ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ

Θα κάνω μια αυθαίρετη αναφορά στην επικαιρότητα για να θέσω ένα ερώτημα:

Τι είδους Δήμαρχο θέλουμε;

Μα θα αναρωτηθείτε, έχει οποιαδήποτε λογική ένα τέτοιο ερώτημα τώρα;

Παρά την αυθόρμητη ,αυτονόητη σχεδόν απάντηση, νομίζω πως έχει.

Γιατί υπάρχει ένας Δήμαρχος, που ξεκινά μια ολόκληρη και αδιατάρακτη –σύμφωνα με τον νόμο-τετραετή θητεία και γιατί έχουμε πέντε εν αναμονή υποψηφίους Δημάρχους.

Ξεκινώ λοιπόν από την αμφίσημη περιγραφή του χαρακτήρα του Γιάννη Μπουτάρη από τον Σπύρο Βούγια. Αυτό άλλωστε στάθηκε αφορμή για τις σκέψεις,που περιλαμβάνονται στο Σημείωμα αυτό.

Απαντώντας πρόσφατα, σε μια από τις “20 Ερωτήσεις” των “Νέων” δήλωσε για τον Γιάννη Μπουτάρη:

“Έτσι είναι ο Γιάννης Μπουτάρης. Αυθόρμητος, απρόβλεπτος,και αντιφατικός”

Το βέβαιο είναι ότι ο Σπύρος Βούγιας γνωρίζει αρκετά καλά τον Γ.Μπουτάρη από τα χρόνια τουλάχιστον της ίδρυσης της “Κίνησης Πολιτών”, για να μην πω και πολύ νωρίτερα. Αποδέχομαι λοιπόν τον χαρακτηρισμό της προσωπικότητας του Γιάννη Μπουτάρη και ταυτόχρονα αναρωτιέμαι. Μια αυθόρμητη, απρόβλεπτη και αντιφατική προσωπικότητα, ενός εξέχοντος εκπροσώπου της λεγόμενης Κοινωνίας των πολιτών, είναι ο κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη;
Και αν δεν είναι αυτός, τότε τίνος πετυχημένου Δημάρχου τα χαρακτηριστικά αναζητούμε;
Είναι ο Μπερτράν Ντελανοέ Δήμαρχος του Παρισιού, ο δήμαρχος πρότυπο και για την Θεσσαλονίκη; Είναι μήπως ο Πασκουάλ Μαραγκάλ της Βαρκελώνης, ή ο Κεν Λιβινγκστον του Λονδίνου; Μήπως η Φαμπιέν Κέλλερ του Στρασβούργου, η ο Κλάους Βόβεράϊτ του Βερολίνου;

Μην ξεχνάμε ότι στην προεκλογική περίοδο, οι πόλεις πρότυπο, με επικεφαλής την Βαρκελώνη αποτέλεσαν σύνθημα για πολλούς υποψηφίους Δημάρχους. Η Βαρκελώνη όμως είναι σε μεγάλο βαθμό έργο του χαρισματικού της Δημάρχου. Και το ίδιο συμβαίνει και στις πόλεις που αναφέρθηκαν.
Στο μονολιθικά δημαρχοκεντρικό σύστημα μας, η προσωπικότητα του Δημάρχου ασφαλώς διαμορφώνει την πορεία και οπωσδήποτε το “πρόσωπο” της Θεσσαλονίκης.

Αναφέρθηκα στους Δημάρχους αυτούς,γιατί είναι γνωστές οι τολμηρές πρωτοβουλίες τους, οι πρωτοποριακές λύσεις που έδωσαν στα μεγάλα προβλήματα των σύγχρονων μεγαλουπόλεων,οι τομές που καθιέρωσαν στην καθημερινότητα των συμπολιτών τους.
Και φυσικά η στάση τους απέναντι στα προβλήματα της συμβίωσης ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα, καταγωγή, θρησκεία σε μια εποχή κοινωνικών εντάσεων και συγκρούσεων, με το πρόβλημα των μεταναστών και νεοπροσφύγων να κτυπά πιεστικά την πόρτα της Ευρώπης και κυρίως των αστικών της κέντρων.