ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.Σκεφτείτε τι γίνεται, όταν υπάρχουν και λέξεις...

Ο Δήμος Βερύκιος, αγουροξυπνημένος, με το μαλλί «καρφάκι» το μάτι να γυαλίζει, ίσως από τους φακούς μυωπίας, κοιτάζει απ ευθείας τον φακό στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του ΑΛΦΑ και με ένταση στα όρια της υστερίας, λέει:

“Οι άλλοι, χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να σαπίσουν..
Αυτοί χρειάστηκαν μόνο 20 μήνες…»

Όπου οι «άλλοι» είναι το ΠΑΣΟΚ, και «αυτοί» είναι η Ν.Δ. δηλαδή το 80% του ελληνικού λαού, ή καλύτερα η πολιτική εκπροσώπηση του 80% του ελληνικού λαού σήμερα.
Τι σημαίνει αυτή η σαρωτική απαξίωση- και η λεκτική ακρότητα- για το πολιτικό σύστημα, για την δημοκρατία, για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, για τον αυτοσεβασμό της, για την αναγκαία αισιοδοξία και εμπιστοσύνη προκειμένου να κινηθεί προς τα εμπρός;

Θα μου πείτε, πως ψάχνω ψύλλους στα άχυρα, ή ότι η διαφθορά είναι ούτως ή άλλως διακομματική και μάλλον ευρύτατα διαδεδομένο κοινωνικό φαινόμενο κλπ κλπ.

Έχει όμως σημασία νομίζω, πως διαχειρίζεσαι τα ζητήματα αυτά, χωρίς να διαλύεις την κοινωνία και να σπέρνεις την απογοήτευση και τον μηδενισμό.