ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΜΙΛΑΜΕ;

Μέχρι την Κυριακή θα έχουμε στην διάθεσή μας τα δύο προγράμματα Ανασυγκρότησης για τις περιοχές που κατάστρεψε η πυρκαγιά των τελευταίων ημερών- και συνεχίζει να καταστρέφει- όπως θα τα διατυπώσουν τα δύο «κόμματα εξουσίας»

Κανένας σοβαρός και σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί πως είναι δυνατόν να σχεδιάσεις μέσα σε τρεις ημέρες ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης μετά από μια σαρωτική περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή, εθνικής διάστασης.

Ένα σχέδιο ανασυγκρότησης, που πρέπει να πάρει υπ όψη αυτήν την νέα πραγματικότητα, σε ένα απέραντο περιβάλλον, η οικονομία του οποίου μετέχει ενεργά στην συνολική εθνική παραγωγή και οικονομία, να πάρει υπ όψη τις άμεσες και επείγουσες ανάγκες των κατοίκων της περιοχής και ταυτόχρονα την δοθείσα ευκαιρία να υπηρετήσει ένα μέλλον, μέσα σε ένα νέο, επικίνδυνο από άποψη καιρικών συνθηκών περιβάλλον.

Πολύ φοβούμαι πως εκείνο που θα επικρατήσει τελικά, θα είναι η ίδια λογική των μεγάλων έργων και κατασκευών, που κυριαρχεί στα έργα του Γ και όπως φαίνεται και του Δ΄Κ.Π.Σ.

Εκατομμύρια τόνοι μπετόν, χιλιάδες κυβικά μέτρα κατασκευών, εκατοντάδες έργα «υποδομής» κενά, άχρηστα, δυσλειτουργικά, δαπανηρά, των οποίων η ύπαρξη, η συντήρηση και η λειτουργία απαιτούν πόρους που δεν υπάρχουν .
Η ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως εκφράζεται από τις πανίσχυρες κατασκευαστικές εταιρίες, τους περίφημους «διαπλεκόμενους»,θα αναλάβει να μελετήσει και να υλοποιήσει τα έργα.
Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι θα διασωθεί μέσα από αυτόν τον ορυμαγδό, η μικρή κτηνοτροφική μονάδα, το αμπέλι, η μικρή ιδιοκτησία, το παραδοσιακό χωριό, οι ρίζες των κατοίκων ;
Και ένα αυτονόητο ερώτημα:
Εάν υπάρχει διαφορά φιλοσοφίας και πολιτικής για την ανάπτυξη της χώρας μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρχει μια «εθνική συνεννόηση» για ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της περιοχής, που θα βλέπει το μέλλον, που θα δείχνει ένα νέο δρόμο για την ανάπτυξη.

Οπότε τι νόημα έχει, εκτός από την δημιουργία εντυπώσεων, το αίτημα του ΠΑΣΟΚ για εθνική συνεννόηση υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Συμπέρασμα;
Τίποτε δεν μπορεί να σώσει την υπόθεση αυτή.
Η μόνη φερέγγυα εγγύηση , θα ήταν μια ισχυρή, σύγχρονη, αναβαθμισμένη, ικανή Τοπική Αυτοδιοίκηση, που θα απαιτούσε συμμετοχή και θα έθετε όρους.

Είδατε, ή ακούσατε μήπως ότι τα δύο «κόμματα εξουσίας», συνδιαλέχθηκαν με την τοπική κοινωνία; Άκουσαν την άποψή της, ζήτησαν τις προτάσεις της, έθεσαν υπ όψη της τις βασικές κατευθύνσεις των σχεδίων τους;
Όχι φυσικά.