ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ : Η αποκαλυπτική συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής.

Παρακολούθησα την συζήτηση στην Βουλή, για την κύρωση της Σύμβασης παραχώρησης του έργου της υποθαλάσσιας.

Τώρα μπορώ να επισημάνω τα πραγματικά προβλήματα του έργου.

Το πρώτο. Όλα είναι συνέπεια του ότι έχει σχεδιαστεί ένα πολυδάπανο έργο προϋπολογισμού 477 εκατομ. Ευρώ, με αμφίβολη μέχρι τώρα αποτελεσματικότητα.

Δεύτερο, η μικρή συμβολή του κράτους ύψους 96 εκατομ. Ευρώ, οδήγησε στην παραχώρηση προνομίων προς την εργοληπτική εταιρία, που επιδεινώνουν με τρόπο δραματικό την κατάσταση.

Τρίτο η Θεσσαλονίκη καθίσταται αιχμάλωτη των συμφερόντων της εργοληπτικής εταιρίας, όσον αφορά στις ρυθμίσεις, και τα μέτρα, που θα πρέπει στο μέλλον να λάβει για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου προβλήματός της, αυτού του κυκλοφοριακού.
Γιατί στα έργα, που είναι ανταγωνιστικά της υποθαλάσσιας και δεν μπορούν να εκτελεστούν χωρίς την άδεια της κατασκευάστριας εταιρίας, - δηλαδή χωρίς την αποζημίωσή της- είναι τα πάρκινγκ, οι πεζόδρομοι, είτε ως κατάργηση, είτε ως δημιουργία, οι διαβάσεις των πεζών, η αλλαγή κατεύθυνσης, οι λεωφοριολωρίδες. Ακόμη και το μετρό πρέπει να ολοκληρωθεί έγκαιρα, γιατί μετά την έναρξη λειτουργίας της υποθαλάσσιας και αυτό μπαίνει στην ίδια κατηγορία.

Δηλαδή η Θεσσαλονίκη, παραιτείται από κάθε δυνατότητα να σχεδιάσει στο μέλλον, με μια διαφορετική φιλοσοφία, την κίνηση πεζών και αυτοκινήτων στο κέντρο και σε μια τεράστια περιοχή γύρω από αυτό.

Τέταρτο, είναι απολύτως βέβαιο ότι η Ανθέων και η ευρύτερη περιοχή της πρέπει να προετοιμάζονται για μια κυκλοφοριακή κόλαση. Ο κατά τα άλλα σοβαρός Γιώργος Σουφλιάς, δεν ήταν σε θέση να διαβεβαιώσει ότι έχουν προβλεφθεί και αντιμετωπιστεί συγκεκριμένα, τα προβλήματα της συσσώρευσης των αυτοκινήτων στην περιοχή εκείνη, που και τώρα ήδη δεινοπαθεί.

Και πέμπτο οι επεμβάσεις στην Λεωφόρο Μεγ. Αλεξάνδρου- δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, διαπλάτυνση εις βάρος του πρασίνου, αποκοπή του κοινού από την θάλασσα κλπ- θα ανατρέψουν κυριολεκτικά την ισορροπία και τις σχέσεις πεζών και αυτοκινήτου υπέρ του αυτοκινήτου, κατά τρόπο δραματικό.

Οι λεγόμενες «ζώνες επιρροής και προνομίου» ήταν νομίζω το κορυφαίο ζήτημα που έπρεπε να τεθεί από όλους όσοι δημόσια τοποθετήθηκαν εναντίον του έργου, δυστυχώς όμως με αοριστίες, που απλώς δημιούργησαν σύγχυση στο ευρύ κοινό.