ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ "Τέταρτο κουδούνι" του Γ.Σαρηγιάννη για το ΚΘΒΕ και τις πρόσφατες εξελίξεις.
Σπάνια διαβάζω έναν καλό λόγο για την Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της στα σχόλια του Γιώργου Σαρηγιάννη από την στήλη του "το τέταρτο κουδούνι" στα ΝΕΑ.
Δεν ήταν συνεπώς έκπληξη η κακότητα του τελευταίου σχολίου του, για την αλλαγή στην διοίκηση του ΚΘΒΕ.
Την καταγράφω χωρίς σχόλια:
"Νίκος Μακραντωνάκης ιατρός: ο τέως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΘΒΕ.Δημήτρης Γαρούφας, δικηγόρος: ο νέος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΘΒΕ.
Μπορεί στους χώρους τους και γνωστοί και καλοί και χρυσοί και καταξιωμένοι νάναι. Αλλά, στο χώρο του θεάτρου, τους ήξερε, τους ξέρει κανείς;Ποια είναι η σχέση τους με την τέχνη του θεάτρου, ώστε να διορίζονται πρόεδροι ενός Κρατικού Θεάτρου;
Και να γίνεται και ντόρος, στην "μικρή τους πόλη" τη συμπρωτεύουσα- γιατί απομακρύνθηκε ο ένας, γιατί διορίσρτηκε ο άλλος, να δίνουν συνεντεύξεις..Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί.
Αχ, Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη-πλην των άλλων-φτωχομάνα, εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά, από μόνη σου το γεννάς το κόμπλεξ κατωτερότητας.Διότι που συμβαίνουν αυτά ειμή μόνον στα έσχατα ΔΗΠΕΘΕ, στις εσχατιές της "περιφέρειας"...
Έτσι λοιπόν.
Ένας γιατρός,- και δημοτικός σύμβουλος και Αντιδήμαρχος Πολιτισμού προσθέτω εγώ-και ένας δικηγόρος,- πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Θεσσαλονίκης προσθέτω εγώ-, "γνωστοί, καλοί και χρυσοί και καταξιωμένοι" λέει ο Γ.Σαρηγιάννης, δεν μπορούν να γίνουν πρόεδροι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΘΒΕ...
Γιατί; Γιατί δεν έχουν σχέση με το θέατρο...Δεν είναι δηλαδή,ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, θεατρολόγοι, φωτιστές, κάτι τέλος πάντων, που να συνδέεται με το σανίδι και την αυλαία..
Και συνεπώς δεν μπορούν, δεν είναι κατάλληλοι,να διοικήσουν ένα μεγάλο δημόσιο οργανισμό, με προϋπολογισμό 9 εκατομμυρίων ευρώ, με 350 υπαλλήλους, με τον μεγαλύτερο όγκο κτιριακών υποδομών, δεν μπορούν να συντάξουν τον προϋπολογισμό του, να ελέγξουν την διαχείρησή του, να συντηρήσουν και επεκτείνουν τις υποδομές, να εκσυγχρονίσουν τις λειτουργίες του..
Αυτά μπορούν να τα κάνουν μόνο οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι σκηνογράφοι...
Δηλαδή αυτοί που αποκλειστικά κατά τον νόμο μπορούν διορίζονται καλλιτεχνικοί διευθυντές.
Δηλαδή ένας ηθοποιός γίνεται καλλιτεχνικός Διευθυντής και ένας άλλος ηθοποιός διορίζεται πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου...
Όποιος γνωρίζει καλά το θέατρο, μπορεί να φανταστεί τι δράματα θα παίζονται, σε μια τέτοια περίπτωση,στην πλάτη του θεάτρου ασφαλώς...
Και αν αυτό που υποστηρίζει ο Γ. Σαρηγιάννης ισχύει όντως, τότε γιατί δεν προβλέπεται από τον σχετικό νόμο των κρατικών σκηνών; Γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ ως τώρα; Γιατί είδαμε Προέδρους συγγραφείς, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους, δικηγόρους, κλπ μέχρι τώρα;
Γιατί ξαφνικά στην Θεσσαλονίκη τα πράγματα πήραν αυτήν την διάσταση;
Γιατί τάχα δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΘΒΕ ο πρόεδρος του κορυφαίου επιστημονικού Συλλόγου της πόλης;
Η απάντηση είναι απλή. Και αυτονόητη.
Γιατί πρόκειται για την Θεσσαλονίκη.
Υ.Γ.
Υποσχέθηκα να παραθέσω το κείμενο Γ.Σαρηγιάννη χωρίς σχόλια..
Πως να τηρήσω όμως την υπόσχεση αυτή;
Με όλο το σεβασμό και την ιδιαίτερη εκτίμηση που τρέφω για το πρόσωπό σας ,επιτρέψτε μου να σας πω οτι η διοίκηση των φορέων όπως το ΚΘΒΕ δεν πρέπει να ασκείται όπως σωστά λέτε από καλλιτέχνες αλλά ούτε και από δικηγόρους,πολιτευτές και λοιπά προβεβλημένα πρόσωπα με διασυνδέσεις στον πολιτικό κόσμο.Είτε μας αρέσει είτε όχι,το σύστημα διορισμού των διοικούντων τους φορείς από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία είναι καταστροφικό και δεν έχει καμμία σχέση με τις ανάγκες αυτών των οργανισμών.Μπορεί να υπάρξει μια σχολή Δημόσιας Διοίκησης της οποίας οι απόφοιτοι να διορίζονται στις διοικήσεις.Οσο δε για τα ΔΣ μπορούν να οριστούν μέσα από διαδικασίες που διασφαλίζουν την εκπροσώπηση σε αυτά όλων των εμπλεκομένων και αποσκοπούν στον έλεγχο από πλευράς κοινωνικού σώματος πάνω στα πεπραγμένα των οργανισμών.Εαν συνεχίσει αυτή η κατάσταση θα είμαστε πάντα στο έλεος των διοικούντων και οι επιδόσεις των οργανισμών θα αντικατοπτρίζουν τις ικανότητες-ή συνηθέστερα την ανικανότητα-των διοικούντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον γ.βαγιανό
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή θα είναι η τέταρτη απόπειρα μου να σου δώσω μια απάντηση.
Είναι δοκιμαστικό, και παρακαλώ να μην παρεξηγηθεί.Αν πετύχει θα επανέλθω αύριο.
Για τον γ.βαγιανό (Νο2)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διορισμοί κομματικών στελεχών και ακόμη χειρότερα φίλων, ή συγγενών, στις δημόσιες ανακλητές θέσεις, εξελίχθηκε αναμφίβολα στην χειρότερη πληγή της δημόσιας διοίκησης διαχρονικά.
Και χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου, από άποψη ποιότητας, ήθους, ικανότητας και γνώσεων, καθώς υποβαθμίζεται συνεχώς η ποιότητα και το ήθος του λεγόμενου "κομματικού στελεχιακού δυναμικού".
Συνεπώς δεν θα διαφωνήσω ούτε κατ ελάχιστο με τις επισημάνσεις σας.
Άλλωστε σε κάποιο από τα προηγούμενα "Σημειώματά" μου αναφέρθηκα στα συμπεράσματα και τις προτάσεις του καθ. του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Δημ Παπαδόπουλου, στον οποίο είχα αναθέσει την μελέτη των αιτίων της μόνιμης οικονομικής καχεξίας του ΚΘΒΕ.
Είχε λοιπόν επισημάνει με έκπληξη την παγκόσμια πρωτοτυπία να ανατίθεται η διοίκηση, η καλλιτεχνική διεύθυνση, η οικονομική διαχείριση και η διαχείριση της γιγαντιαίας υποδομής του ΚΘΒΕ, σε ένα άτομο με μοναδικό προσόν την ιδιότητα του ηθοποιού, του σκηνοθέτη, του σκηνογράφου...
Για την αποτελεσματική διαχείριση ενός τόσο μεγάλου και σύνθετου φορέα, θα έπρεπε κατά τον οικονομολόγο καθηγητή, ο διευθυντής να έχει πραγματοποιήσει μετεπτυχιακές σπουδές στην οικονομία και το managment και φυσικά μια μεγάλη και πετυχημένη προηγούμενη προϋπηρεσία.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα μέλη του Δ.Συμβουλίου, ένα όργανο σχεδόν διακοσμητικό. Η παρουσία στο Δ.Σ, ενός νομικού, ενός τεχνικού ή οικονομολόγου,είναι απόλυτα χρήσιμη και θεμιτή.
Το πρόβλημα συνεπώς επικεντρώνεται στην ποιότητα, την επάρκεια και το ήθος των διοικούντων.Και φυσικά στην απουσία ενός ανεξάρτητου εσωτερικού ελέγχου και μιας κουλτούρας ελέγχου από την λεγόμενη κοινωνία των πολιτών.
Ευχαριστώ για την απάντηση.Χαρακτηρίζετε το ΔΣ σχεδόν διακοσμητικό όργανο,εσείς γνωρίζετε καλύτερα την πραγματικότητα.Αυτό σε συνδυασμό με την ανάγκη ελέγχου από την κοινωνία των πολιτών όπως λέτε, μας οδηγεί στην καθιέρωση ενός καινούριου τρόπου στελέχωσης των ΔΣ.Μπορεί να είναι συμβούλια που απαρτίζονται από πολίτες με κλήρωση και θητεία ενός έτους για παράδειγμα.Η δεξαμενή από την οποία θα αντλούνται τα μέλη του ΔΣ μπορεί να είναι οι επιστημονικοί σύλλογοι,οι ενώσεις καταναλωτών,οι ΜΚΟ, οποιοσδήποτε,ώστε να υπάρξουν και οι χρήσιμες ειδικότητες σε ένα ΔΣ.Αυτό όμως θα αφαιρέσει από την πολιτική συντεχνία ενα ποσοστό επιρροής 40%.Και φυσικά πρέπει να το ζητήσουμε να γίνει,ειδάλλως πολύ αμφιβάλλω αν έστω και ένας πολιτευτής το υποστηρίξει με ζέση.Είμαστε ως κοινωνία ώριμη να υποστηρίξουμε τη δημιουργία τέτοιων θεσμών που απαιτούν νέες ευθύνες και νέες συλλογικότητες?Η μήπως όλοι μας εξαγοραζόμαστε πολύ εύκολα με την παραχώρηση μιας δημόσιας θέσης,ενός έστω τοπικής εμβελείας "οφίτσιου"?Διότι η συζήτηση δεν πρέπει να εξαντλείται στη λογική οτι όσο δεν είμαστε στα πράγματα δεν λειτουργούν οι θεσμοί ενω όταν έχουμε εξουσία και κάποιοι από εμάς δεν κάνουν την δουλειά τους όπως πρέπει,τότε είναι απλά θέμα προσώπων.Χρειάζονται βαθιές τομές που ξεπερνούν τις συντηρητικές επιλογές όλων των στοιχείων του πολιτικού και κοινωνικού φάσματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον γ.βαγιανό
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω περάσει τις τελευταίες δεκαετίες από αρκετές θέσεις Δ.Σ. είτε αυτοδιοικητικών οργανισμών, είτε κρατικών, είτε της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, πάντοτε και μόνο στον τομέα του Πολιτισμού.
Δεν έφυγα-αποχαιρετώντας κάποια στιγμή οριστικά την δική μου Αλεξάνδρεια-πάντοτε ευτυχής, ή ικανοποιημένος, για πολλούς λόγους βέβαια.
Έτσι μπορώ να ισχυριστώ πως γνωρίζω αρκετά καλά και από μέσα την δομή και την λογική των οργανισμών και των διοικήσεών τους, και άρα τις ανάγκες, το περιβάλλον και βέβαια την ψυχολογία, τους στόχους και τις επιδιώξεις πολλών από τους ανθρώπους που καλούνται να τους υπηρετήσουν.
Δεν πρόκειται λοιπόν για μια απλή, ευθύγραμμα,σαφή ιστορία.
Γι αυτό θα συμφωνήσω με την βασική κατεύθυνση της σκέψης σου, πως η επιλογή των προσώπων πρέπει να αποδεσμευτεί από τις πολιτικές, κομματικές και άλλες σκοπιμότητες, που συνήθως καθορίζουν τα πράγματα και να διαμορφωθεί ένα θεσμικό διαφορετικό περιβάλλον γι αυτό.
Αλλά όχι με έναν τυχαίο τρόπο, ούτε και με την λογική ότι η "κοινωνία των πολιτών' μπορεί να δώσει απάντηση σε όλα.
Πιθανόν η καθιέρωση ενός τύπου "Ανεξάρτητης Αρχής", υπό την εποπτεία της Βουλής, με αρμοδιότητα την επιλογή των προσώπων αυτών θα ήταν μια απάντηση.
Στον υπαινιγμό της τελευταίας παρατήρησής σου, είτε έχει είτε όχι προσωπική αναφορά, μπορώ να σε διαβεβαιώσω, πως ύστερα από 40 περίπου χρόνια ενεργους παρουσίας μου στα δημόσια πράγματα της πόλης,το μόνο που μου δίνει μια ικανοποίηση, είναι να βλέπω γύρω μου, τα μικρά ή μεγαλύτερα επιτεύγματα της, στα οποία ελάχιστα ή λίγο, συνέβαλα και εγώ.Αλλά με βαρύ και πικρό τίμημα.
Νομίζω οτι είναι γνωστή η ανιδιοτέλεια με την οποία υπηρετήσατε τους θεσμούς στην υπηρεσία των οποίων τεθήκατε κατά καιρούς έτσι η τελευταία παρατήρηση μου δεν έχει καμμία απολύτως προσωπική χροιά,αφορά όμως ευρύτερα τον προοδευτικό χώρο ή αν θέλετε την προοδευτική σκέψη η οποία δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε μεσοβέζικες πρακτικές ή να αναλώνεται στην διαφύλαξη ευθραυστων ισορροπιών.Αλλά και ακόμη η δική σας ανιδιοτέλεια οπως και πιθανον και αλλων δεν αρκεί για να καλύψει τις θεσμικές αδυναμίες που ενυπάρχουν στη λειτουργία των δημοσίων φορέων.Η κοινωνια των πολιτων απο την αλλη μπορει να καταφερει παρα πολλα και χωρις τους ορους που θετετε.Οτι περνα απο το φίλτρο της Βουλης μπορεί να φαινεται οτι εχει μια νομιμοποιητικη βουλα αλλα στην πραγματικοτητα αντικατοπτριζει για μια ακομη φορα ισορροπιες που αναγονται σε συντεχνιακες πρακτικες του πολιτικου κοσμου.Απο την αλλη αν δεν τολμησει κανεις δεν κερδιζει.Και για να πουμε και μια αληθεια.Πιστευετε οτι αν διαλεξουμε τυχαια ενα ονομα "απέξω"απο το ανωνυμο πληθος θα γνωριζει λιγοτερα απο καποιους που κληθηκαν να διοικησουν οργανισμους?Ισως ξερετε πολυ καλα οτι προεδρος ΔΣ πατησε πρωτη φορα το ποδι του σε πολιτιστικη εκδηλωση αντιστοιχου περιεχομενου μονο μετα την αναληψη των καθηκοντων του.Αλλος αγνοουσε ποιον οργανισμο ηρθε να διοικησει.Απο την αλλη πιστευω οτι θα ενεργοποιηθουν πολυ υγιη αντανακλαστικα αν καποιοι εκπροσωποι της κοινωνιας των πολιτων αναλαβουν ευθυνες.Υπαρχουν παρα πολυ αεργοι-προσεξτε οχι ανεργοι- με διαθεση προσφορας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκάφτηκα αρκετά να δώσω την απάντηση που ακολουθεί..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά το αποφάσισα.
Έζησα και λειτούργησα για πάρα πολλά χρόνια με μια αίσθηση και λογική "αφοσίωσης" σε ένα καθήκον, , στην εξυπηρέτηση μιας ιδέας,στην προώθηση κάποιου σκοπού,στην αντιμετώπιση προβλημάτων, στον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη..
Και έτσι έδινα πάντα μεγάλη σημασία και βαρύτητα, στην ικανότητα,την γνώση, την εμπειρία, δηλ. σε όλα εκείνα τα στοιχεία, που εξυπηρετούν την αποτελεσματικότητα...
Σ όλη αυτήν διαδρομή όμως,συχνά πυκνά, βρέθηκα δίπλα σε πρόσωπα(συνεργάτες, φίλους, άμεσο περιβάλλον), που δεν τα διέκρινε τίποτε απ όλα αυτά, ή τουλάχιστον δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία σ αυτά..
Άνθρωποι, απλοί, σεμνοί, γλυκείς, με ευαισθησίες,με φοβερά ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης,με σεβασμό στον "άλλον", στην διαφορετικότητα, με "πολυτελείς" αγωνίες...
Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι με προφύλαξαν από το να πέσω στην παγίδα ενός κυνηγητού της επιτυχίας,σε μια θεοποίηση της αποτελεσματικότητας.
Γιατί αυτά σε οδηγούν σε ένα επικίνδυνο και σκοτεινό μονοπάτι. Στην πρώτη στροφή σε περιμένει το ιησουϊτικό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", στην επόμενη ο κυνισμός και στην τρίτη καραδοκεί η μοιραία διαφθορά...
Σκέφτομαι λοιπόν, μετά από την επιμονή σας, πως δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω μαζί σας..
Το αντίθετο.
Στα περιορισμένα ούτως ή άλλως όρια σχολιασμού, νομίζω πως εξαντλήσαμε το θέμα..
Σας ευχαριστώ πάντως.
Γιατί η συζήτηση αυτή ξεκαθάρισε μέσα μου κάποια πράγματα.
Όχι "χρήσιμα" πλέον..
Αλλά σημαντικά στον εσωτερικό μονόλογο του απολογισμού μιας ζωής...