ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Η χρησιμότητα καλλιέργειας μιας σχετικής κουλτούρας

Οι συνεχείς αναφορές του Δημάρχου Θεσσαλονίκης στην ανάγκη καθιέρωσης Μητροπολιτικών λειτουργικών στην Θεσσαλονίκη, είναι γνωστές. Θα έλεγα μέχρι παρεξηγήσεως, αφού σχεδόν πάντα τα σχόλια που συνοδεύουν τις σχετικές πρωτοβουλίες του, συμπεριλαμβάνουν και έναν υπαινιγμό περί προσωπικών σκοπιμοτήτων.
Αλλά αυτό δεν έχει νομίζω καμιά σημασία, αν τελικά όλοι συντριπτικά συμφωνούν για την αναγκαιότητα αυτή.

Μέσα μάλιστα στο πολυδαίδαλο των περιφερειακών αρμοδιοτήτων των υπουργείων της κεντρικής εξουσίας, το ούτως ή άλλως υπαρκτό πρόβλημα, παίρνει συχνά διαστάσεις τριτοκοσμικές.

Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός, πως καμιά απόπειρα εκσυγχρονισμού των κοινωφελών λειτουργιών του πολεοδομικού συγκροτήματος, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να προχωρήσει με το υφιστάμενο καθεστώς. Και κανένα από μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητάς μας δεν θα βρει ολοκληρωμένη και αποτελεσματική λύση, αν αυτή δεν συμπεριλαμβάνει το σύνολο του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Όμως η κυβέρνηση φαίνεται να αφήνει την πραγματική αυτή μεταρρύθμιση για το αόριστο μέλλον, της γνωστής «επόμενης τετραετίας».

Στην Αθήνα όμως προέκυψε μια νέα πραγματικότητα, που η Θεσσαλονίκη οφείλει να την προσέξει.
Οι Δήμαρχοι Αθήνας και Πειραιά υπέγραψαν Μνημόνιο συνεργασίας, που προσέξτε, ενέκριναν τα αντίστοιχα Δημοτικά Συμβούλια, για την από κοινού αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων, είτε με την σύνταξη μελετών, είτε και με την εκτέλεση των αντίστοιχων έργων.

Στην κίνηση των δύο, είναι βέβαιο ότι θα προσχωρήσουν σταδιακά και άλλοι Δήμοι του Λεκανοπεδίου.
Τί σημαίνει αυτό;
Πολύ απλά. Διαμορφώνεται μια πραγματικότητα, ένα «κεκτημένο» μητροπολιτικής δράσης,, που επιτρέπει το ομαλό ξεπέρασμα των αναμενόμενων προβλημάτων, όταν η σχετική νομοθετική ρύθμιση θα θέσει υπό αμφισβήτηση, ή θα ανατρέψει λειτουργίες και συνήθειες δεκαετιών. Θυμηθείτε τον Καποδίστρια και τις αντιδράσεις που προκάλεσε στην αρχή- με απόηχο να ακούγεται ακόμη- η μεγάλη εκείνη και ουσιαστική μεταρρύθμιση.

Και από την άλλη, και το σημαντικότερο πιστεύω.
Θα καλλιεργήσει μια κουλτούρα συνεργασίας ανάμεσα στα Δημοτικά Συμβούλια και φυσικά στο λαό.
Μια κουλτούρα απολύτως αναγκαία και χρήσιμη και για το παρόν και για το μέλλον.

Το παράδειγμα του Μνημονίου συνεργασίας Αθήνας-Πειραιά, προκαλεί την τόλμη και την βούληση της Αυτοδιοίκησης στην Θεσσαλονίκη.

Υ.Γ. 1

Στην Θεσσαλονίκη λειτουργεί από χρόνια ο γνωστός «Σύνδεσμος των ΟΤΑ Μείζονος Θεσσαλονίκης» με αρμοδιότητα την διαχείριση των αστικών απορριμμάτων.
Είναι μια πραγματικότητα συνεργασίας των Δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος. Δεν είναι βέβαια απαλλαγμένος από τα προβλήματα «κομματικής διαχείρισης», όπως άλλωστε και όλα τα σχετικά συλλογικά όργανα. Όμως πραγματοποιεί ένα σημαντικό έργο και έχει καθιερωθεί στην συνείδηση των πολιτών
Καιρός βέβαια είναι να απαλλαγεί και αυτός και εκατοντάδες ανάλογοι φορείς, από αυτήν την απερίγραπτη επωνυμία. Απλά και κατανοητά θα μπορούσε να ονομάζεται «Σύνδεσμος για την καθαριότητα» και να γίνεται άμεσα κατανοητός από το ευρύ κοινό, ώστε και ο λόγος του να ακούγεται διαφορετικά.