ΤΟ "ΜΠΑΖΩΜΑ" ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ:Μια παλιά, μα πολύ παλιά ιστορία...

Ο Νομάρχης της Θεσσαλονίκης επανέφερε στο προσκήνιο και με αφορμή τις συζητήσεις για την υποθαλάσσια, το περίφημο «μπάζωμα» της Παραλίας.
Απαντώντας σε σχετική έρώτηση της Φανής Σοβιτσλή στον «Αγγελιοφόρο» δήλωσε:

« Καταρχάς τα οφέλη θα είναι οικονομικά για την πόλη, ενώ θα απαιτηθεί λιγότερος χρόνος, για την κατασκευή του έργου.Ας μην ανατρέξουμε σε πόλεις του εξωτερικού, όπου σε πάρα πολλές έχει γίνει μπάζωμα(επιχωμάτωση)».

Στην συνέχεια αναφέρεται σε δύο παραδείγματα για την Ελλάδα, «στον Πειραιά συγκεκριμένα, όπου όλο το Φάληρο είναι μπαζωμένο.Αλλά και στην Θεσσαλονίκη η οδός Κένεντυ μπαζώθηκε επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και σήμερα έχουμε την δυνατότητα να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα της παραλίας. Θεωρώ ότι πρέπει να τολμάμε, να κοιτάμε μπροστά 50 και 100 χρόνια και να μπούμε στη θάλασσα, που χρόνια τώρα είμαστε δυστυχώς αποκομμένοι από αυτήν.Θα ήταν καλό για την πόλη και τους πολίτες να έχουν χώρους άθλησης, χώρους αναψυχής, πράσινο, πάρκινγκ και δρόμους διπλής κατεύθυνσης. Όπως επίσης και μαρίνες σκαφών στο Θερμαϊκό.Αυτό πιστεύω ότι είναι το νόημα για την ανάπτυξη της πόλης»

Αυτά λοιπόν υποστηρίζει ο Παν. Ψωμιάδης.

Να κάνω λίγες πρόχειρες σκέψεις.

Πρώτα πρώτα, έχει νομίζω ιδιαίτερη σημασία ότι σταδιακά ο Νομάρχης διατυπώνει όλο και πιο σαφέστερα το «ειδικό ενδιαφέρον» του για την Θεσσαλονίκη.Αυτό κάτι λέει, όταν μάλιστα το επικεντρώνει τώρα, στο νευραλγικό ζήτημα του «μπαζώματος», που όλοι θυμούνται τι σάλο και κινητοποιήσεις προκάλεσε, όταν πρωτοείδε το φως με την προγραμματική ουσιαστικά πρόταση του τότε Δημάρχου Σωτήρη Κούβελα.
Γιαυτό και πιστεύω πως οι δηλώσεις του δεν προκάλεσαν κανένα ιδιαίτερο ενθουσιασμό στην Βενιζέλου 45...
Μια δεύτερη παρατήρηση. Είναι βέβαιο ότι επιχειρεί με τον γνωστό του τρόπο να στρέψει αλλού την συζήτηση και την ένταση γύρω από την υποθαλάσσια, μένοντας βέβαια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης.
Μια τρίτη παρατήρηση, αυτή όμως σχετικά με την ίδια την ιστορία της Θεσσαλονίκης και τους ρυθμούς με τους οποίους αυτή κινείται και εξελίσσεται.

Η πρόταση του «μπαζώματος» της παραλίας πρωτοακούστηκε επί Δημαρχίας Κούβλε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 Αλλά η ιδέα αυτή ανατρέχει πολύ πίσω στα χρόνια της...Τουρκοκρατίας!..

Στα χρόνια του Τούρκου διοικητή της Θεσσαλονίκης Σαμπρί Πασά , το σωτήριο έτος..1869!...

Ο Τούρκος Διοικητής , ένας «εκσυγχρονιστής» του καιρού του, προερχόμενος από την Σμύρνη, όπου είχε εκτελέσει μια σειρά «μεγάλων έργων», αποφάσισε την κατεδάφιση του παραθαλάσιου τείχους, εκείνου που διέτρεχε την σημερινή Μητροπόλεως, και για να μεγαλώσει το λιμάνι πρότεινε να επιχωματωθεί η θάλασσσα με τα μπάζα του τείχους. «Στην συνέχεια» γγράφει ο Mark Mazower στο βιβλίο του «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Πόλη των φαντασμάτων», που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά, «η νέα πρόσοψη, πέρα από το ότι θα δημιουργούσε χώρο για νέα δημόσια κτίρια, ακόμη και για ένα δημόσιο πάρκο, θα εκποιούνταν σε εργολάβους, ώστε να χρηματοδοτηθούν διάφορες απόλυτα αναγκαίες βελτιώσεις. Ο πασάς σκεφτόταν επίσης να ανοίξει μια παραθαλάσσια λεωφόρο με τραμ, που θα επέτρεπε στην κυκλοφορία να διασχίσει την πόλη χωρίς να προκαλεί συμφόρηση στον κεντρικό της δρόμο» Και συνεχίζει ο Mazower : «H Πύλη ενέκρινε μεν το σχέδιο, αλλά έπρεπε αυτό να αυτοχρηματοδοτηθεί»..

Με απλά ελληνικά, η Θεσσαλονίκη δεν λέει να ξεκολήσει εδώ και 137 χρόνια από τις ίδιες ιδέες, σχέδια και αναπλάσεις, με την ίδια λογική και την ίδια σκοπιμότητα, όπως τις διατύπωσε ο ο Σαμπρί Πασάς το..1869!

Τι σημαίνει όμως αυτό;