ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ. Νέα σενάρια στον ορίζοντα..

Στην Κυριακάτικη «Μακεδονία» , ο «Ειδικός Συνεργάτης» της θέτει αιφνιδιαστικά θα έλεγα θέμα σχετικά με την ανανέωση της θητείας του Καλ .Διευθυντή Νικήτα Τσακίρογλου, αλλά και εκείνης του Αναπλ. Οικονομικού-Διοικητικού Διευθυντή.

Προτείνει μάλιστα για την κάλυψη της όντως κρίσιμης για την πόλη διευθυντικής θέσης, τον γνωστό δημοσιογράφο και κριτικό θεάτρου Σπύρο Παγιατάκη.

Συμπυκνώνει δε τα βασικά του επιχειρήματα για την υποστήριξη αυτής της πρότασης σε ένα χαρακτηριστικό υπότιτλο:

«Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος: Η σημερινή διεύθυνση , καλλιτεχνική και οικονομική, δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα της πόλης και των ανθρώπων της και αγνόησε κάθε εκλεπτυσμένη έκφραση».

Έχω κατά καιρούς διατυπώσει μερικές βασικές αντιρρήσεις μου γύρω από τα διαδραματιζόμενα στο ΚΘΒΕ, κυρίως γύρω από τις αιτίες των συχνών εντάσεων, και της κριτικής που διατυπώνεται σχεδόν πάντοτε για την αδυναμία αυτού του πολιτιστικού και καλλιτεχνικού γίγαντα να εκπληρώσει στόχους και έργα, που του αναθέτουν η ιδρυτική του πράξη, οι προσδοκίες της πόλης και οι αντικειμενικές του δυνατότητες.

Θα τις συνοψίσω σε δύο σημεία:
Πρώτα, πρώτα, θεωρώ και το επαναλαμβάνω κατηγορηματικά, πως αν δε αρθούν οι γενεσιουργές αιτίες, αυτές δηλαδή που περιλαμβάνονται στο θεσμικό πλαίσιο των Κρατικών Σκηνών, το ΚΘΒΕ θα συνεχίσει να ταλαιπωρείται τόσο με τα εσωτερικά του προβλήματα, όσο και με την αδυναμία του να ανταποκριθεί στον ρόλο που προσδιορίζεται από την ισχυρή κατά τα άλλα παρουσία του στην Θεσσαλονίκη, την χώρα και την ευρύτερη περιοχή μας.

Και δεύτερο, και άμεσα εξαρτώμενο από το πρώτο, θεωρώ επείγουσα την ανάγκη να διαμορφωθούν επιτέλους κάποιοι όροι, κάποιες ποιοτικές απαιτήσεις, κάποιες επιστημονικές και εμπειρικές προϋποθέσεις για την επιλογή των διευθυντικών του στελεχών, του καλ Διευθυντή και των αναπληρωτών διευθυντών, των κεντρικών δηλαδή θέσεων, που καθορίζουν την πορεία και την παρουσία αυτού του οργανισμού.

Είναι αδιανόητο στην εποχή μας, να αρκεί να είναι κάποιος ηθοποιός, ή σκηνοθέτης- έστω και μιας άγνωστης σκηνοθεσίας-, σκηνογράφος, η θεατρικός συγγραφέας, για να θεωρείται ικανός και κατάλληλος να καταλάβει την θέση του καλλιτεχνικού Διευθυντή.΄ Η να αρκεί να είναι λογιστής, ή νομικός, ή συνταξιούχος υπάλληλος, για να διοριστεί αναπληρωτής διοικητικός ή οικονομικός διευθυντής.

Όπως θα θυμούνται οι επισκέπτες αυτών των Σημειωμάτων είχα σχολιάσει την περιπέτεια του Καλ. Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και τις προθέσεις του Διοικητικού της Συμβουλίου, ως τουλάχιστον μια «καλή ευκαιρία», να τεθεί επιτέλους στο τραπέζι ενός διαλόγου αυτός ο τραγέλαφος, αυτό το προϊόν συναλλαγής συμφερόντων, που ονομάζεται θεσμικό πλαίσιο των κρατικών σκηνών.

Από την εξέλιξη των πραγμάτων ,πείθομαι όλο και περισσότερο ότι επρόκειτο για παιχνίδι-σικέ μεταξύ του Οδ. Κυριακόπουλου και του Υπουργείου Πολιτισμού, γιατί ήδη διαμορφώθηκε η «νέα τάξη πραγμάτων» στην Λυρική και κανείς δεν νοιάζεται για τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν τότε αμφότεροι.

Αν και συμφωνώ λοιπόν σε αρκετές από τις επισημάνσεις του «Εδικού Συνεργάτη» πιστεύω πως ματαιοπονεί αν πιστεύει πως μια απλή αλλαγή προσώπων, όσο και σημαντικοί και αξιόλογοι και αν είναι οι διάδοχοι, αρκεί για να δει να εκπληρώνονται οι προσδοκίες του σχετικά με το ΚΘΒΕ, τόσο οι δικές του, όσο και της Θεσσαλονίκης θα προσθέσω εγώ.