Η ..ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΤΑΓΩΔΗΣ ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΗΣ, στην Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.

Το χάος, που επικράτησε τους τελευταίους μήνες στα Πανεπιστήμια, το θυμόμαστε φαντάζομαι όλοι.
Είναι ακόμη ζωντανές οι μνήμες και οι εικόνες της αναταραχής που προκλήθηκε από την επιδίωξη της κυβέρνησης να…μεταρρυθμίσει την Ανώτατη εκπαίδευση και να τροποποιήσει το περιβόητο άρθρο 16 του Συντάγματος.
Η «Μεταρρύθμιση» τελικά έγινε νόμος του κράτους, αλλά τον συνοδεύει η ρητή δέσμευση των πανεπιστημιακών να τον ακυρώσουν στην πράξη, που σημαίνει ότι μια ευκαιρία για πραγματικές αλλαγές, που τις έχει όντως ανάγκη το Πανεπιστήμιο, πήγε χαμένη.
Χάθηκαν ακόμη πολύτιμες διδακτικές ώρες και τώρα έμπειροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι υποστηρίζουν ότι οι δραματικές συνέπειες θα φανούν στην ίδια την επιστημονική κατάρτιση των φοιτητών.
Διασπάστηκε η πανεπιστημιακή κοινότητα και το ρήγμα εκμεταλλεύθηκε για άλλη μια φορά η εξουσία.

Αναζητούνται «λύσεις» για να μην χαθεί ένα ολόκληρο εξάμηνο, αλλά είναι φανερό πως δεν θα υπάρξουν λύσεις, αλλά «ρυθμίσεις» κάθε άλλο παρά επιστημονικές και παιδαγωγικές.

Και με όλα αυτά, μια ψευδεπίγραφη μεταρρύθμιση επιμένει να διαφημίζεται ως θεσμική κατάκτηση για το δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Χρειάστηκαν ελάχιστες ημέρες για να αναδειχθεί μια πλευρά των φοβερών αδυναμιών και των ελλείψεων, που δυναστεύουν το Πανεπιστήμιο, για τις οποίες κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει ληφθεί, ώστε να θωρακιστεί και να αναβαθμιστεί το δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Η Σχολή Καλών Τεχνών και ειδικότερα τα τμήματα Θεάτρου, Μουσικής, Εικαστικών Τεχνών και Κινηματογράφου, θα μείνουν χωρίς τους διδάσκοντες, αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο, ερμηνεύοντας τον σχετικό νόμο, αρνήθηκε να επικυρώσει τις συμβάσεις τους.
Το ίδιο ισχύει και για το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αυτονόητο και τον απλό πολίτη, όπως ο συντάκτης του Σημειώματος αυτού.

Όταν τα στοιχειώδη μιας ομαλής λειτουργίας, όπως είναι η εξασφάλιση της διδασκαλίας, δεν επιλύεις, πως μπορείς να μιλάς για μεταρρύθμιση και πολύ περισσότερο για την θωράκιση και αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου;