ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ : Νέα επεισόδια στο θέατρο του παραλόγου

Τι απέδειξε η συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής για την κύρωση της Σύμβασης ανάθεσης της υποθαλάσσιας αρτηρίας;

Το αυτονόητο δυστυχώς.
Ότι η Θεσσαλονίκη κινείται στα τυφλά, άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα, και την αδράνειά της, που δεν τη επιτρέπουν έγκαιρα, σίγουρα και αποτελεσματικά να παίρνει τις αναγκαίες αποφάσεις για το μέλλον της.

Το είδαμε άλλωστε και πρόσφατα.

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τους φορείς της επιχειρηματικότητας, συνέταξε και κατέθεσε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ένα πρόγραμμα ανάπτυξης για την ένταξή του στο νέο σύστημα, το Σ.Δ.Ι.Τ. (συγχρηματοδότηση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα)
Ο Νομάρχης δεν μετείχε. Και λίγες ημέρες αργότερα ανακοίνωσε ένα δικό του πρόγραμμα ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας. Η αντιπολίτευση στο Δημοτικό Συμβούλιο κατήγγειλε τον Δήμαρχο ότι εν αγνοία της προωθεί το σχέδιο του.
Η πόλη είναι βέβαιο θα ξαναβρεθεί μπροστά στην ίδια κατάσταση, όπως με αυτήν της υποθαλάσσιας αρτηρίας, αν το Σχέδιο του κ. Δημάρχου προχωρήσει. Την κρίσιμη στιγμή θα στραφούν όλοι εναντίον του.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην Επιτροπή της Βουλής.
Ο Δήμαρχος υπερασπίστηκε το έργο «πνοής» όπως το χαρακτήρισε. Ο Νομάρχης- παρόλο ότι απουσίαζε- τόνισε με επιστολή τις αντιρρήσεις του. Ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ/ΤΚΜ μίλησε υπέρ του έργου , αναφέρθηκε όμως και σε επισημάνσεις του σε διάφορες πτυχές του έργου. Οι βουλευτές κράτησαν διαφορετική στάση, ανάλογα με την κομματική τους ιδιότητα , αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων υπήρξαν διαφωνίες, μέχρι την τελευταία στιγμή.
Διακεκριμένοι επιστήμονες συνεχίζουν να αρθρογραφούν εναντίον του έργου, ή κρίσιμων πλευρών του. Και στο Συμβούλιο Επικρατείας εκκρεμούν προσφυγές, που στις επόμενες ημέρες θα συνεχιστούν.

Απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα, όπως της δραματικής αλλαγής του χαρακτήρα της Μεγ. Αλεξάνδρου, με την μεταροπή της κυριολεκτικά σε «εθνική οδό»,την αποκοπή της πόλης από την θάλασσα, την αντικατάσταση 6ο ολόκληρων στρεμμάτων πρασίνου με άσφαλτο, την συμφόρηση στην περιοχή Ανθέων, τα διόδια, και πολλά άλλα, δεν δόθηκαν.

Και ξαφνικά προέκυψε εάν ακόμη κρίσιμο ζήτημα. Η νομοθετημένη- μετά την ψήφιση του νόμου- ρήτρα, ότι η κατασκευαστική εταιρία αποκτά δικαίωμα βέτο σε κάθε κυκλοφοριακή ρύθμιση, ή και έργο, που θα θεωρεί ως ανταγωνιστικό της υποθαλάσσιας. Και ποια μπορούν να είναι ανταγωνιστικά;. Η σύμβαση το λέει ξεκάθαρα: «κάθε συγκοινωνιακό έργο εντός της ζώνης προνομίου που επηρεάζει δυσμενώς τον κυκλοφοριακό φόρτο, ή τα έσοδα της υποθαλάσσιας και έχει ως αποτέλεσμα την μείωση των άμεσων εσόδων του παραχωρησιούχου» Δηλαδή με τον κοινό νου, ανταγωνιστικό είναι σίγουρα το μετρό, η αστική συγκοινωνία, ο περιαστικός, πιθανόν και κάποια πάρκινγκ!!!

Και ασφαλώς είναι «ανταγωνιστική» κάθε προσπάθεια, ή πρόγραμμα, που θα επιδιώκει να αποθαρρύνει, ή να περιορίσει την κυριαρχία του αυτοκινήτου.

Και τι απάντησε σ αυτά ο Γ.Σουφλιάς; Έκανε έναν απίστευτο υπολογισμό, ότι αυτό ισχύει για μια πενταετία, αφορά μόνο στην επέκταση του μετρό, την εξωτερική περιφερειακή κλπ.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι τα έργα ανάπλασης στα πάρκα της παραλίας, που εκτελεί ο Δήμος, βρίσκονται στον αέρα, αφού επεμβαίνει σ αυτά η διαπλάτυνση της Μεγ. Αλεξάνδρου. Θα δούμε δηλαδή και εκεί το γνωστό κλασσικό πια φαινόμενο, μόλις τελειώνουν τα έργα μιας υπηρεσίας, έρχεται η επόμενη τα ξηλώνει και αρχίζει τα δικά της...

Συμπέρασμα;
Πολύ απλό. Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να παραμένει «ανοχύρωτη» πόλη.
Μέχρις ότου οι ηγέτες της αποφασίσουν ότι πρωταρχικό τους καθήκον είναι η εξασφάλιση ενός μηχανισμού έγκαιρης διαβούλευσης και ενοποίησης των ποικίλων φορέων και εκπροσώπων της, η πόλη δεν μπορεί να ελπίζει ότι είναι σε θέση να σχεδιάσει και να επιβάλλει ένα Στρατηγικό Σχέδιο για το μέλλον της, πίσω από το οποίο θα συστρατευθεί ολόκληρη για να είναι σε θέση να το επιβάλλει.

Υ.Γ,
Ένα έργο κόστους μεγαλύτερου των 230 εκατομ. Ευρώ πραγματοποιείται στο κέντρο της πόλης, με στόχο να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο και ταυτόχρονα πιο επικίνδυνο πρόβλημα της, το κυκλοφοριακό.
Και όμως..
Το έργο αμφισβητείται, φαίνεται ανώριμο, διχάζει την πόλη, τους επιστήμονες, τους φορείς.
Ο παραλογισμός στην πιο αυθεντική ,Θεσσαλονικιώτικη , έκφρασή του.