Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, επαναφέρει στο προσκήνιο, τα προβλήματα του θεσμικού πλαισίου των κρατικών σκηνών.

Η είδηση έπεσε - πιστεύω- σαν κεραυνός.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με μια πρωτοφανή για τα δεδομένα των κρατικών σκηνών ενέργειά του, προχώρησε σε έκδοση ανακοίνωσης, μέσω της οποίας ζητά από τον Υπουργό Πολιτισμού, να διακόψει την συνεργασία του καλλιτεχνικού Διευθυντή της Λυρικής Σκηνής Στέφανου Λαζαρίδη!..

Επικαλείται "διάσταση απόψεων ως προς των καταμερισμό των αρμοδιοτήτων", αλλά και προβλήματα στην διοίκηση και διαχείριση του ιδρύματος...

Η απόφαση αυτή, που ασφαλώς θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις, θέτει ή μάλλον επαναθέτει, το κρίσιμο ζήτημα της "ισορρροπίας" των αρμοδιοτήτων μεταξύ των δύο κορυφαίων οργάνων που διοικούν- διευθύνουν τις κρατικές σκηνές (Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, Εθνική Λυρική Σκηνή), ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα που χαρακτηρίζουν το θεσμικό πλαίσιο των οργανισμνών αυτών.

Το ζήτημα έχει τεθεί με πολλούς δημόσιους και "εσωτερικούς" τρόπους στο ΥΠΠΟ, εδώ και πολλά χρόνια, δεν είχε όμως ποτέ μέχρι σήμερα μια αποφασιστική αντιμετώπιση, είτε προς την μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Αποτελούσε όμως σχεδόν πάντα την μόνιμη πηγή προβλημάτων στις σχέσεις των δύο οργάνων.

Τώρα το Δ.Σ. της Λυρικής, Πρόεδρος του οποίου ως γνωστόν είναι ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο γνωστός πρώην Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, θέτει το ζήτημα δημόσια, υποχρεώνοντας ασφαλώς τον υπουργό Πολιτισμού να πάρει θέση.

Βέβαια σε μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, ουσιαστικά προεκλογική, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως θα υπάρξουν θεσμικές πρωτοβουλίες.

Άρα ο ένας εκ των δύο, πρέπει να θεωρείται ουσιαστικά πλέον παρελθόν για την Λυρική, τουλάχιστον σ αυτήν την φάση.

Διότι η ανακοίνωση της απόφασης του Διοικ. Συμβουλίου της Λυρικής ,με τον τρόπο που έγινε, και τους λόγους που επικαλείται, αποικλείει κάθε απόπειρα συνδιαλλαγής, ή παραπομπής της λύσης στο μέλλον!...

Πέρα όμως από την εξέλιξη αυτή, το πρωταρχικό και καίριο ζήτημα είναι πως τέθηκε- με τον τρόπο που τέθηκε- κατά τρόπο πιεστικό, ένα πρόβλημα, που το ΥΠΠΟ θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να αντιμετωπίσει.

Θα χρειαστεί τότε διάλογος, νηφαλιότητα, διαφάνεια, συζητήσεις πάνω στο τραπέζι, στο προσκήνιο, για να μην επαναληφθούν οι αθλιότητες και οι συναλλαγές, που οδήγησαν στις πιο ακραίες ρυθμίσεις του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου.