ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΓΙΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ:Το φαινόμενο του θερμοκηπίου,οι κλιματολογικές αλλαγές, η μείωση των υδάτινων πόρων της χώρας

Διάβασα πριν λίγες ημέρες ένα άρθρο του Νίκου Παπά στην Ελευθεροτυπία με τίτλο «Τι πρέπει να καλλιεργήσουν οι Έλληνες αγρότες».
Ο Νίκος Παπάς είναι κοινωνιολόγος και πρόεδρος της ΣΕΚΑΠ της γνωστής συνεταιριστικής καπνοβιομηχανίας.

Τον άνθρωπο δεν τον γνωρίζω και όπως δηλώνει είναι πετυχημένος στην θέση του.

Οι προτάσεις του όμως προς τους Έλληνες αγρότες, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.

Όχι βέβαια για λόγους που κανείς από μια πρώτη προσέγγιση θα μπορούσε να εικάσει. Κάθε άλλο..

Μου προξένησε έκπληξη η μακαριότητα ενός κορυφαίου στελέχους της αγροτοβιομηχανίας του τόπου, η απίστευτη άγνοιά του περί του τί συνετελείται στον κόσμο, αλλά και η αδυναμία του να δει με καθαρό μάτι τι συνέβη αυτό το καλοκαίρι με τους καπνοκαλλιεργητές της Θράκης, του βαμβακοπαραγωγούς της Λάρισας και των Σερρών, τους σταφιδοπαραγωγούς της Αχαΐας..

Με λίγα λόγια δεν είδα λέξη, ούτε καν υπονοούμενο, περί των μεγάλων κινδύνων για την γεωργική παραγωγή από τις κλιματολογικές αλλαγές και τις απίστευτες ανατροπές, από το τι επέρχεται και πως θα πρέπει κανείς να προετοιμαστεί σχετικά, είτε επιλέγοντας νέες καλλιέργειες, είτε αλλάζοντας μεθόδους παραγωγής.

Μίλησε με μια λογική και γλώσσα, που θα ήταν πιθανόν πειστικά στην δεκαετία του 80, όχι όμως στην εποχή μας, όταν οι πάντες παρακολουθούν τις συνέπειες των κλιματολογικών αλλαγών στην ζωή μας και φυσικά και πρώτιστα στην γεωργική παραγωγή.
Μίλησε λοιπόν για την γήρανση των Ελλήνων αγροτών , για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, για τις διεθνείς αγορές και τις εξελίξεις στις τιμές των γεωργικών προϊόντων, για το πρόβλημα της ποιότητάς τους.
Και προτείνει, αφού υπάρχει διεθνής ανοδική ζήτηση για σιτηρά, βαμβάκι, γαλακτοκομικά,, φρούτα και λαχανικά, εκεί να στραφεί το ενδιαφέρον των παραγωγών. Αγνοώντας, διαγράφοντας από τον ορίζοντα και την κρίση του, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι παραγωγοί, ακριβώς στα προϊόντα αυτά, φέτος το καλοκαίρι.
Δεν λέει λέξη για την κατεπείγουσα ανάγκη μιας νέας πολιτικής για την άρδευση, για την αξιοποίηση των υδάτινων πηγών, για ενδεχόμενες αλλαγές στην παραγωγή.

Την ίδια στιγμή στην Ισπανία συντελείται μια επανάσταση στον τομέα ακριβώς αυτό.

Σύμφωνα λοιπόν με σχετικές πληροφορίες, που δημοσιεύθηκαν στον διεθνή και τον ελληνικό τύπο,200.000 ιδιοκτήτες ποτιστικών εκτάσεων εντάχθηκαν σε σύστημα άρδευσης των καλλιεργειών, το οποίο βασίζεται στην ψηφιακή τεχνολογία, με τρόπο ώστε να μειωθεί η κατανάλωση νερού σε ποσοστό 20%, ουσιαστικά να αποφευχθεί η σπατάλη.
Η κυβέρνηση της Ισπανίας ανέλαβε το κόστος εγκατάστασης ενός εθνικού συστήματος παρακολούθησης και ελέγχου της άρδευσης, η οποία καταναλώνει το 70% των υδάτινων αποθεμάτων, σε τρόπο ώστε αφ ενός να αποφευχθούν οι άσκοπες σπατάλες, αφ ετέρου να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες ποσότητες για την ύδρευση των αστικών περιοχών και την υποστήριξη των τουριστικών αναγκών.
Σύντομα και μετά την επιτυχία εφαρμογής του νέου συστήματος , αναμένεται να ενσωματωθούν σ αυτό και άλλες 300.000 παραγωγοί.

Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στην χώρα μας, στους παραγωγούς της οποίας απευθύνθηκε ο Διευθυντής της ΣΕΚΑΠ.
Ένας τίτλος σημερινού δημοσιεύματος:

«Στερεύουν λίμνες, φράγματα, ποτάμια», και κυρίως τα στατιστικά στοιχεία που υποστηρίζουν τον δραματικό αυτόν τίτλο, είναι εύγλωττοι και για τον κοινό πολίτη.
Η διευθύντρια του Εργαστηρίου Υδρολογίας και Αξιοποίησης Υδατικών Πόρων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μαρία Μιμίκου , δηλώνει σχετικά:

« Ποτάμια, που άλλα χρόνια ήταν ορμητικά, γεμάτα ζωή, είναι τώρα στεγνά, ή έχουν μόνο ρύπους. Ο Αλιάκμονας,ο Αχελώος, ο Πηνειός, ο Νέστος, ο Στρυμόνας, ο Άραχθος, ο Ευρώτας πρακτικά έχουν στεγνώσει. Οι εισροές υδάτων έχουν ελαττωθεί στο ένα τέταρτο των μέσων εισροών άλλων ετών».
Tα ίδια και χειρότερα είναι τα δεδομένα για τις λίμνες, τους ταμιευτήρες της ΔΕΗ.
Αναρωτιέμαι λοιπόν.
Ένα κορυφαίο «πολιτικό» διευθυντικό στέλεχος, όπως ο Νίκος Παπάς, σε έναν τομέα γεωργικής παραγωγής, όπως ο καπνός, που τώρα είναι σχεδόν στο σύνολό του ποτιστικός, δεν έπρεπε να κάνει και μια στοιχειώδη αναφορά στην κρίσιμη αυτή πτυχή του γεωργικού μέλλοντος της χώρας;

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχει σχετική ενημέρωση και γνώση.
Καταλήγω μάλλον στο απογοητευτικό συμπέρασμα, πως οι προτροπές του απευθυνόταν στους αγρότες, δεν είχε όμως ούτε την δύναμη ούτε την αντοχή, να μιλήσει για όσα αναφέρονται και απευθύνονται στην πολιτεία και όσα εκείνη οφείλει έγκαιρα και τολμηρά να πράξει
Δυστυχώς.
Επαναπαύθηκε στις πρόσκαιρες εξαγωγικές επιτυχίες της ΣΕΚΑΠ αγνοώντας και σκοπίμως παραβλέποντας τα επερχόμενα αυριανά μεγάλα προβλήματα.
Συνεχίζουμε να μιλάμε για το μέλλον, με λογική, με γλώσσα και με στοιχεία του παρελθόντος.