Το Αρχαίο Θέατρο του Δήμου Αχαρνών και το Αρχαίο Στάδιο του Δήμου Θεσσαλονίκης...

Συμμετέχω και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, στον ενθουσιασμό που προκάλεσε η αποκάλυψη του Αρχαίου Θεάτρου του Δήμου Αχαρνών, γεγονός μεγάλης βέβαια σημασίας για την Αθήνα και την χώρα.

Είναι πολύ πιθανόν, όπως λέγεται, να πρόκειται για το θέατρο στο οποίο ο Αριστοφάνης, δίδαξε τους «Αχαρνής» του.
Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι τόσο ο Δήμος Μενιδίου, όσο και οι πολίτες, και ασφαλώς οι αρχαιολόγοι, που παρακολουθούν την ανασκαφή, έχουν εκδηλώσει άμεσο και θερμό ενδιαφέρον να αποκαλυφθεί το σύνολο του Θεάτρου του 5ου π.Χ. αιώνα, καθώς και άλλα ευρήματα, μαρμάρινα μέρη, γλυπτά, επιγραφές, που ασφαλώς θα δώσουν εξαιρετικές μαρτυρίες για την εποχή και τον μεγαλύτερο δήμο της αρχαίας Αθήνας αυτόν των Αχαρνών.
Και έτσι οι ανασκαφικές εργασίες θα συνεχιστούν, κάτω από δρόμους , οικοδομές και πλατείες.
Η ιστορία αυτή μου θύμισε την περιπέτεια της οδού Απελλού (στην πλατεία Ναυαρίνου), όπου στα τέλη της δεκαετίας του 80, κατά την ανασκαφή των θεμελίων για την ανέγερση μιας νέας πολυκατοικίας, βρέθηκαν στοιχεία οικοδομήματος, που κρίθηκε ότι ανήκαν στο Αρχαίο Στάδιο της Θεσσαλονίκης, το γνωστό στο μεγάλο κοινό από την ιστορία του μαρτυρίου του Αγίου Δημητρίου.

Είχε τότε ξεσπάσει ένας ακόμη σάλος, από εκείνους, που μόνο σ αυτήν την πόλη μπορεί να συναντήσει κανείς.
Το αίτημα φορέων και μέσων ενημέρωσης και φυσικά της αρχαιολογικής υπηρεσίας, ήταν να διακοπούν οι εργασίες της ανοικοδόμησης και να διασωθεί το εύρημα- πολύ μικρό βέβαια τμήμα του Σταδίου-, και να μην καταχωθεί, όπως άλλωστε έγινε στο σύνολο των αρχαιοτήτων της πυκνοδομημένης εκείνης περιοχής..

Υπήρξα ένας εκ των υποστηρικτών της διατήρησης- έστω και μέσα από ειδική κατασκευή- και υπερασπίστηκα με την αυτοδιοικητική μου ιδιότητα, τις προσπάθειες της αρχαιολογικής υπηρεσίας, στα Μέσα Ενημέρωσης, στις συγκεντρώσεις, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου τελικά κατέληξε η υπόθεση.

Είχα και εγώ από τότε την απορία γιατί δεν βρέθηκε ποτέ στην Θεσσαλονίκη, τμήμα κάποιου αρχαίου θεάτρου, του πιο συνηθισμένου δημόσιου κτιρίου, όπως και τα ιερά, και έτσι η έστω και ελάχιστη αλλά εμφανής παρουσία του Αρχαίου Σταδίου ήταν μια μαρτυρία της σημασίας και του ρόλου της Θεσσαλονίκης.

Η περίπτωση όμως της Απελλού και του Αρχαίου Σταδίου της Θεσσαλονίκης εξελίχθηκε σε άλλη μια ιστορία απογοητεύσεων.
Καμιά προσπάθεια διατήρησης ως επισκέψιμου του τμήματος του Σταδίου, που αποκαλύφθηκε – στο ισόγειο της οικοδομής με σχέδια του Δημήτρη Φατούρου- , δεν έπεισε την ιδιοκτησία, ούτε την πλειοψηφία του Δημ. Συμβουλίου, ούτε το ΥΠΠΟ.
Και φυσικά το Υπουργείο δεν προχώρησε στην απαλλοτρίωση του οικοπέδου, που τώρα χάσκει στην οδό Απελλού τις πιο πολλές φορές ως ένας ακόμη σκουπιδότοπος, όπως και άλλα σχετικά σημεία στο κέντρο της πόλης, εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια..

Και ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου, στο οποίο υπήρχε ήδη ένα εξαιρετικά όμορφο πατρικό σπίτι, στην θέση του οποίου θα ανεγειρόταν μετά την κατεδάφιση του η πολυκατοικία, ζει την απώλεια και την σχιζοφρένεια της πόλης.
Και ο συντάκτης του Σημειώματος, βιώνει κατά καιρούς μαζί με την θλίψη και αισθήματα ενοχής.

Υ.Γ. Στο μεταξύ το Αρχαίο Θέατρο, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε στο κέντρο της Λάρισας αποκαλύπτεται σταδιακά. Πολυκατοικίες απαλλοτριώνονται, δρόμοι αλλάζουν κατεύθυνση και ο Δήμος της πόλης είναι παρών και παρακολουθεί , όπως και όλη η Λάρισα την αρχαία ιστορία τους να ξεπροβάλλει ολοζώντανη μπροστά τους.