ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗ;

Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου.

Η Ευρώπη καθιερώνει την «Μπλε ΚΑΡΤΑ», μια νέα πολιτική για τους μετανάστες, με σκοπό να καλύψει τα κενά σε εξειδικευμένο προσωπικό που παρουσιάζονται στις διάφορες χώρες της Ένωσης.

Προσφέρει δηλαδή δικαίωμα εισόδου και εργασίας σε στελέχη υψηλής μόρφωσης, σε τομείς που την ενδιαφέρουν φυσικά, αλλά που έχουν στο μεταξύ αποκτήσει και τριετή τουλάχιστον πείρα εργασίας στον αντίστοιχο τομέα.

Υπάρχουν και άλλα συνοδευτικά δικαιώματα, στα οποία δεν στέκομαι προς το παρόν.

Μένω στο εκπληκτικό γεγονός, λεηλασίας των χωρών του τρίτου κόσμου από τα εξειδικευμένα, τα μορφωμένα στελέχη του, από εκείνους δηλαδή στους οποίους μια χώρα στηρίζει την ανάπτυξη και την πρόοδο της και στην προκειμένη περίπτωση από εκείνα τα στελέχη, που μπορούν να παίξουν ένα ρόλο ουσιαστικό στο να ξεπεράσει μια χώρα την υπανάπτυξη και την φτώχια.

Απαιτεί ακόμη και τριετή εμπειρία στον αντίστοιχο τομέα, δεν εξασφαλίζει απλώς έμπειρα στελέχη, για τις ανάγκες της, πλήττει καίρια την πορεία των επιχειρήσεων και των δομών της τρίτης χώρας, οδηγώντας στην φυγή τα έμπειρα στελέχη της απογυμνώνοντας, νοσοκομεία, τεχνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας και άλλους κρίσιμους για την ανάπτυξη τομείς, από τα στελέχη τους.

Είναι ένα δεύτερο, ποιοτικό κτύπημα στις τρiτες χώρες, που επιφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την εξαγγελία του προγράμματος της να αντικαταστήσει τα καύσιμα κατά 20% από τα βιοκαύσιμα, που παράγονται κυρίως από γεωργικά προϊόντα και για τις χώρες της Ασίας και Ν. Αμερικής από την αντικατάσταση των δέντρων και καλλιεργειών εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών, που άμεσα ή έμμεσα παράγουν προϊόντα διατροφής, με άλλα, κατάλληλα για την παραγωγή βιοκαυσίμων και βιοντήζελ.

Ο ειδικός αντιπρόσωπος του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην διατροφή Ζαν Ζιγκλέρ, περιγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο τις συνέπιες από τις επιλογές αυτές.

«Η πείνα θα αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό. Για να γεμίσει ένα ντεπόζιτο χωρητικότητας 50 λίτρων με βιοαιθανόλη, πρέπει να καούν 232 κιλά καλαμπόκι.
Με αυτήν την ποσότητα ένα παιδί στην Ζάμπια ή στο Μεξικό ζει για ένα χρόνο».

Είναι ταυτόχρονα γνωστό πως στις χώρες με μεγάλη γεωργική παραγωγή ειδών διατροφής, οι τιμές των προϊόντων, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για διατροφή, όσο και για παραγωγή βιοαιθανόλης έχουν πάρει την ανηφόρα καθώς οι παραγωγή προτιμούν να την διαθέτουν για την βιοαιθανόλη, παρά για την διατροφή. Και στην περίπτωση αυτή πλήττεται κυρίως ο τρίτος κόσμος, που όχι απλώς λιμοκτονεί, αλλά αφανίζεται καθώς 100.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από πείνα, ενώ για τα παιδιά οι στατιστικές είναι εφιαλτικές. Κάθε πέντε δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί κάτω των 10 χρόνων από την πείνα.


Αναρωτιέμαι λοιπόν και φαντάζομαι και πολλοί άλλοι. Αυτήν την εφιαλτική πλευρά της Ε.Ε. στηρίζουν οι λαοί της Ευρώπης;

Αυτόν τον ρόλο επιφυλάσσουν οι ηγέτες και η γραφειοκρατία των Βρυξελών για την Ευρώπη των λαών και των αξιών;

Υ.Γ.

Εν τούτοις η «Μπλε Κάρτα» πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, ακόμη και από τις οργανώσεις και τους φορείς υπεράσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και των αγώνων κατά των διακρίσεων.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο πως η έγκριση της Μεταρρυθμιστικής συνθήκης από την Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας πέρασε και αυτή απαρατήρητη και ασχολίαστη, χωρίς να προκαλέσει το παραμικρό ενδιαφέρον .

Κι όμως, στην Συνθήκη περιλαμβάνονται ζωτικές ρυθμίσεις τόσο για τα κράτη μέλη, όσο και για τους πολίτες της Ε.Ε. όπως η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, η παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου, του ρόλου των αγορών και των πολυεθνικών, η οριστικοποίηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων…