Τα διοικητικά του ΚΘΒΕ. Λύθηκε επιτέλους το μυστήριο;

Με έμμεσο, αλλά αδιαμφισβήτητο τρόπο πληροφορηθήκαμε ότι τελικά το Υπουργείο Πολιτισμού διόρισε νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο ΚΘΒΕ.

Η καθυστέρηση αποδόθηκε κατά καιρούς σε διάφορους λόγους μεταξύ των οποίων και σε μια εσωτερική διελκυστίνδα στο ΥΠΠΟ γύρω από το όνομα του πρώην προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου Νίκου Μακραντωνάκη.

Θα ανοίξω εδώ μια μικρή παρένθεση.

Ασφαλώς και έχει το Υπουργείο κάθε δικαίωμα να διορίζει, ή να ανανεώνει, ή να μην ανανεώνει την θητεία ενός μέλους του Διοικ. Συμβουλίου και φυσικά και του Προέδρου.

Οφείλει όμως να το κάνει έγκαιρα, πριν από την λήξη της θητείας, με τρόπο προσεκτικό και διακριτικό- όταν δεν επιθυμεί την ανανέωση- σε συνεννόηση με τον ενδιαφερόμενο, ώστε να αποφευχθούν τα λογικά αναμενόμενα ερωτηματικά και οι ανεύθυνες «έγκυρες» πληροφορίες.

Οφείλει να προστατεύει την προσωπικότητα και το κύρος του ανθρώπου, που υπηρέτησε για μια τριετία έναν πολιτιστικό Οργανισμό και αφιέρωσε πολύτιμο χρόνο και φροντίδες, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ανάπτυξή του.

Πολύ περισσότερο όταν το άτομο αυτό ασχολείται με τα κοινά, με την τοπική έστω πολιτική.
Μάλλον ζητώ πολλά, αν υποστηρίξω ότι όφειλαν μια τιμητική λήξη της θητείας, και την έκφραση των ευχαριστιών της πολιτείας για τις άμισθες και «τιμητικές» υπηρεσίες, που προσφέρθηκαν.

Κλείνω την παρένθεση.

Η δική μου λοιπόν εξήγηση είναι πως επιβεβαιώνονται οι υποψίες που εξέφρασα σε προηγούμενο Σημείωμά μου. Όλη αυτή η πρωτοφανής συμπεριφορά και η εξ ίσου υποτιμητική συμπεριφορά προς τον Νίκο Μακραντωνάκη, έχει ένα και μοναδικό στόχο. Την απεργία του προσωπικού του ΚΘΒΕ, που θορύβησε τους ιθύνοντες του Υπουργείου, γιατί η επιτυχής κατάληξή της, θα διαμορφώσει μια νέα εργασιακή κατάσταση στους μεγάλους πολιτιστικούς Οργανισμούς, καταρχήν στο Εθνικό Θέατρο και την Εθνική Λυρική Σκηνή και στην συνέχεια και σε άλλους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Δεν είναι δε τυχαίο πως πρώτη πράξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, ακόμη και πριν από την συγκρότηση του σε σώμα, και της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, παρόντος και του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΠΟ Χρήστου Ζαχόπουλου, ήταν η συνάντησή τους με τους εκπροσώπους των απεργών και η καταρχήν συμφωνία τους για μια διαδικασία, που όπως διαβεβαίωσαν, θα δρομολογήσει την επίλυση των προβλημάτων και των αιτημάτων των απεργών.

Με την προηγούμενη συνδικαλιστική εμπειρία μου και την εξ ίσου μακρά παρουσία μου στο ΚΘΒΕ, που μου επιτρέπει να έχω μια βαθύτερη γνώση των πραγμάτων, μπορώ να υποστηρίξω πως όλη αυτή η κινητικότητα έχει ως μοναδικό στόχο τον αποπροσανατολισμό της απεργίας και την εμπλοκή της σε μια χρονοβόρα και αδιέξοδη διαδικασία συζητήσεων, αναμονής αποφάσεων και άλλων υπουργείων, συνεχών δικαστικών παρεμβάσεων και τελικά την πλήρη κατάρρευση της.

Καταλαβαίνω πολύ καλά το φάσμα των αλυσιδωτών επιπτώσεων μιας επιτυχίας της απεργίας , που αντιμετωπίζει με δέος το ΥΠΠΟ.

Ακριβώς αυτό όμως έπρεπε να καθοδηγήσει την πολιτική τους, ώστε έγκαιρα και με ειλικρινή διάλογο, να προσδιορίσουν τα περιθώρια μέσα στα οποία μπορούν να κινηθούν και να λύσουν με συναίνεση και συμφωνία , εκείνα τα προβλήματα, που θα ικανοποιούσαν τους απεργούς και θα απέτρεπαν τους κινδύνους, που τώρα αντιμετωπίζουν