"ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΛΑΝΑΤΑΙ" πάνω από το ηττημένο ΠΑΣΟΚ

«Αυτές οι προεδρικές εκλογές ήταν παράδοξες: οι Σοσιαλιστές πείστηκαν και επέλεξαν ως υποψήφια τους αυτή που ήταν λιγότερο ικανή να κερδίσει αυτήν την αναμέτρηση. Η ψευδαίσθηση αυτή δεν πρέπει να παραταθεί. Ούτε πρέπει να παρουσιάσουμε ως σύγχρονη και νεωτερική , μια προσέγγιση αρχαϊκή και οπισθοδρομική».

Απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο του Λιονέλ Ζοσπέν,πρώην πρωθυπουργού του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας.

Στην προχθεσινή γνωστή γριφώδη παρέμβασή του ο Κώστας Λαλιώτης, επισείει το προηγούμενο του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας, καταγγέλοντας την «ψυχοφθόρα τελετουργία και τις άγονες συγκρούσεις», που παραπέμπουν στο «παράδειγμα και το δράμα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που μετά την ήττα του βυθίζεται σε ένα τέλμα, σε μία πολιτική απραξία, σε μία ατέλειωτη φθορά, με όλα τα συνεπακόλουθα του ευτελισμού όλων των ηγετικών στελεχών»…

Δύο πράγματα είναι όμως σαφή:

Αποτελεί τραγικό λάθος το γεγονός ότι η μετεκλογική συζήτηση, και μάλιστα μέσα στην ένταση της αναζήτησης νέου αρχηγού, έχει ως επίκεντρο της είτε την ήττα του 2007, είτε την ήττα του 2004, κινείται δηλαδή μόνο στην κατεύθυνση των ευθυνών των προσώπων - που είναι βέβαια σημαντικός παράγων- και όχι και στην αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων, γεγονός που θα επέτρεπε την διερεύνηση των πιο κρίσιμων πτυχών της καθοδικής πορείας του Κινήματος.

Η εμφάνιση στο προσκήνιο προσώπων του απώτερου παρελθόντος, Λιβάνης, Κατσιφάρας, Τσοβόλας, Τζουμάκας, ως υποστηρικτών του «νεωτερικού» Γιώργου Παπανδρέου, προοιωνίζεται τα χειρότερα για το Κίνημα στην περίπτωση βέβαια που από τις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου αναδειχθεί ως αρχηγός και πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου.
Συνδυάζω αυτήν την όλο συμβολισμούς κινητικότητα, με το όντως εκπληκτικό γεγονός, πως μέχρι σήμερα δεν άκουσα ούτε μια λέξη αυτοκριτικής από το στόμα του Γ.Π. Φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο!...

Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει κάποιος από μια τέτοια εξέλιξη;