ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ (!) στην 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης!...

Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου όταν διάβασα την πληροφορία, που δημοσίευσε σήμερα η Μακεδονία.
Η συντάκτης της Ε. Σπυριδοπούλου, με τον τίτλο «Έξωση λόγω γάμου», αναφέρθηκε στο χωρίς προηγούμενο φαντάζομαι γεγονός, ότι το έργο της Μαρίας Παπαδημητρίου, μία κατασκευή 2,55 Χ 3.60 εκατ., που φιλοξενείται στην Αποθήκη Γ του Λιμένος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της 1ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης, που οργανώνει το ΚΜΣΤ, επρόκειτο να ξηλωθεί σήμερα το πρωί και να απομακρυνθεί, γιατί ο ΟΛΘ έχει ενοικιάσει τον χώρο για την φιλοξενία μιας δεξίωσης ..γάμου!..

Η ιστορία, όσο εκπληκτική και αν είναι θα μπορούσε να προκαλέσει ασφαλώς διεθνή απαξιωτικά σχόλια, αν έφτανε στην δημοσιότητα εκτός των τειχών, αναδεικνύει μια πτυχή της εν συμπεριφοράς των παραγόντων του πολιτισμού στην πόλη, στην οποία θέλω να αναφερθώ.

Η πολιτιστική δραστηριότητα έχει συνέχεια, δεν αρχίζει και τελειώνει με την θητεία μιας κυβέρνησης, ούτε ενός υπουργού, ούτε ενός Γ. Γραμματέα.

Και για να έχει συνέχεια, χρειάζεται εκτός των άλλων, και μνήμη και γνώση της ιστορίας και της διαδρομής, των θεσμών, των εκδηλώσεων, των παρεμβάσεων. Μόνο έτσι μπορεί η πόλη να εξελιχθεί, όταν ο επόμενος οικοδομεί πάνω στο έργο του προηγούμενου.

Στο Λιμάνι υπάρχει μια ιστορία, στην οποία θα αναφερθώ και πάλι.

Με νομοθετική πρωτοβουλία του Ευάγγελου Βενιζέλου, θεσμοθετήθηκαν πολιτιστικές λειτουργίες, διατέθηκαν κτίρια του πρώτου προβλήτα αφού ανακατασκευάστηκαν για την φιλοξενία πολιτιστικών οργανισμών, κυρίως όμως κατοχυρώθηκε – δια του σχετικού Νόμου- ο πολιτιστικός χαρακτήρας του Α προβλήτα, αφού ορίζεται ρητά, ότι ο χώρος προορίζεται για την φιλοξενία πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Ταυτόχρονα προβλέφτηκε η συγκρότηση μιας Επιτροπής που την αποτελούν στην πλειοψηφία τους οι εκπρόσωποι των πολιτιστικών οργανισμών, που φιλοξενούνται στο Λιμάνι, η οποία «γνωμοδοτεί» επί όλων των αιτημάτων ενοικίασης των χώρων, που διαχειρίζεται ο Ο.Λ.Θ.
Εάν λοιπόν αυτό το όργανο είχε συσταθεί και λειτουργήσει, ο Ο.Λ.Θ. δεν θα ενοικίαζε τον χώρο σε πέντε περίπου διαφορετικές δραστηριότητες, οι περισσότεροι των οποίων , ευτυχώς, δέχτηκαν να παραιτηθούν από το σχετικό δικαίωμα τους. Εκτός των διαχειριστών της γαμήλιας δεξίωσης, δυστυχώς!...

Και ακόμη κάτι. Αυτό το δικαίωμα θα μπορούσε σταδιακά να κάνει πράξη των χαρακτηρισμό χρήσης των χώρων, και να προωθήσει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την μελέτη και την υλοποίηση ενός Σχεδίου Β΄, που θα ολοκλήρωνε τις επεμβάσεις στον χώρο, κυρίως με την διαμόρφωση των ανοικτών, ώστε να είναι λειτουργικοί και προσπελάσιμοι.

Ίσως το ατυχές αυτό περιστατικό να επιταχύνει κάποια εξέλιξη γύρω από ζήτημα αυτό.