ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ:Η επόμενη ημέρα των δύο πρωταγωνιστών

Ας επισημάνουμε κατ αρχήν τα αδιαμφισβήτητα.

Η προσέλευση των φίλων και μελών του ΠΑΣΟ στην σημερινή ψηφοφορία, αποτελεί ένα ευτυχές θετικό μήνυμα προς το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία των πολιτών.
Ο κόσμος- και πάντως ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ- στέκει σταθερά δίπλα στο κόμμα, δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί από την φιλολογία των ημερών ότι οι «συγκρούσεις» τον έχουν απογοητεύσει και ότι η αποχή θα είναι μεγάλη.

Δεύτερο ο Γ.Π. αναδεικνύεται αδιαμφισβήτητος νικητής της εκλογικής διαδικασίας και βρίσκεται τώρα μπροστά στις δημόσιες δεσμεύσεις του.

Ο Β. Β. δεν κατάφερε να ανατρέψει το κλίμα που σταδιακά διαμορφώθηκε υπέρ του Γ. Π., πέτυχε ένα σημαντικό όμως αποτέλεσμα, και τώρα καλείται και αυτός να το διαχειριστεί με ευφυΐα και διορατικότατα, κυρίως όμως με νηφαλιότητα και αυτοσυγκράτηση.

Δεν ξέρω πόσο εύκολα και ανώδυνα θα ξεπεραστούν τα τραύματα, κυρίως από τις χυδαιότητες και τις προσωπικές επιθέσεις, αλλά αν κρίνω από τις κρίσεις του παρελθόντος, το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικό εύκολης ίασης από πληγές του τύπου αυτού.

Όπως από πολλές πλευρές και αναλύσεις υποστηρίζεται, τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας, θα τις καθορίσει κατ αρχήν η τακτική του Γ.Π. και η συμπεριφορά των στελεχών, που τον περιβάλουν, και φυσικά οι αποφάσεις που θα λάβει η πλευρά Β.Β.

Διατηρώ όμως σοβαρές επιφυλάξεις πως ως εκ θαύματος- που δεν συμβαίνει συχνά στην εποχή μας-ο Γ. Π. θα αλλάξει ο ίδιος, θα αλλάξει τόσο πολύ,σε τόσες πολλές πτυχές απόψεων, επιλογών, νοοτροπίας, δεσμεύσεων κλπ

Η ιστορία δεν έχει να μας δείξει ούτε μία περίπτωση τέτοιας «φώτισης», τέτοιας αλλαγής, όσης ο ίδιος διακηρύσσει και όσης το ιστορικό της μέχρι σήμερα διαδρομής του ανθρώπου επιβάλλει, και όσης υπόσχεται και για όσα δεσμεύεται.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το τριπλό σύνθημά της προεκλογικής τακτικής του Γ.Π.«Είδα», (μα τώρα είδε ;), «κατάλαβα»,( χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια γι αυτό;) «άλλαξα», (αλλάζει όντως ο άνθρωπος τόσο εύκολα;), μπορεί να είναι η στέρεη βάση για το διαφορετικό αύριο..
Αμφιβάλω αν θα έχει την τόλμη να στείλει στο περιθώριο όλον αυτόν τον κόσμο, που προσωποποιεί το παρελθόν, τον κυβερνητισμό, με λίγα λόγια αυτό που αποκαλείται το «κακό ΠΑΣΟΚ»

Αμφιβάλω ότι από αύριο οι επιλογές του θα είναι τελείως διαφορετικές από αυτές του παρελθόντος.

Θα παραμείνει ερωτηματικό για ενδιαφέρουσες αναλύσεις πάντως, για ποιους λόγους η πρώτη σαρωτική κυριαρχία του Β.Β. των πρώτων δηλαδή σφυγμομετρήσεων, ανατράπηκε τελείως σταδιακά και έφτασε να διαμορφωθεί με το σημερινό αποτέλεσμα, σχεδόν αντιστρέφοντας τα πράγματα.

Θα καταγράψω λοιπόν μερικές σχετικές εκτιμήσεις γι αυτό:

Η μη παραίτηση του Γ.Π. από το αξίωμα του Προέδρου. Δεν δημιουργήθηκε κενό, το αντίθετο, η εκκρεμότητα επέτρεψε σε δεύτερες σκέψεις, σε συσπειρώσεις και παρεμβάσεις τρίτων, ώστε ταχύτατα να αρχίσουν να λειτουργούν εντελώς διαφορετικά τα αντανακλαστικά των στελεχών, των βουλευτών, αλλά και του κομματικού οργανισμού.

Η βιαστική δήλωση του Β.Β. στο Ζάππειο, ενώ αρχικά φάνηκε να λειτουργεί λυτρωτικά και να συσπειρώνει γύρω του τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, μετατράπηκε σταδιακά σε μπούμερανκ, όταν ξεκίνησε η στρατηγική της δαιμονοποίησης και της απαξίωσης του.

Η απροσδόκητη όπως αρχικά φάνηκε σκληρή και χυδαία δήλωση του Στ.Τζουμάκα έξω από την Χαριλάου Τρικούπη, που εισήγαγε στην πολιτική αντιπαράθεση, την συνωμοσιολογία, τον φόβο των παρεμβάσεων, το κυνήγι των μαγισσών, που στην συνέχεια διαμορφώθηκαν σχεδόν σε κυρίαρχα συνθήματα του Γ.Π.

Η επιλογή από την πλευρά του Γ.Π. και του επικοινωνιακού του μηχανισμού- ισχυρού και ικανού όπως αποδεικνύεται- να στοχοποιηθεί ο Β.Β. ως σφετεριστής, ως εισβολέας στην οικογένεια του ΠΑΣΟΚ, κάτι που φάνηκε να συσπειρώνει τον κόσμο γύρω από τον Γ.Π.

Η στάση του φιλοκυβερνητικού τύπου και των ΜΜΕ, ακόμη και φιλικών προς την παράταξη ΜΜΕ, όπως η «Ελευθεροτυπία», το «Θέμα» ή και ο «Επενδυτής» , που επιβεβαίωναν την καταγγελία του Γ.Π. περί παρεμβάσεων στην εκλογή , αλλά προς την αντίθετη εντελώς κατεύθυνση.

Υπήρξαν όμως και ζητήματα, πλευρές της όλης ιστορίας, που δείχνουν ευθύνες και του ίδιου του Β.Β.

Παρά τις εντυπώσεις και το κλίμα που διαμόρφωσε η βιαστική δήλωσή του το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου, αποδείχθηκε κατά την γνώμη μου πάντοτε, πως ο Β.Β. δεν είχε ασχοληθεί ποτέ ουσιαστικά και σε βάθος με το ενδεχόμενο εκλογής νέου αρχηγού, ούτε έκανε κάποια σχετική ουσιαστική προετοιμασία.

Αυτό άλλωστε φάνηκε και από το γεγονός πως συχνά αντιμετώπιζε τις προκλήσεις εντελώς αυθόρμητα , με τρόπο που να δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν υπήρξε κάποια στρατηγική, κάποια καταγραφή ενδεχομένων , κάποια αποτύπωση των αναμενομένων ζητημάτων, που μια ευρύτατη , σχεδόν σε εθνικό επίπεδο προεκλογική εκστρατεία θα προκαλούσε.

Δεν αντέδρασε άμεσα, δυναμικά, και αποφασιστικά, στις άθλιες συκοφαντίες του Στ. Τζουμάκα, ούτε αξιολόγησε σωστά την συνέχεια και κυρίως τις επιπτώσεις τους, από την στιγμή που αποτέλεσαν σημαία της προεκλογικής συμπεριφοράς και των συνθημάτων του Γ.Π. που τον στοχοποιούσαν ως τον άνθρωπο των συμφερόντων, φιλόδοξο, εξουσιομανή και κερκόπορτα της χειραγώγησης του κόμματος από εξωθεσμικά κέντρα.

Χειρίστηκε με λάθος τρόπο το πλεονέκτημά του ότι κερδίζει τον Καραμανλή, μιλώντας συνεχώς για την «εξουσία», δείχνοντας να αγνοεί πως η λέξη εξουσία, φέρνει μαζί της συνειρμικά, την χειρότερη μορφή του πελατειακού και αλλοτριωμένου πολιτικού συστήματος.
Ο προφορικός του λόγος, όσο χειμαρρώδης, συγκροτημένος και καθαρός κι αν ήταν, είχε το μειονέκτημα να μην επικεντρώνεται όσο έπρεπε στα επί μέρους ζητήματα που έθεταν η ένταση και οι καταγγελίες και η συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα της περιόδου.

Σε αντίθεση με τον Γ.Π. όπου τα περίφημα «κείμενα που δεν κερδίζουν», αφ ενός του έδιναν την δυνατότητα να παρουσιάζει έναν ηγέτη με συγκροτημένη σκέψη, αφ ετέρου προσέφεραν πολύτιμη συνεισφορά στο στρατηγικό σχέδιο της «δαιμονοποίησης» των θέσεων και των πλεονεκτημάτων της υποψηφιότητας Β.Β.

Από την άλλη έγινε φανερή η απουσία ενός «οράματος» για την χώρα, το μέλλον της, την θέση της στον σημερινό κόσμο. Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται ένας ηγέτης της αριστεράς, είναι απόλυτα αναγκαίο να έχει διαμορφώσει και να προβάλει το «σχέδιό» του, την συνολική πρότασή του και τελικά αυτό που λέμε «όραμα» του.

Κυριάρχησε έτσι το σύνθημα του για την κατάκτηση της εξουσίας, στο οποίο επέμεινε, αφού αναδεικνυόταν ως το συγκριτικό του πλεονέκτημα, ταυτόχρονα όμως εξελισσόταν και στην αχίλλειο πτέρνα του.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ;
Τώρα βρισκόμαστε στην επόμενη ημέρα.
Η εκπληκτική προσέλευση των εκατοντάδων χιλιάδων μελών, φίλων και ψηφοφόρων , η σαρωτική δηλαδή παρουσία του «κοινωνικού ΠΑΣΟΚ», προς το οποίο κυρίως απευθύνθηκε ο Β.Β.. αλλάζει όλα τα δεδομένα.

Ο Γ.Π. αναδεικνύεται πρόεδρος με μια αδιαμφισβήτητη επιλογή, σβήνει με ένα σφουγγάρι το παρελθόν, έχει μια νέα ευκαιρία κινήσεων, επιλογών, διαμόρφωσης των δομών του κόμματος, της πολιτικής και της ιδεολογίας του.
Μοναδικές δεσμεύσεις του, αυτές που ο ίδιος δημόσια και επανειλημμένα ανέλαβε.
Δεσμεύσεις που από την επομένη την νίκης του θα βρίσκονται μπροστά του απαιτητικές, και επίμονες.
Δεν έχει περιθώρια, ούτε αναβολών, ούτε συμβιβασμών, ούτε σκοπιμοτήτων.
Για όσους διαφωνούν, αμφιβάλλουν, βλέπουν με σκεπτικισμό τα πράγματα, πιστεύουν όπως και ο υπογράφων, πως τα πρόσωπα δεν αλλάζουν εύκολα αντιλήψεις και πεποιθήσεις, πως τα άγνωστα περιβάλλοντα θα είναι και πάλι παρόντα, υπάρχει μια απάντηση.

Το σημερινό ευρύ κοινωνικό ΠΑΣΟΚ τα γνώριζε όλα αυτά.
Και ευρισκόμενο απέναντι σε τρεις προτάσεις, επέλεξε τον Γ.Π.

Το γιατί είναι άλλη ιστορία.

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ του 2007. Το δέχεσαι, ή το απορρίπτεις.

Ο Β.Β. έχει ακόμη δυσκολότερο ρόλο. Επέλεξε την διακριτή παρουσία του μέσω του «ρεύματος». Επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει την πανελλαδική καταγραφή του, το ευρύτατο «δίκτυο» με πρόσωπα του κομματικού μηχανισμού, που συνεργάστηκ και συνδέθηκαν μαζί του, την επίσημη καταγραφή του ως του «αντίπαλου δέους».

Δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Το αντίθετο.

Είναι υποχρεωμένος να ισορροπεί πάνω σε μια λεπτή γραμμή, που διαμορφώνει αφ ενός το εκλογικό αποτέλεσμα αφ ετέρου η επιταγή της διακριτής παρουσίας του, που όμως συνεχίζει να έχει στόχους και προοπτική.

Το σημαντικότερο όμως και το λυτρωτικό γι αυτόν είναι πως το «ρεύμα» οφείλει να αναζητήσει και να καταγράψει μια ιδεολογική ταυτότητα, ελκυστική και ταυτόχρονα ρεαλιστική. Και άρα να «θέσει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων», δηλαδή να πάρει σαφή θέση πάνω στο κρίσιμο και ουσιαστικό μοναδικό ιδεολογικό ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ.
Να πάρει θέση δηλαδή πάνω στην κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και γενικότερα της αριστεράς και να διατυπώσει ένα μοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικού κράτους.

Να κάνει δηλαδή αυτό που δεν έκανε τότε, που όπως υποστηρίζεται «προετοιμαζόταν» για την πιο κρίσιμη και μοιραία στιγμή της πολιτικής του διαδρομής.