SIBIU-HERMANNSTADT: European Carital of Culture 2007

Μια ηχηρή απουσία

Η Σίμπιου της Ρουμανίας, είναι εφέτος η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Δεν χρειάζεται φαντάζομαι να πούμε ποιος λείπει από τις εκδηλώσεις της.

Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι θα το υποπτευόσασταν αμέσως.

Η «Πρωτεύουσα των Βαλκανίων», ή όπως αρέσκονται κάποιοι να αποκαλούν την Θεσσαλονίκη, η «Πρωτεύουσα πόλη του Πολιτισμού», απαξίωσε να έχει μια παρουσία σε μια κορυφαία ευρωπαϊκή πολιτιστική εκδήλωση σε Βαλκανική πόλη, όπου όμως η ίδια, διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή.

Πιθανόν όμως να αναρωτηθείτε. Μήπως επρόκειτο για κάποιο δύσκολο εγχείρημα; Μήπως υπήρξαν οικονομικά προβλήματα;

Κάθε άλλο. Είναι τόσα πολλά και σημαντικά αυτά που με ελάχιστες δαπάνες θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στην Σίμπιου, από τα Μουσεία μας, από τους Πολιτιστικούς Οργανισμούς, από τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες των Δήμων, από τους μεμωνομένους καλλιτέχνες.

Πώς μπορείς αλήθεια να διεκδικείς ρόλο «Πρωτεύουσας» σε μια περιοχή, όταν την αγνοείς ουσιαστικά, όταν απουσιάζεις, όταν -το χειρότερο- δεν γνωρίζεις καν τι συμβαίνει;

Θα επανέλθω αργότερα στην Σίμπιου και τα προγράμματά της, που τώρα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Αναρωτιέμαι όμως.
Αλήθεια είναι τελικά απλή συνθηματολογία, ένας πολιτικός μύθος, μια αυταπάτη, όλα αυτά, με τα οποία από τις αρχές της δεκαετίας του 90, μας βομβαρδίζουν καθημερινά, μας χαϊδεύουν τα αυτιά, μας αποκοιμίζουν, σχετικά με τον οικονομικό, τον πολιτικό και τον πολιτιστικό ρόλο, που οι κοινωνικοπολιτικές ανατροπές προσέδωσαν στην Θεσσαλονίκη;

Ή μήπως ένας τέτοιος ρόλος της ανήκει όντως, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, των αντικειμενικών της δυνατοτήτων, της ιστορίας της, της οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξής της, αλλά αδυνατεί να τον διεκδικήσει;
Να ένα καλό ερώτημα λοιπόν.

Τι μας λείπει επιτέλους;
Νομίζω πως η απάντηση - στην περίπτωση αυτή τουλάχιστον- είναι απλή.
Όταν έχεις εστραμμένο το βλέμμα στην λάθος κατεύθυνση, το πολύ πολύ να καταφέρεις να αλληθωρίσεις .

Όταν η πόλη και οι εκπρόσωποί της κοιτάνε μόνιμα προς τον νότο, προς την Αθήνα, διαμαρτυρόμενοι για την αδιαφορία της, ενώ αντίθετα έπρεπε να στραφούν προς τον βορρά, εκεί όπου την αναγνώριζαν ανά τους αιώνες , ως όντως «πρώτη», εκεί όπου εξελίσσονται τώρα οι ευκαιρίες, εκεί όπου έχεις την δυνατότητα να παίξεις ένα όντως διεθνή ρόλο συνεργασίας, ανάπτυξης, συμβολής στην προώθηση των ανθρωπιστικών αξιών, της συνύπαρξης των θρησκειών και των εθνοτήτων, ρόλο που τον έζησες στην διαδρομή των αιώνων με επιτυχία.

Και η Σίμπιου, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2007, ήταν –και συνεχίζει να είναι ακόμη-μια πρώτης τάξεως τέτοια ευκαιρία.