Μια απίστευτη ενέργεια του Α.Π.Θ. Διεκδικεί την επέκτασή του στους χώρους της Διεθνούς Έκθεσης!!!

Την πληροφορία δημοσιεύει ο «Αγγελιοφόρος της Κυριακής» 18-3-2007.

Ο αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Ανδρέας Γιαννακουδάκης δήλωσε ότι το Πανεπιστήμιο θα διεκδικήσει τον χώρο της Διεθνούς Έκθεσης, προκειμένου να στεγαστούν εκεί οι δραστηριότητες της Σχολής Καλών Τεχνών και του Τμήματος Δημοσιογραφίας, αλλά και να «μεταφερθούν εκεί συγκεκριμένα τμήματα τα οποία σχετίζονται άμεσα με τις εικαστικές τέχνες και γενικά τον πολιτισμό».
Και συνεχίζει:
«Φανταστείτε ένα μεγάλο πάρκο για αναψυχή, χωρίς όγκους τσιμέντου, με πολύ πράσινο, κινηματογράφους, θέατρα, συναυλιακούς χώρους, εκθέσεις, λίγες ήπιες κτιριακές εγκαταστάσεις»

Προχώρησε μάλιστα περισσότερο ο Α.Γιαννακουδάκης, λέγοντας ότι το Πρυτανικό Συμβούλιο πρόκειται να αναθέσει μελέτη, προκειμένου να διερευνηθεί ποια από τα υπάρχοντα κτίρια της ΔΕΘ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και έδωσε απάντηση στο πρόβλημα σύνδεσης του σημερινού Πανεπιστημιακού campus,ε τους νέους χώρους της επέκτασής του στην ΔΕΘ, αφού «μεσοπρόθεσμα, μπορούν να δημιουργηθούν πεζογέφυρες, ή έστω υπόγειες διαβάσεις, που θα συνδέουν τους δύο χώρους, χωρίς οι φοιτητές να χρειάζεται να διασχίζουν την Εγνατία».

Η εκπληκτική απλούστευση των προβλημάτων που σχετίζονται με την πρωτοβουλία αυτή,, η απόκρυψη των πραγματικών επιδιώξεων του Α.Π.Θ. ασφαλώς δεν διαφεύγουν της προσοχής και του πλέον απληροφόρητου κατοίκου αυτής της πόλης.

Θα συνοψίσω λοιπόν κάποιες σκέψεις, κυρίως τονίζοντας τις πτυχές εκείνες, που ενώ είναι κραυγαλέες , δεν αναφέρονται καν, ή υποβαθμίζονται και αποκρύπτονται.

Είναι γνωστό πως εδώ και πολλά χρόνια το Πανεπιστήμιο ασφυκτιά στον όντως περιορισμένο για τις σημερινές του ανάγκες χώρο. Και είναι ακόμη γνωστό πως οι αρχιτέκτονες, έχουν καταναλώσει χρόνο, ευρηματικότητα και ευφυΐα για να «προσθέσουν» νέους, απόλυτα αναγκαίους χώρους στα κτίρια διαφόρων Σχολών..
Από την στιγμή συνεπώς, που δεν προβλέπεται η μετακίνηση του Πανεπιστημίου, μόνο ένας «ζωτικός χώρος» για την ανάπτυξή του απομένει. Η Διεθνής Έκθεση.
Είναι ακόμη γνωστό πως στο παρελθόν αναζητήθηκε και βρέθηκε χώρος για την Σχολή Καλών Τεχνών, ανεγέρθηκαν κτίρια, αλλά στην συνέχεια εγκαταλείφθηκαν ως «ακατάλληλα», μάλλον γιατί βρίσκονται πολύ μακριά από το κέντρο της πόλης και το Πανεπιστήμιο. Ούτε και η λύση της καπναποθήκης στην Σταυρούπολη φαίνεται να δίνει ουσιαστική απάντηση. Αλλά ήδη υπάρχουν σχέδια, -μήπως και μελέτες; - για την εγκατάστασή της σε κάποια από τα κτίρια του Στρατοπέδου Παύλου Μελά. Συνεπώς η αναφορά στην μεταφορά της Σχολής Καλών Τεχνών στους χώρους της ΔΕΘ, μόνο ως πρόσχημα μπορεί να εκληφθεί.

Τρομάζει πάντως η αναφορά πως « διαμορφωθεί ένας χώρος χωρίς όγκους τσιμέντου, με κινηματογράφους, θέατρα, συναυλιακούς χώρους, εκθέσεις, λίγε ήπιες εγκαταστάσεις», όταν στοιχειωδώς μια τέτοιου επιπέδου και χαρακτήρα οικοδομική δραστηριότητα, ασφαλώς και θα απαιτήσει τεράστιους όγκους τσιμέντου και κατασκευών. Δεν νομίζω πως προσθέτει στην αξιοπιστία του Πανεπιστημίου μια τόσο χοντροκομμένη υπεκφυγή.

Όλοι οι Θεσσαλονικείς θα συμφωνήσουν πως η Διεθνής Έκθεση πρέπει να μεταφερθεί πλέον εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος. Αλλά για το τι θα συμβεί με αυτόν τον πολύτιμο χώρο, θα διαφωνήσουμε ριζικά με το Πανεπιστήμιο. Ακόμη και αν δεν γίνουν οι εγκαταστάσεις των απαραίτητων νέων πανεπιστημιακών κτιριακών συγκροτημάτων- που θα γίνουν- ο τεράστιος αυτός χώρος, θα αποξενωθεί πλήρως από την πόλη. Παρακολουθούμε ήδη με απογοήτευση και πολλοί πανεπιστημιακοί με οργή, την σταδιακή μετατροπή των χώρων του Πανεπιστημίου σε ένα απροσπέλαστο γκέτο. Ούτε τα θέατρα, ούτε οι κινηματογράφοι, ούτε οι εκθέσεις, στις οποίες αναφέρθηκε ο Α. Γιαννακουδάκης, θα είναι προσπελάσιμοι στους πολίτες. Ακούω συχνά για τα 30 περίπου εξαιρετικού ενδιαφέροντος Μουσεία, ,που στεγάζονται στα κτίρια διαφόρων σχολών του Πανεπιστημίου και είναι εντελώς άγνωστα και απλησίαστα στο κοινό.
Και τέλος. Διεκδικεί το Πανεπιστήμιο ένα χώρο που ανήκει πλέον σε μια Α.Ε. ιδιωτικού δικαίου , που επιδιώκει να εισαχθεί στο χρηματιστήριο. Διεκδικεί ένα χώρο που τον διεκδικεί και ο Δήμος και αν δεν φοβόταν την απομάκρυνσή της ΔΕΘ εκτός των ορίων του Δήμου, θα είχε προ πολλού απαιτήσει την μεταφορά και θα είχε διεκδικήσει το σύνολο του χώρου.

Στο Ρυθμιστικό σχέδιο της Θεσσαλονίκης, στην σύνταξη του οποίου κυρίαρχα εργάστηκαν πανεπιστημιακοί, ούτε ως υπόνοια περιλαμβάνεται η επέκταση του Πανεπιστημίου στους χώρους της ΔΕΘ. Ελπίζω πως όσοι το συνέταξαν θα έχουν τώρα την ευθύτητα να διαδηλώσουν την διαφωνία τους.
Πολύ φοβούμαι πως το Πανεπιστήμιο ξεκινά μια διεκδίκηση, χωρίς την παραμικρή ελπίδα επιτυχίας, μια ιστορία που πλήττει το κύρος και την αξιοπιστία του πρώτου πανεπιστημιακού ιδρύματος της χώρας.

Υ.Γ. Δεν αναφέρθηκα στα προβλήματα της λειτουργίας και των χώρων του Πανεπιστημίου, τα συνδεδεμένα με το περιβόητο πλέον «άσυλο», ‘η όπως εξελίχθηκε αυτός ο θεσμός κατοχύρωσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Χωρίς να κρίνω τα σχετικά προβλήματα- δεν μου πέφτει λόγος- σκέφτομαι απλώς την επέκταση του «πανεπιστημιακού γκέτο» στην καρδιά του ιστορικού πολιτιστικού κέντρου της Θεσσαλονίκης.