ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Στο περιθώριο της μοναδικής, εν καιρώ ειρήνης, εθνικής τραγωδίας που βιώνουμε και μέσα στον πυρετό των πολύωρων τηλεοπτικών μεταδόσεων, όπου ούτε τα προσχήματα είναι εύκολο να τηρηθούν, ούτε υπάρχει χρόνος για ένα λεκτικό «καλλωπισμό» ένα «στρογγύλεμα» τέλος πάντων του εκφερόμενου λόγου, αποκαλύπτεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο η παρουσία μιας «απόληξης» των μηχανισμών πληροφόρησης του Μεγάρου Μαξίμου, όσο και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Αστυνομία- Πυροσβεστική)
Ακούγεται ακόμη ο απόηχος κάποιας «είδησης» που ανακοινώνει κάποιος, με την επίκληση του: «κορυφαίος υπουργός με τον οποίο μίλησα λίγα λεπτά πριν μπω στο στούντιο», για να ακολουθήσει αμέσως μετά το σχόλιο μέσω του οποίου μεταφέρεται ο κύριος «επικοινωνιακός στόχος» της είδησης.
Το παράδειγμα είναι όντως εξοργιστικό:
Μεταδίδεται το μήνυμα, -το πρώτο- του πρωθυπουργού, εκείνο με το οποίο επεδίωξε να διαμορφώσει μια αντζέντα «ομοψυχίας» απέναντι στα προβλήματα και ο ανενδοίαστος δημοσιογράφος αποφαίνεται :
« Η εθνική ομοψυχία θα είναι το κυρίαρχο θέμα αυτών των εκλογών»!...
Τι σημαίνει αυτό είναι αρκετά ευανάγνωστο.
Την επομένη όταν η κυβέρνηση αντιλήφθηκε πως δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από αυτήν την «εύκολη λύση», διαμόρφωσε ένα άλλο επικοινωνιακό και πάλι σενάριο.
Αυτήν την φορά τα πράγματα ήταν χειρότερα.
Την Κυριακή το βράδυ η κυβέρνηση διοχέτευσε κατά την διάρκεια των βραδινών δελτίων ειδήσεων και πάλι μέσω των ανθρώπων της τους ψιθύρους αρχικά και τις πληροφορίες στην συνέχεια, περί ασυνήθιστων κινητοποιήσεων του στρατού στο Λεκανοπέδιο, γιατί κάτι το πολύ σοβαρό επίκειται, κάποια απειλή κατά της χώρας αποκαλύπτεται, κάποια συνωμοσία εξελίσσεται, κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και πολύ πιο σοβαρό από την δράση των κλασσικών εμπρηστών.
Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού «δεν μπορεί όλα αυτά να είναι συμπτώσεις». Ακολούθησανοι δηλώσει του Β.Πολύδωρα έξω από το Μέγαρο Μαξίμου «περί ασύμμετρων απειλών» και μετά τα εξ ίσου άθλια υπονοούμενα του Δημάρχου της Αθήνας, που διέλυσαν κάθε ίχνος σοβαρότητας και μετριοπάθειας που καλλιεργεί εδώ και χρόνια γύρω από το πρόσωπό του, για να μπει στο παιχνίδι και ο πανταχού παρών Παναγιώτης Ψωμιάδης, προετοιμάζοντας όλοι μαζί το τι επρόκειτο να σερβιριστεί αργά το βράδυ.

Το θέαμα κάποιων τηλεοπτικών διαχειριστών της επικοινωνιακής αυτής αθλιότητας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια από τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Ευτυχώς οι επώνυμοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, που διευθύνουν τα δελτία, στάθηκαν στο ύψος τους. Άλλοτε με ειρωνικό χαμόγελο, άλλοτε με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο απαίτησαν στοιχεία και αποδείξεις, έθεσαν ερωτηματικά, και τελικά έβαλαν φρένο στην αθλιότητα.

Την επομένη, σήμερα δηλαδή, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει και πάλι πίσω και να μαζέψει τα περί «ασύμμετρης απειλής» οχειρομένη τώρα πίσω από τα ερωτηματικά του μεγάλου αριθμού των πυρκαγιών. Τα αριθμητικά στοιχεία όμως είναι κατασκευασμένα και αύριο θα οπισθοχωρήσει σε κάτι άλλο.

Μένω λοιπόν σε δύο σημεία.
Το πρώτο:
Στην εικόνα κάποιων επώνυμών της δημοσιογραφικής οικογένειας, των οποίων η συμπεριφορά πρέπει να επισύρει το ενδιαφέρον της ΕΣΗΕΑ. Για να σώσει την τιμή του επαγγέλματος τουλάχιστον.
Και το δεύτερο:
Έχει μήπως καμιά σημασία, αν μια πυρκαγιά ξεσπά από κεραυνό, τις κολώνες της ΔΕΗ, τις χωματερές, τους βοσκούς, τους καταπατητές, την απροσεξία της γιαγιάς, το αναμμένο τσιγάρο του ασυνείδητου οδηγού, την υψηλή θερμοκρασία και τους δυνατούς ανέμους;
Γιατί τάχα ο «εμπρησμός» απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωση να παρεμβαίνει άμεσα και αποτελεσματικά και να γίνεται άλλοθι για τα τραγικά λάθη τις κραυγαλέες αδυναμίες και ελλείψεις του;

Ή μήπως δε έχει αποδειχθεί πως οι δύο μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές των ημερών ξέσπασαν η πρώτη της Πελοποννήσου από τον υπαίθριο φούρνο της γιαγιάς και η δεύτερη της Εύβοιας, από την απροσεξία των ηλεκτροσυγγολητών μιας κατασκευής;
Η απίστευτη αδυναμία της πυροσβεστικής να επεμβεί άμεσα , άφησε την πυρκαγιά να θεριέψει αφού οι συνθήκες ήταν ήδη ευνοϊκές για κάτι τέτοιο.
Και μετά ήρθε η καταστροφή.

Υ.Γ.

Ακούω διάφορες ύποπτες σειρήνες και φυσικά τα στελέχη της κυβέρνησης, που επιχειρούν να θέσουν σε αμφιβολία τα ουσιώδη στοιχεία μιας προεκλογικής περιόδου, να αδρανοποιήσουν δηλαδή την αυτονόητη πολιτική αντιπαράθεση, που φυσικά θα συμπεριλάβει και την κριτική της ανύπαρκτης κρατικής μηχανής σε μια κρίσιμη στιγμή και θα αποκαλύψει τις απίστευτες αδυναμίες της κυβέρνησης στην πρόβλεψη, και στον συντονισμό, που στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύονται η μοναδική αιτία της καταστροφής.

Επιχειρούν να αδρανοποιήσουν τα πολιτικά αντανακλαστικά του κόσμου, να αποπροσανατολίσουν και να ακυρώσουν την δίκαιη οργή του.

Μάταιος κόπος.
Η εκλογική διαδικασία, έχει την δική της δυναμική, την δική της λογική, μια δυναμική που την δικαιώνει ως κορυφαία έκφραση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.