Η "ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ". Ένα άλλοθι για το παρελθόν, μια απειλή για το μέλλον...

Η «υπονόμευση» διακινείται συνεχώς και βρίσκεται στο προσκήνιο των επιχειρημάτων της πλευράς Γιώργου Παπανδρέου, ως το μοναδικό επιχείρημα δικαιολόγησης της ήττας της 16ης Σεπτεμβρίου και ταυτόχρονα της μεταφοράς των ευθυνών της στους «άλλους», τους «εσωτερικού υπονομευτές».

Δεν έχει σημασία το γεγονός, ότι όταν προκαλούνται να κατονομάσουν τους «ενόχους» της υπονόμευσης, καταφεύγουν σε μισόλογα και σε γελοία περιστατικά, σε δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις. Και σε τελική ανάλυση στις ελάχιστες στιγμές, που κάποια στελέχη διατύπωσαν με προσεκτικό τρόπο πάντοτε, κάποια άποψη, ένα ειλικρινές ερώτημα, μια απορία τέλος πάντων.
Η αναφορά εν τούτοις γίνεται με τρόπο αήθη και δειλό, κάποτε με θράσος, που εκπλήσσει, ακριβώς γιατί υποτίθεται πως εκπροσωπούν έναν πολιτικό «ήθους και αξιών».

Χρειάστηκε η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου και οι απαντήσεις που έδωσε σε σχετικό ερώτημα, για να διαπιστώσει ο προσεκτικός παρατηρητής, πως το εφεύρημα της «υπονόμευσης» έχει μέλλον και μάλιστα καταλυτικό για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.
Αποκαλύπτεται τώρα, πως ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αποφασίσει και το δηλώνει ρητά πως «δεν πρόκειται να ανεχθεί στο μέλλον υπονομευτές».

Καθιστά λοιπόν σαφές πως η επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να είναι η ημέρα ενός σύγχρονου κόμματος της ευρωπαϊκής με σαφή, εγγυημένη και αδιαμφισβήτητη εσωτερική δημοκρατία, με καθιέρωση της συλλογικότητας, με σεβασμό της άποψης του άλλου, με τον πλούτο του πλουραλισμού των ιδεών, και γιατί όχι με αναγνώριση ιδεολογικών τάσεων.

Το αντίθετο, θα εξελιχθεί σε ένα αυστηρά προσωποπαγές και ηγεμονικό κόμμα.
Να συμπεράνουμε λοιπόν, ότι το σύνθημα «Γιώργο άλλαξέ τα όλα» θα βρει την δικαίωσή του τώρα, μέσα από μια ερμηνεία αυθαίρετη και καταστροφική για την ανάπτυξη και το μέλλον του Κινήματος;

Πολύ φοβούμαι πως ναι.
Και για την ερμηνεία αυτήν δεν περιορίζομαι στις αναφορές του ίδιου του Γ. Παπανδρέου, αλλά και κυρίως στις επαναλαμβανόμενες «απειλές» των προσώπων που τον περιβάλλουν, την επιμονή τους στο «κυνήγι μαγισσών» και ενόχων, στην αναζήτηση και αυθαίρετη ερμηνεία και παραποίηση παλαιών δηλώσεων, διαφόρων στελεχών, που τώρα «φωτίζονται» και «ερμηνεύονται» με τον πιο αυθαίρετο και διαστρεβλωτικό τρόπο.

Υ.Γ.

Παρακολουθώ στα μέσα ενημέρωσης, κυρίως όμως στην τηλεόραση, πως εξελίσσεται η «προεκλογική» αντιπαράθεση μεταξύ των τριών υποψηφίων. Μεγαλύτερη και απογοητευτικότερη απόδειξη της μεγάλης κρίσης, στα όρια μιας ορατής παρακμής, που διέρχεται αυτό το κόμμα, δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς. Αρκεί να παρακολουθήσει τους τρεις «σωματοφύλακες», που επέλεξε να τον εκπροσωπούν ο Γ. Παπανδρέου, να επιχειρούν με τα ίδια έγγραφα ανά χείρας, επικαλούμενοι κάποια δήλωση Βενιζέλου, να «αποδείξουν» ότι ο Αλέκος Παπαδόπουλος υπήρξε όντως υπονομευτής του Γ. Παπανδρέου και του Κινήματος!...


Στα χέρια αυτών των παραγόντων και αυτής της χωρίς αναστολές και αρχές λογικής, θα πέσει το Κίνημα, στην περίπτωση που ο Γ. Παπανδρέου αναδειχθεί και πάλι Πρόεδρος.

Οπότε διερωτώμαι:
Γιατί συνεχίζω να ασχολούμαι, έστω και περιστασιακά, μ αυτήν την θλιβερή υπόθεση;
Γιατί για χάρη της παράτησα την πόλη, τα κρίσιμα προβλήματα του περιβάλλοντος και την πορεία των πραγμάτων γύρω από τον Πολιτισμό, στην πόλη και την χώρα;

Λοιπόν και μέχρι νεωτέρας: Άντε γεια...