Ένας ανίκητος "ιός" κτυπά τα Blogs

Ένας πόλεμος, άγριος και αιματηρός, μαίνεται στο παγκόσμιο χωριό των Blogers.

Το ένα μετά το άλλο τα πιο ενδιαφέροντα Blogs αποσύρονται από την κυκλοφορία, πιθανόν πρόσκαιρα, πιθανόν θα επανέλθουν με διαφορετικό όνομα και διεύθυνση.

Ο λόγος;

Το θαυμαστό αυτό μέσο, προσέλκυσε έναν απίθανο κόσμο κάτι περίεργους τύπους, που δεν έχουν τίποτε να πουν, έχουν όμως μια ακόρεστη δίψα να «σχολιάσουν» τις ιδέες ,τις ευαισθησίες, ακόμη και τις προσωπικές αποκαλύψεις των άλλων, με τον πιο χυδαίο, συχνά γελοίο τρόπο, πάντοτε προσβλητικό, πάντοτε εκτός θέματος, διαστρεβλώνοντας αυτά που διαβάζουν, ερμηνεύοντας τα αυθαίρετα, φέρνοντας τα στα μέτρα τους. Θρονιάζονται στις στήλες των σχολίων κάνουν κατοχή, ανοίγουν συχνά έναν εμφύλιο μεταξύ τους, και στην ουσία τινάζουν στον αέρα τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου Blog.

Τελευταίο θύμα τους ο Νίκος Δήμου, που με μια λιτή δήλωσή του ανέστειλε σήμερα την λειτουργία του doncat, το γνωστό του blog με τους εκατοντάδες σχολιαστές και χιλιάδες επισκέπτες.

Και πολύ φοβούμαι πως πολύ σύντομα θα δούμε την αναστολή και ενός άλλου εξ ίσου σημαντικού και αξιόλογου, αυτήν την φορά καθαρά πολιτικού, blog,αφού ο «διάλογος» που επιχειρείται μέσω των “comments” αποπροσανατολίζει και καταστρέφει την ουσία ενός πολιτικού διαλόγου.

Είναι μάλιστα διπλό το κρίμα, αφού αυτός ακριβώς ο διάλογος, με τον συγκεκριμένο bloger θα μπορούσε να ανοίξει μια ενδιαφέρουσα σελίδα στον έτσι και αλλιώς ανύπαρκτο ουσιαστικό πολιτικό διάλογο με τους πολίτες.

Το δίλημμα είναι μεγάλο.

Να θέσεις περιορισμούς, όρους και να εγκαταστήσεις έλεγχο;

Μα τότε αναιρούνται οι εγγυήσεις ενός πραγματικά ανοικτού ελεύθερου πολιτικού διαλόγου.
Λοιπόν; Να ελπίσουμε ότι ζούμε τις «παιδικές ασθένειες» του νέου αυτού μέσου;

Πιθανόν. Αλλά η πανίσχυρη βλακεία θα συνεχίσει να υπάρχει..
Και όταν μάλιστα είναι ανώνυμη θα είναι και ανίκητη..