Η "οικολογική Δημοκρατία", μια διακήρυξη με μεγάλη καθυστέρηση...

Συμμερίζομαι τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων προς το πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Την πολιτική του εντιμότητα, την κοινωνική του ευαισθησία, τις τολμηρές θέσεις του στα προβλήματα της διεθνούς πολιτικής..

Για αυτό και χειροκροτώ την προχθεσινή του δήλωση περί οικολογικής Δημοκρατίας, με αφορμή και εν μέσω γενικού πένθους για τον χαμό των δύο αεροπόρων, αλλά και τις συνεχιζόμενες καταστροφικές πυρκαγιές, στα όρια πλέον μιας εθνικής συμφοράς.

Όμως, θεωρώ πως τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να στρέψει την προσοχή όλων προς την παγκόσμια δραματική κλιματολογική αλλαγή, η οποία σε μεγάλο βαθμό προκαλεί τις εκατοντάδες φετινές πυρκαγιές. Την μεγάλη ανομβρία, που προηγήθηκε, τις υψηλές, χωρίς προηγούμενο θερμοκρασίες.
Τα Βαλκάνια φλέγονται κυριολεκτικά αυτήν την φορά, η Νότια Ευρώπη έχει παραδοθεί στις φλόγες ενώ η Βρετανία ζει τον εφιάλτη των καταστροφικών πλημμυρών, που ανατρέπουν δραματικά την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών της.
Η δήλωση του πρωθυπουργού της Γκόρντον Μπράουν, ήταν για τον λόγο αυτό σαφής και χωρίς υπεκφυγές: «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα ακραία καιρικά φαινόμενα του 21ου αιώνα».
Μια δημόσια παραδοχή από επίσημα χείλη της πολιτικής, που έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που οι περιβαλλοντολόγοι φωνάζουν εδώ και μια δεκαετία
Αυτό που επιτέλους αρχίζουν να αποδέχονται και οι επίσημοι διεθνείς οργανισμοί, ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., η μεγάλη διεθνής επιστημονική διάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε προ μηνών.

Η ζωή μας αλλάζει δραματικά και επέρχονται χειρότερα δεινά.
Η πιο επείγουσα ανάγκη είναι να γίνει συνείδηση του απλού πολίτη, η νέα πραγματικότητα, στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε.
Και φυσικά να αποφασίσουμε πως ανήκει στον καθένα μας μερίδιο ευθύνης για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Στον τρόπο της καθημερινής ζωής μας, στην μετακίνηση, στην χρήση των πολύτιμων πλέον αγαθών, όπως του νερού.
Για τον λόγο αυτόν η «οικολογική Δημοκρατία» μου φάνηκε σαν λόγος από το παρελθόν. Άργησε κατά 10 τουλάχιστον χρόνια μια τέτοια επίσημη διακήρυξη. Και ήρθε όταν η «οικολογία», φαντάζει ως μια ρομαντική ιστορία, ως μια ιδεολογία κάποιων διαμαρτυρομένων γραφικών τύπων.

Έπρεπε να προσθέσει κάτι ακόμη. Να δώσει ένα μήνυμα προς τους πολιτικούς και τα Μέσα Ενημέρωσης. Ότι είναι καιρός επιτέλους να σταματήσει αυτή γελοιότητα των αντιπαραθέσεων, των υπεκφυγών, της «επικοινωνιακής αγωνίας» που έχει υποκαταστήσει την πραγματική πολιτική, το κυνηγητό μαγισσών, το άλλοθι των εμπρηστών και να δουν κατάφατσα την πραγματικότητα. Γιατί αυτή θα είναι η ζωή μας από δω και πέρα και συνεπώς προς τα εκεί να στρέψουμε όλοι την προσοχή μας.
Οι κυβερνήσεις, οι φορείς, οι πολίτες.