ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ- Η επίσκεψη στο μυθικό Σβανέτι του Καυκάσου

Θα επιχειρήσω να διηγηθώ την μικρή ιστορία, μιας απρόσμενης επίσκεψης στην γεωργία, από σύμπτωση και ενδιαφέρον για το άγνωστο και την περιπέτεια.

Το ταξίδι ξεκίνησε με αφορμή την επίσημη επίσκεψη αντιπροσωπείας του Αγίου Όρους στο Πατριαρχείο της Γεωργίας, μεταφέροντας στον Πατριάρχη Ηλία τον Β, ένα αντίγραφο της εφέστιας εικόνας «Άξιον Έστί», προσφορά της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους στον ορθόδοξο κόσμο της Γεωργίας.

Από μια σύμπτωση πληροφορήθηκα , πως στο σχετικό πρόγραμμα περιλαμβανόταν και η επίσκεψη στην μυθική και απρόσιτη περιοχή ΣΒΑΝΕΤΙ, βαθιά μέσα στις οροσειρές του Καυκάσου.

Ήταν αρκετό αυτό, καθώς και κάποιες σχετικές πληροφορίες, για να μου κινήσουν το ενδιαφέρον και να ζητήσω την συμμετοχή μου στην αποστολή.

Χάρη στην σχέση μου με την Αγιορειτική Εστία - αποτέλεσμα του ρόλου μου στην οργάνωση της μεγάλης έκθεσης των Θησαυρών του Αγίου Όρους, το 1997-, η επιθυμία μου έγινε αποδεκτή.

Τα όσα συνέβησαν κατά την άφιξη της αντιπροσωπείας του Αγίου Όρους στο Αεροδρόμιο της Τιφλίδας, η υποδοχή στον Πατριαρχικό Ναό, η συνάντηση με τον Πατριάρχη, οι επισκέψεις στην συνέχεια σε διάφορους αρχαίους ναούς και Μοναστήρια, στο Μουσείο, στο Ινστιτούτο Χειρογράφων κ. ά. έχουν βέβαια το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και την σημασία αλλά δεν θα αναφερθώ σ αυτά, αφού ο λόγος της δικής μου επίσκεψης ήταν το Σβανέτι..

Θα κάνω μόνο μια μικρή εξαίρεση. Θα αναφερθώ δηλαδή στην αιφνίδια συνειδητοποίηση, πως στην πραγματικότητα επισκεπτόμουν την πατρίδα του πατέρα μου, αφού η οικογένειά του κατέφυγε από τον Πόντο στην Απχαζία, κατά την εποχή του Ρωσοτουρκικού πολέμου, στις αρχές του 19ου αιώνα, για να καταλήξει από το Σοχούμ, και μέσω του Βατούμ πρόσφυγας στην Θεσσαλονίκη το 1922...

Θα καταγράψω λοιπόν εδώ, μόνο τα όσα είδα και έζησα στο Σβανέτι και τα χωριά της περιοχής.

Νομίζω λοιπόν, πως θα γίνουν καλύτερα κατανοητά τα όσα στην συνέχεια θα περιγράψω, αν μεταφέρω εδώ, ένα ενημερωτικό σημείωμα για την περιοχή, από μια – σπάνια πια- έκδοση της Σοβιετικής περιόδου της Γεωργίας:

« Ο Ilia Chavchavadze, ο μεγάλος Γεωργιανός συγγραφέας, συμβούλευε τους συγχρόνους του, τα εξής: «Εάν αγαπάτε την Γεωργία έστω και λίγο, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε το Svaneti».
Εκείνες τις ημέρες ένα ταξίδι στο Svaneti, δεν ήταν καθόλου εύκολο θέμα. Δεν υπήρχε κανένας δρόμος, από τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να φτάσει σε αυτό, όμως ο καθένας που μπορούσε να φτάσει σε εκείνα τα μέρη, όχι μόνο απολάμβανε την θέα τους, αλλά συναντούσε άτομα με ανυψωμένες ψυχές, ηλικιωμένους που έμοιαζαν με τους βιβλικούς προφήτες, και αποκτούσε εξοικείωση με τον αρχαίο πολιτισμό της Γεωργίας, με τα αντικείμενα τέχνης, που λατρεύτηκαν και που διατηρήθηκαν από τους Svans.
Αιώνες πριν οι Αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί και ο γεωγράφος Στράβων έγραψαν : «Οι Svans είναι δυνατοί άνθρωποι και, νομίζω πως είναι, ο γενναιότερος και πιο ατρόμητος λαός στον κόσμο. Ζουν ειρηνικά με τους γειτονικούς λαούς. Διαθέτουν βασιλιά και ένα συμβούλιο που αποτελείται από 300 άνδρες. Μπορούν να συγκεντρώσουν στρατό έως και 200.000 άνδρες».
Κατά διάφορες εποχές συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Πτολεμαίος, ο Άπιος και ο Ευστάθιος ο εκ Θεσσαλονίκης, έγραψαν για το φιλόξενο φωτισμένο, ισχυρό και πολεμοχαρές Svans.
To 1808 ο Γερμανός μελετητής Κ.Rommel δήλωσε: « Οι Svans ζούσαν πάντα σε απρόσιτα βουνά.. Ήταν πάντα και παραμένουν θαρραλέοι, οι Βυζαντινοί τράπηκαν σε φυγή από τους Svans… Διαθέτουν πολλά είδη όπλων...Η χώρα τους είναι πλούσια σε χρυσό και ασήμι και ο Στράβων τους συνδέει με το μύθο του χρυσόμαλλου δέρατος...Ο αρχαίος πολιτισμός των Svans είναι ευρέως γνωστός.
Οι ονομασίες Mosvin, Mossynichoi, στα συγγράμματα του Λυκόφρονου, του Απολλώνιου της Ρόδου και άλλων Ελλήνων συγγραφέων, συνδέονται αναμφισβήτητα με ονόματα, που είναι πραγματικά Svanian. Αυτό αποτελεί γεγονός, που επιβεβαιώνει τους άρρηκτους δεσμούς μεταξύ των κατοίκων της Αρχαίας Κολχίδας και των Ελλήνων».

Λοιπόν μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να ισχυριστώ, ότι το σύνολο των αναφορών και περιγραφών αυτών, εξελίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου..
Η πραγματική περιπέτεια να φτάσουμε μέχρι το ΣΒΑΝΕΤΙ ,οι άνθρωποι, η ιστορία, η τέχνη, οι ισχυρές κοινότητες, που διαχειρίζονται την μακραίωνη πολιτιστική καλλιτεχνική και θρησκευτική κληρονομιά έξω από την Εκκλησία και το κράτος, η θερμή φιλοξενία, η αγάπη και αφοσίωση στην γη, τα μυστήρια, το μοναδικής ωραιότητας και αγριότητας φυσικό περιβάλλον, το πολεμοχαρές του χαρακτήρα των ανθρώπων, η επιβίωση μιας απίστευτης βεντέτας, η συνύπαρξη του Χριστιανισμού με την παγανιστική κληρονομιά...

Σε όλα αυτά θα αναφερθώ σε προσεχή Σημειώματά μου, χωρίς να παραβλέπω και την τρέχουσα επικαιρότητα, όπως πάντα...