητα και η ποιότητα της δουλειάς αυτής της υπηρεσίας, όπως και η τολμηρή πολιτική της, να αξιοποιεί τους χώρους των μνημείων για τις σύγχρονες ανάγκες της πόλης και του πολιτισμού.

Αλλά με τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τι μπορεί να ισχυριστεί το Υπουργείο, ή και η Νομαρχία; Για ποιές ανάγκες της θα το χρησιμοποιήσει; Ποιόν φορέα της , σχετικό με τον κινηματογράφο , ή το θέατρο, θα στεγάσει εκεί; Ποιά θεσμοθετημένη και με αποδοχή κινηματογραφική της πολιτική και δραστηριότητα;

Πριν λίγα χρόνια έγινε προσπάθεια από το ΚΘΒΕ να εξασφαλίσει αυτόν τον χώρο , για τις πρόβες και κυρίως γιατί είχε και συνεχίζει να έχει απόλυτη ανάγκη από ένα θεατρικό χώρο 200 θέσεων, όπως αυτός του Μικρού Θεάτρου των Λαζαριστών. Επιδίωκε δηλαδή να ξαναφέρει στο προσκήνιο της θεατρικής ζωής , ένα νέο «Υπερώο», που οι θεατρόφιλοι θυμούνται πάντα με νοσταλγία.

Όλες οι ενέργειες του έπεσαν στο κενό.

Και τώρα που το Υπουργείο αποφάσισε να παραχωρήσει τον χώρο, δεν τον δίνει ούτε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ούτε στο Μουσείο Κινηματογράφου, ούτε στο Κρατικό Θέατρο. Τον παραχωρεί στην Νομαρχία!....

Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς από αυτές τις αποφάσεις μικροπολιτικής ανοησίας;