Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ, ανακοινώνει το Ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου.Μερικές μελαγχολικές σκέψεις.

Οφείλω να ομολογήσω την μελαγχολία που με κατέλαβε διαβάζοντας τις ανακοινώσεις του νέου καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννη Χουβαρδά

Πρώτα πρώτα για την έγκαιρη εξαγγελία του χειμερινού ρεπερτορίου, με 18 πρεμιέρες!!!

Ύστερα, για την ανακοίνωση των «βασικών κατευθυντηρίων γραμμών» του έργου που θα επιχειρήσει να πραγματοποιήσει στο Εθνικό Θέατρο.

Δηλαδή την στρατηγική, τους στόχους ,τις βασικές του επιδιώξεις, έξω από ένα προγραμματισμό θεατρικών παραγωγών. Όπως θα περίμενε λογικά ο καθένας,
για ένα μεγάλο κρατικό θέατρο.

Μετά, μερικές λεπτομέρειες:

Ιδρύει Χοροθέατρο και κατά πάσα πιθανότητα σ αυτό θα έχει μια σημαντική παρουσία ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αν κρίνω πως έχει ήδη περιληφθεί στο ρεπερτόριο του χειμώνα.

Αναγγέλλει συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, την Λυρική, το Κέντρο Κινηματογράφου, την Γ.Γ. Νέας Γενιάς, δίνοντας ταυτόχρονα ουσιαστικό και προγραμματικό περιεχόμενο σ αυτήν την μεγάλη και παραγνωρισμένη ανάγκη της «συνέργειας».
Ποιος δεν αγανακτεί με τις περιπέτειες της Όπερας Θεσσαλονίκης, από την αδιαφορία και το χειρότερο, την άρνηση συνεργασίας των Διευθυντών του ΚΘΒΕ- στο οποίο υπάγεται ακόμη δυστυχώς- και τώρα και στο παρελθόν;

Προκηρύσσει διαγωνισμό συγγραφής θεατρικού έργου για συγγραφείς κάτω των 35 ετών, επιχειρώντας έτσι να αναζωογονήσει και να εμπλουτίσει την ελληνική συγγραφική παραγωγή.

Ανοίγει το Εθνικό στους οικονομικούς μετανάστες, με το ανέβασμα ενός έργου κάθε χρόνο. Θυμίζω εδώ, την σκληρή μάχη που δόθηκε για την αναβίωση στο ΚΘΒΕ,του θεσμού του ποντιακού θεάτρου, που ξεκίνησε ο Ευαγγελάτος και που τελικά οδηγήθηκε και πάλι ,από λάθη και προκαταλήψεις, στην κατάργηση.

Και ακόμη εξ ίσου ενδιαφέρον. Μετά την ανακαίνιση του κτιρίου της Αγίου Κωνσταντίνου, θα επιχειρήσει να αναπτύξει εκεί ένα «πολιτιστικό κύτταρο».

Θυμίζω την παλαιότερη προσπάθεια να αναδειχθεί το Βασιλικό Θέατρο ( εννοώ το παλαιό κτίριο) σε πολιτιστικό κέντρο και τις πρώτες αλλά σημαντικές ενέργειες που έγιναν τότε ,στην δεκαετία του 80 για αυτό. Και που τώρα ασφαλώς προσφέρονται πολύ περισσότερες και πολύ καλύτερες δυνατότητες γι αυτό, αλλά λείπει η φαντασία, η συνεργασία, το άνοιγμα στον κόσμο των δημιουργών.

Τι μένει; Ασφαλώς οι ευχές μας για επιτυχία, που μπορεί να συγκινήσει και να παρακινήσει και άλλους σ αυτόν τον δημιουργικό δρόμο, που δείχνουν οι προθέσεις και οι εξαγγελίες του Εθνικού Θεάτρου.

Υ.Γ.
Και μια αποκαλυπτική σημειολογία.
Ή μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις.
Τον Γιάννη Χουβαρδά κατά την εξαγγελία του προγράμματός του, περιέβαλαν παρόντες όλοι, οι ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου…