ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ,σε μια κλασσική πολιτική συνάντηση.

Είναι γνωστό φαντάζομαι, ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μίλησε το Σάββατο 28 Απριλίου, σε έναν από τους νέους πολιτιστικούς χώρους, που έχουν δημιουργηθεί στον πρώτο προβλήτα του Λιμανιού με θέμα «Τι απέγινε η Θεσσαλονίκη του Πολιτισμού»

Τη παρακολούθησα και νομίζω πως έχουν σημασία κάποιες επισημάνσεις, από τα όσα λέχθηκαν εκεί.

Πρώτα-πρώτα η συμμετοχή του κόσμου για ένα θέμα, που δεν αναφέρεται στα άμεσα και καθημερινά προβλήματα, ούτε βέβαια στην τρέχουσα θλιβερή όντως επικαιρότητα.

Δεύτερο και εξ ίσου σημαντικό. Η παρουσία επώνυμων παραγόντων της πολιτιστικής ζωής, της εκπαιδευτικής κοινότητας, των κοινωνικών κινημάτων, που δεν ανήκουν ούτε στον πολιτικό του χώρο, ούτε στο φιλικό του περιβάλλον. Ο πρύτανης και η αντιπρύτανης του Α.Π.Θ. πολλοί καθηγητές από το Πανεπιστήμιο, πρόεδροι πολιτιστικών φορέων και οργανισμών, οικολόγοι, επώνυμοι δημιουργοί, και ...ο Νομάρχης Παν. Ψωμιάδης!...

Η συνάντηση δηλαδή ξέφυγε από τα στενά πολιτικά και φυσικά κομματικά όρια, που καθορίζουν συνήθως τον χαρακτήρα των συναντήσεων αυτών.
Τρίτη επισήμανση. Η παρουσία των πανεπιστημιακών και κυρίως η ενεργή συμμετοχή τους στην συζήτηση, ξαναέθεσε το ζήτημα του ρόλου του πανεπιστημίου και της επιτακτικής ανάγκης να βγει από τα στενά εκπαιδευτικά και συντεχνιακά τείχη του και να καταστεί ενεργός παράγων της κοινωνικής ζωής της πόλης.

Τέταρτη και απροσδόκητη επισήμανση. Η ένταση με την οποία επισημάνθηκαν τα προβλήματα μόλυνσης του περιβάλλοντος και η οικολογία, ως αυτονόητο κομμάτι της πολιτιστικής ζωής.

Και το σημαντικότερο. Ομιλητής και παρεμβαίνοντες συνέδεσαν με τρόπο αδιαμφισβήτητο την πολιτιστική ανάπτυξη με το μέλλον της πόλης και την προοπτική της.

Τελευταία επισήμανση και νομίζω η πλέον ενδιαφέρουσα.

Αμφισβητήθηκε η μέχρι σήμερα «στρατηγική» της «Πρωτεύουσας των Βαλκανίων», ως αυθαίρετη και χωρίς βάση, «επικοινωνιακή» κυρίως σύλληψη ,που ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε με σοβαρότητα και συνέπεια, πολύ περισσότερο με ένα μελετημένο στρατηγικό σχέδιο, που έχει ξεπεραστεί ούτως ή άλλως από τις νέες πολιτικές πραγματικότητες στην ευρύτερη περιοχή. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη επαναπροσδιορισμού των στρατηγικών στόχων της πόλης, αυτήν όμως την φορά με ρεαλισμό, με συνυπολογισμό των πραγματικών δεδομένων και των πραγματικών δυνατοτήτων της πόλης

Όλα αυτά και άλλα εξ ίσου σημαντικά φαίνονται – και είναι- ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα.
Σημαίνουν κάτι για τον πολιτισμό; Για την πόλη; Για τον οικοδεσπότη;

Και κυρίως; Θα έχουν οποιαδήποτε πρακτική συνέχεια;

Απομένει να το δούμε.