Ο "ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ" : Μια κοινωνία αλληλεγγύης, ένα όνειρο απατηλό...

Τι θαυμαστή χώρα είμαστε στ αλήθεια!...

Ξεκινήσαμε ένα δυναμικό και πρωτοπόρο πρόγραμμα αποασυλοποίησης για άτομα με ψυχικά προβλήματα, απλωθήκαμε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και με την βοήθεια 36 μη κυβερνητικών οργανώσεων αναπτύξαμε ένα τεράστιο Δίκτυο Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και ψυχικής Υγείας.

Χώροι όπου άτομα, που διαφορετικά έπρεπε να στοιβαχτούν σε Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, ή να ζουν σε τρώγλες , κάτω από γέφυρες μέσα σε εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα, βρίσκουν ένα ανθρώπινο περιβάλλον, κατανόηση, ενδιαφέρον για τον εαυτό τους και την ζωή.
Θα μεταφέρω εδώ μια πολύ χαρακτηριστική δήλωση ενός από τους φιλοξενούμενους:
« Για πρώτη φορά στην ζωή μου έχω σπίτι, έχω φροντίδα, έχω ανθρώπους να με αγαπούν και να με στηρίζουν .Δουλεύω στο καφενείο του Ψυχιατρικού και η ζωή για πρώτη φορά μου χαμογελάει»..

Πρωτογνώρισα τα προγράμματα αποασυλοποίησης την δεκαετία του 80, και πήρα μέρος σ αυτά, προσφέροντας με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ, την λειτουργία του Κυλικείου του «ανακαινισμένου» τότε Βασιλικού Θεάτρου, σε άτομα, που μας συνέστησαν από το Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης.
Και ήταν όλοι ευχαριστημένοι, και οι άνθρωποι του Θεάτρου έδειχναν κατανόηση και βοηθούσαν συχνά τα άτομα, που κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να λειτουργήσουν σωστά το μικρό εσωτερικό μπαρ, που δημιούργησε ο Μίνος Βολανάκης στο πίσω μέρος της πλατείας του Βασιλικού. Κανένας από τους θεατές των παραστάσεων, δεν κατάλαβε ποτέ το παραμικρό.

Και τώρα βρισκόμαστε μάρτυρες ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά κράτους, που δεν καταλαβαίνει καν περί τίνος πρόκειται, δεν αντιλαμβάνεται την σημασία αυτών των κέντρων, όχι μόνο για τους άμεσα ενδιαφερομένους, αλλά και για την ίδια την κοινωνία, την συνοχή και την αλληλεγγύη της.
Αφού λοιπόν τελείωσαν τα Ευρωπαϊκά χρήματα, όλο το οικοδόμημα οδηγείται σε κατάρρευση, οι Μονάδες κλείνουν, το προσωπικό έχει να πληρωθεί μήνες, αγωγές και δικαστήρια καθιστούν αφόρητη την ζωή και των υπευθύνων λειτουργίας των Μονάδων αυτών.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Αλλά.
Υπάρχει και ένα μεγάλο αλλά.
Το υπενθυμίζω για να μην ζούμε με την υποκρισία και τα άλλοθι μας. Μάχη δίνεται σχεδόν καθημερινά, να μπορέσουν να εξασφαλίσουν κάπου μια στέγη και να δημιουργήσουν μια αντίστοιχη Μονάδα. Η «τοπική κοινωνία» αντιδρά, θεωρεί επικίνδυνη γι αυτήν και τα παιδιά της την «συμβίωση» με τα άτομα που φιλοξενούνται εκεί. Καταδιωκόμενοι από γειτονιάς σε γειτονιά και από Δήμο σε άλλο Δήμο, οι σχετικές προσπάθειες καταρρέουν, όπου καταφέρνουν και στήνουν την Μονάδα, αδυνατούν και να την λειτουργήσουν από την πιεστική πολιορκία των γειτόνων. Δεν είδα ούτε έναν Δήμαρχο να υψώνει το ανάστημά του και να επιχειρεί να διαπαιδαγωγήσει τους συμπολίτες του. Το αντίθετο μπαίνει επικεφαλής των διαμαρτυρομένων, και ζητά και αυτός να «φύγουν από τον Δήμο μας» και ας πάνε όπου αλλού θέλουν!...

Τελευταίο και εξοργιστικό δείγμα αυτό που συνέβη στο Κολχικό Λαγκαδά, όπου οι κάτοικοι πιέζουν με κάθε τρόπο να απομακρυνθεί , ουσιαστικά να κλείσει ένας έτοιμος να λειτουργήσει πολιτισμένος χώρος, που θα φιλοξενούσε ως οικλοτοφείο15 ηλικιωμένους πρώην αλκοολικούς που ολοκλήρωσαν την θεραπεία τους στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Επιτέθηκαν λοιπόν και έσπασαν τα τζάμια του έτοιμου και πλήρως εξοπλισμού οικοτροφείου, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν με κανένα τρόπο την λειτουργία του. Είναι δε χαρακτηριστικό το στοιχείο πως το οικοτροφείο αυτό έχει ήδη διωχτεί μια φορά από τους κατοίκους του Μελισσοχωρίου, όπου για πρώτη φορά επιχειρήθηκε να εγκατασταθεί.

Γιατί λοιπόν να ελπίζουμε πως ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να βρει τους αναγκαίους πόρους για να μην κλείσουν οι ανά την Ελλάδα μονάδες αποασυλοποίησης;
Υ.Γ.
Αλήθεια μήπως είδατε τον Μητροπολίτη Λαγκαδά, που δεν αφήνει ευκαιρία να εμφανίζεται στην τηλεόραση, να επιχειρεί να κατευνάσει τον κόσμο και να τους υπενθυμίσει κάποια σχετική παραβολή από το Ευαγγέλιο που διδάσκει; Μήπως τον είδατε να στέκεται μπροστά στο οικοτροφείο και να προστατεύει τους φτωχούς γέροντες;