ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ- ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ: Στα χέρια βιομηχάνων και επιχειρηματιών, η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας;

Η άκομψη –το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς-απομάκρυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και κυρίως οι δηλώσεις του ΥΠΠΟ ότι θα προχωρήσει σε μια επανεξέταση του θεσμικού πλαισίου των Κρατικών Σκηνών, που είναι δεδομένο ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη, δημιούργησε την εντύπωση πως οσονούπω θα ξεκινήσει ένας διάλογος για τα ζητήματα αυτά.

Φαίνεται όμως πως κάτι άλλο υπήρχε στην «κρυφή ατζέντα», του Διοικ. Συμβουλίου της Λυρικής και φυσικά και του ΥΠΠΟ.
Αυτήν την εξήγηση μπορώ να δώσω, παρακολουθώντας τις πληροφορίες, για τα μέτρα «εκσυγχρονισμού» και σύγχρονου management , που ο Πρόεδρος του Διοικ. Συμβουλίου, ο «ισχυρός άνδρας» της Λυρικής, ο γνωστός βιομήχανος κ. Κυριακόπουλος, έχει αρχίσει να εφαρμόζει στον μεγάλο και πολυπρόσωπο αυτόν οργανισμό.
Οργανώθηκε λοιπόν ένα Σεμινάριο, το οποίο παρακολούθησαν μέλη του Διοικ. Συμβουλίου, τα στελέχη της Λυρικής και οι εκπρόσωποι των σωματείων της Λυρικής.
Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις της «S &B Βιομηχανικά Ορυκτά» στην Κηφισιά, και τις συντόνιζαν οι Δρ Αμίρ Κφιρ και Ρένα Κουμάντου, ενώ την μεθοδολογία των εργασιών αυτών, καθόρισε ο Δρ Ichak Adizes.

Αναπτύχθηκαν θέματα όπως «Ορισμός αποστολής και δομής», «διαδικασίες για την αξιολόγηση και την διατήρηση της αξιοκρατίας» «Συνθήκες εργασίας και ασφάλειας» «Κατάρτιση των εργαζομένων»

Σε σχετική ανακοίνωσή της για τις εργασίες και τον σκοπό του Σεμιναρίου, η διοίκηση του κ. Κυριακόπουλου – που τώρα έχει την αποκλειστική διοίκηση και διεύθυνση της Λυρικής- τόνιζε:

«…τη δεύτερη ημέρα, οι συμμετέχοντες χωρισμένοι σε ομάδες κλήθηκαν να περιγράψουν πως φαντάζονται/ επιθυμούν να είναι η ΕΛΣ το 2020, σε σχέση με το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα..»


Με τίτλο «Όραμα για την ΕΛΣ του 2020» καθορίζονται και οι προϋποθέσεις για την επίτευξή του:

«Ενέργεια, ενθουσιασμός, δημιουργικότητα, ευγένεια, αρμονικές και ειλικρινείς σχέσεις, εργατικότητα, διαφάνεια, ασφάλεια και περηφάνια, κατάρτιση, γνώση, πληροφόρηση, εκπαίδευση, εξυπηρέτηση».

Πιθανόν κάποιος να υποστηρίξει ότι πρόκειται για σεμινάρια του σύγχρονου Management, που επιδιώκουν να αναπτύξουν την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην ανάπτυξη μιας επιχείρησης και να αυξήσουν τους δεσμούς τους με αυτήν.

Το ερώτημα είναι αν ένας Πολιτιστικός οργανισμός, όπως η Λυρική Σκηνή, με τις δεκαετίες της λειτουργίας της ως «κρατικού οργανισμού», ως μια ΔΕΚΟ του Πολιτισμού, έχει αυτήν την στιγμή αυτές τις προτεραιότητες, αν αυτού του είδους «εκπαιδευτικές» δραστηριότητες μπορούν να μεταβάλλουν συνήθειες, νοοτροπίες, σχέσεις και εξαρτήσεις, η θα πέφτουν στο κενό, χωρίς να μπορούν να ασκήσουν οποιαδήποτε επιρροή στην δομή, την λογική, την οργάνωση και την δραστηριότητα της.

Και το άλλο ερώτημα, που θέτουν οι εργαζόμενοι. Η κρίση προέκυψε από την επιμονή του Διοικ. Συμβουλίου, να διαχωριστούν οι αρμοδιότητες του καλλιτεχνικού Διευθυντή, από αυτές του Οικονομικού και του Διοικητικού και φυσικά, η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα της μη κάλυψη της θέσης του καλλιτεχνικού Διευθυντή και του αναπληρωτή του.

Και όλα αυτά παραμένουν μετέωρα, αφού πρέπει να προηγηθεί η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, ώστε τα όργανα αυτά να αποκτήσουν τις αποκλειστικές και διακεκριμένες αρμοδιότητές τους.

Αυτά.

Τα σημειώνω αυτά γιατί με «έζωσαν φίδια», όταν πληροφορήθηκα ότι ένας άλλος επιχειρηματίας ο Γιώργος Δραγώνας, διορίστηκε επικεφαλής του Διοικ. Συμβουλίου του νεοϊδρυθέντος Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ).

Λέτε να αρχίσει και αυτός με σεμινάρια στα γραφεία των πολυκαταστημάτων του;