ΤΟ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ"-Μια απερίγραπτη "νεκρολογία" για έναν άνθρωπο της Τέχνης και του Πολιτισμού

Αναγκαστικά καρφωμένος στο σπίτι είδα άκουσα και διάβασα τα περισσότερα από όσα διάφοροι επίσημοι και ανεπίσημοι, «στάρ» και «νούμερα» της τηλεοπτικής αγοράς, αλλά και αφιερώματα των εφημερίδων, είπαν και έγραψαν με αφορμή τον θάνατο του Νίκου Κούρκουλου.

Είναι πραγματικά να απελπίζεσαι για την κατάντια αυτής της χώρας.

Πιο ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στο οποίο αναφέρθηκαν σχεδόν οι πάντες;

Ότι μας αποχαιρέτησε ο «τελευταίος άνδρας» και ακόμη χυδαιότερα «το τελευταίο αρσενικό».

Σκεφτείτε να είχε πεθάνει ο καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας, ή της Μεγάλης Βρετανίας, ή της Ιταλίας, ή επί τέλους οποιασδήποτε βαλκανικής πρωτεύουσας, ή και δευτερεύουσας πόλης, που είχε διαχειριστεί επί σχεδόν 15 χρόνια την τύχη του μεγαλύτερου και πιο επίσημου πολιτιστικού και καλλιτεχνικού οργανισμού της χώρας και να τον συνόδευε στον τάφο του ως σφραγίδα της ζωής του και της προσφοράς του ο χαρακτηρισμός το «τελευταίο αρσενικό».

Για ποιο από όλα να θυμώσεις και να εξοργιστείς.

Για το ότι αυτό ήταν πράγματι το σημαντικότερο «έργο» της ζωής του Νίκου Κούρκουλου;

Ή για το ότι αυτό αξιολογήθηκε ως η μεγαλύτερη προσφορά του;

Ή μήπως γιατί ένα Εθνικό Θέατρο έχει την ανάγκη να διευθύνεται από ένα «παλικάρι», όπως ήταν ο επόμενος χαρακτηριστικό τίτλος που συνόδευε την αναφορά στο όνομά του;

Ελάχιστα και σχεδόν τα ίδια και με τις ίδιες λέξεις ήταν όσα αναφέρθηκαν από ελάχιστους, για την πιο μακροχρόνια θητεία καλλιτεχνικού διευθυντή σε Εθνικό Θέατρο ευρωπαϊκής χώρας.
Τι σημαίνει αυτό;

Θα διατυπώσω κάποιες σκέψεις κάποια στιγμή, από σεβασμό στην μνήμη του , στην αγάπη του για το θέατρο και στην αφοσίωσή του στο Εθνικό Θέατρο.

Υ.Γ. Εξαιρώ τον Κώστα Καζάκο, που με ευγενικό τρόπο απέφυγε να αναφερθεί στην θητεία του Νίκου Κούρκουλου στο Εθνικό Θέατρο, ενώ μίλησε τόσο για την κινηματογραφική όσο και την θεατρική καριέρα του στο ελεύθερο θέατρο ως ηθοποιού και ως θιασάρχη, λέγοντας ότι «δεν παρακολούθησε» τι γινόταν τα τελευταία χρόνια στο Εθνικό.