ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Τρία πρόσφατα περιστατικά

Υπάρχουν και καλά νέα στην πόλη και πρέπει να τα επισημαίνουμε, γιατί έχουμε ανάγκη την αισιοδοξία που αποπνέουν.

Και πρώτα πρώτα το αφιέρωμα του Γιώργου Τούλα στην «ΠΑΡΑΛΛΑΞΗ» που κυκλοφορεί με τίτλο «ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ»- 100 Πρόσωπα που οδηγούν την Θεσσαλονίκη στο μέλλον».
Σπεύδω να επαναλάβω τους λόγους που ώθησαν τον Γ.Τούλα να κάνει το αφιέρωμα αυτό στα πρόσωπα που κατά την γνώμη του ξεκινώντας από διάφορους χώρους «οδηγούν την πόλη» :

«Η ιδέα αυτού του αφιερώματος υπήρχε από καιρό. Απλά τελευταία, αυτήν η απόλυτη απαξίωση της πόλης, η δημόσια εικόνα της προς τα έξω ως ενός τραγικού ανέκδοτου, ενός τόπου που παραπαίει ανάμεσα σε ακραίες φιγούρες και περιστατικά και μια διαρκής αιμορραγία ικανών ανθρώπων προς την Αθήνα, μας ανάγκασε να το επισπεύσουμε. Μετά από μερικές εντατικές διαβουλεύσεις καταλήξαμε στη λίστα που ακολουθεί.
Κριτήριό μας ήταν οι άνθρωποι που παρουσιάζονται εδώ να ζουν στην πόλη και να δημιουργούν εδώ. Να παράγουν έργο ζηλευτό που ανοίγει δρόμους στο μέλλον και αποτελεί παράδειγμα για όσους θα ακολουθήσουν»

Πολύ λίγη σημασία έχει αν ο κατάλογος αυτός είναι αντικειμενικός, αν βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία, αν παραλείπει σημαντικά πρόσωπα, αν έχουν παρεισφρίσει και άλλα, που δεν ανήκουν στην λίστα των 100, αλλά πιθανόν σε μια διευρυμένη των 300, ή των 500.
Σημασία έχει η δημιουργική, η θετική διέξοδος ενός ευαίσθητου ανθρώπου όπως ο Γιώργος Τούλας μπροστά στην αποπνικτική και απελπιστική κατάσταση που δημιουργείται γύρω από την Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της. Η απόφασή του να δείξει την «άλλη», την πλειοψηφική Θεσσαλονίκη, των δημιουργών, των ανθρώπων της που παλεύουν σε ποικίλα πόστα να προκόψουν και να πετύχουν και μαζί τους να προκόψει και η πόλη.

Το δεύτερο «κρούσμα» ήταν το κείμενο του ευφυούς και διεισδυτικού Γιώργου Σκαμπαρδώνη σχετικά και με αφορμή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και αυτά που εκείνος «είδε» και αξιολόγησε. Μιλάει λοιπόν για την Θεσσαλονίκη:
«Όταν έρχεται το Φεστιβάλ Κινηματογράφου ( η Θεσσαλονίκη) τρελαίνεται: γίνεται μια άλλη, λαμπερή, υπερδραστήρια, απολαυστική πόλη. Ποια από τις δύο πόλεις είναι η πραγματική; Είναι προφανές: αυτή του Φεστιβάλ, με την πάλλουσα ζωή, τους νέους, τους χιλιάδες νέους στους δρόμους, τον Κόπολα βόλτα στην παραλία και τον Βιμ Βέντερς να τρώει κολοκυθάκια στην «Αγορά»- όπως τον είδα ιδίοις βλεφάροις, προχθές. Ανάσανα. Άνοιξε η ψυχή μου.
Με το Φεστιβάλ μπαίνουμε αμέσως σε άλλα μεγέθη:τα μεγαλύτερα τέρατα του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού σινεμά είναι εδώ, όλη η εκλεκτή Αθήνα είναι εδώ ( και όχι οι τηλεοπτικοί παρλαπίπες), οι δρόμοι ζωντανεύουν, η παραλία πήζει από όμορφο κόσμο, τα μαγαζιά γεμάτα, συζητήσεις παντού, δουλειές, αποφάσεις για μεγάλες συνεργασίες, φλέρτ».
«Γιατί λοιπόν, ποιοι μας έχουν καταντήσει να μισούμε την Θεσσαλονίκη; Αυτή την πόλη που μ ένα κλικ και μόνο μεταμορφώνεται. λαμπαδιάζει, ξαναγεννιέται. δείχνει τις δυνατότητες, και την τρομερή της φωνή. Ποιοι καραγκιόζηδες δεν καταλαβαίνουν ΑΚΟΜΑ ότι προς τα κει είναι η αλήθεια μας, και όχι στις κομματικές μιζέριες, τα νταβατζιλίκια και την μικροπρέπεια;».

Και το τρίτο περιστατικό- σαν πολλά μου φαίνονται και ανησυχώ- που ολοκληρώνει την εικόνα.

Το θαυμάσιο περιοδικό ΑΥΛΑΙΑ τίμησε και φέτος ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού.
Με μια διαδικασία ανάδειξης, που παρέχει μια εγγύηση τίμησε σε ειδική ευχάριστη και ζεστή βραδιά, που διοργάνωσε στην «Αίγλη» καλλιτέχνες που επελέγησαν από την επιτροπή, τους συντάκτες του περιοδικού και τους αναγνώστες, στον τομέα της μουσικής, του θεάτρου, των εικαστικών του χορού της λογοτεχνίας της Φωτογραφίας της τηλεόρασης, αλλά και ανθρώπους του Πολιτισμού.
Ισχύει και εδώ η αρχική μου παρατήρηση για την αντικειμενικότητα, τα κριτήρια επιλογής κλπ.

Το σημαντικό όμως είναι το μήνυμα που εκπέμπει και αυτή η εκδήλωση.
Είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας, για την πόλη, για τους ανθρώπους της, για την αυτοπεποίθησή της, για την αισιόδοξη ματιά με την οποία αντικρίζει το αύριό της.

Αυτό έχει σημασία.