ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ : Μια αποκαλυπτική και δυσάρεστη έκπληξη

Δανείζομαι με έμμεσο τρόπο από τον Γιώργο Χριστοφορίδη του «Θέματος», τα στοιχεία που δημοσίευσε η Free press εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Σήμερα στην Θεσσαλονίκη» στο πλαίσιο μιας σχετικής δημοσκόπησης της.
Το ερώτημα ήταν σαφές και πάντα επίκαιρό: «Ποιο μεγάλο στόχο πρέπει να θέσει η πόλη, ώστε να λειτουργήσει ως καταλύτης για την πορεία της προς ένα μέλλον καλύτερο;».

Εάν ο ενημερωμένος πολίτης είναι η πρώτη προϋπόθεση για την ενεργό συμμετοχή του και για ένα καλύτερο αύριο για μια πόλη, τότε οι ιθύνοντες, η ηγεσία εν πάσει περιπτώσει της πόλης (πολιτική, αυτοδιοικητική, οικονομική, πολιτιστική, πνευματική) πρέπει να ανησυχήσουν σοβαρά και ιδίως να προβληματιστούν αρκετά.

Κι αυτό γιατί τα αποτελέσματα της έρευνας – την αντιπροσωπευτικότητα δεν συζητούμε εδώ-, αποδεικνύουν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο, ότι οι πολίτες είναι δυστυχώς θύματα της τηλεοπτικής επικαιρότητας, της συνθηματολογίας, της επιφανειακής προσέγγισης ακόμη και των πιο σοβαρών ζητημάτων της καθημερινότητάς τους, της ζωής τους, και του μέλλοντός τους.

Το 47,3% λοιπόν απαντούν ότι η πόλη πρέπει για τον λόγο αυτό να διεκδικήσει την παγκόσμια Έκθεση EXPO, το 17,6% την Formula 1, και ένα 17% τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2030!...

Δηλαδή αναφέρουν ό,τι θυμούνται από την συνθηματολογία, την τηλεοπτική επικαιρότητα, τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τις αντιπαραθέσεις των τοπικών πολιτικών παραγόντων. Μια επιδερμική προσέγγιση, που δείχνει μια δραματική αδυναμία να συνειδητοποιηθεί έστω και επιφανειακά το σύνθετο πρόβλημα του μέλλοντος της πόλης…

Τώρα αν σκεφτεί κανείς, πως η ίδια η ηγεσία της πόλης αναλώνεται σε πολιτικά παιχνίδια σκοπιμοτήτων, επικαιρότητας, αντιπαλότητας, και άλλα παρόμοια και πάντως θλιβερά, τότε ασφαλώς μπορεί να δώσει μια πρώτη , έστω πρόχειρη απάντηση, στο όντως απογοητευτικό αυτό φαινόμενο.

Ταυτόχρονα όμως δείχνει και ένα διαφορετικό δρόμο σε όλους εκείνους, που σοβαρά και με αίσθηση προσπαθούν να σχεδιάσουν κατ αρχήν μια μεθοδολογία, με την βοήθεια της οποίας η πόλη θα αποκτήσει ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης ώστε να μην βρεθεί άοπλη και χωρίς πρόταση, τόσο μπροστά στις διανοιγόμενες ευκαιρίες, όσο και στην πάντοτε αναγκαία διεκδικητική της φωνή και φυσικά στο πεδίο του σκληρού ανταγωνισμού των 0πόλεων, που οι τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια προσέδωσαν χαρακτήρα επιβίωσης.

Η πόλη πρέπει να ενστερνιστεί την αναγκαιότητα του στρατηγικού σχεδίου, αλλά και να συνειδητοποιήσει την σημασία του, να αντιληφθεί την σοβαρότητά του, να ενημερωθεί για τις προτεραιότητες και τους στόχους του, γιατί μόνο έτσι θα μπορεί αποτελεσματικά να το υιοθετήσει και να το υποστηρίξει.

Χωρίς την ενσυνείδητη και ενεργό συμβολή των πολιτών, κανένα σχέδιο και κανένα όραμα δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα επιτυχίας.

Αυτοί λοιπόν, άτομα και φορείς, είναι κατά την γνώμη μου οι κύριοι αποδέκτες, αυτού του απροσδόκητου μηνύματος, που έστειλε η πόλη…