ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ.....

Υστερόγραφα; Και που είναι το κεντρικό θέμα; Έλα ντε;

Το κεντρικό θέμα είναι γνωστό, αλλά από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις…
Γι αυτό και το αφήνω στις ειδήσεις των «οκτώ», στο κατάλληλο δηλαδή περιβάλλον και καταπιάνομαι με κάποια «δευτερεύοντα», που δεν χωρούν στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων, ή στις πρώτες σελίδες και χάνονται μέσα στην αντάρα των ημερών…

Υ.Γ. 1
Μάχη ξέσπασε στο Δημοτικό Συμβούλιο ξέσπασε για το «Στρατηγικό Σχέδιο» ανάπτυξης, που παρουσίασε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.

Είδε φαίνεται και απόειδε ο Δήμαρχος πως είναι ματαιοπονία να αναζητεί μια ευρύτερη συζήτηση και συμφωνία και κατέθεσε το δικό του όραμα για την προσεχή… τριακονταετία της Θεσσαλονίκης!..
Δεν έχει όπως καταλαβαίνετε κανένα νόημα να επιχειρήσω να το παρουσιάσω ή να το αναλύσω, ή να το κρίνω..

Τι έγινε λοιπόν στην συνεδρίαση εκείνη του Δημοτικού Συμβουλίου;

Η αντιπολίτευση αντέδρασε, είπε τα δικά της , διαμαρτυρήθηκε γιατί το «Σχέδιο» διαμορφώθηκε «ερήμην της πόλης και των φορέων της», και το καταψήφισε…
Και εδώ τελείωσε και αυτή η ιστορία…

Ένα ακόμη «Στρατηγικό Σχέδιο» για την Θεσσαλονίκη, οδεύει προς το ράφι του αρχείου..
Πάμε γι άλλα!...

Υ.Γ. 2
Ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στο ΥΠΕΧΩΔΕ και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη… Ποιος ευθύνεται για τις απίστευτες, τις δραματικές καθυστερήσεις, που κινδυνεύουν να ακυρώσουν οριστικά τα έργα διάσωσης της Κορώνειας;

Πολύ απλό. Οι ανίκανοι, οι αδιάφοροι, οι ανεύθυνοι.

Όπου κι αν βρίσκονται, όποια θέση κι αν κατέχουν, είτε στην τοπική είτε στην κεντρική εξουσία.

Εδώ και δέκα χρόνια πραγματοποιούνται δεκάδες μελέτες, ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ γι αμοιβές, έρευνες, ταξίδια, μετακλήσεις, συνέδρια, «ενημέρωση», κινητοποιήσεις…
Λόγια, λόγια, λόγια..

Η λίμνη συνεχίζει να εξαφανίζεται, να μολύνεται να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας…
Μια ακόμη ήττα θα προστεθεί στο ιστορικό της πόλης και των ανθρώπων της..

Ευθύνες υπάρχουν πολλές και για πολλούς. Αλλά και άλλοθι επινοούνται πολλά και από πολλούς…

Υ.Γ. 3
Την μεγαλύτερη απογοήτευσή μου για τον Γιώργο Παπανδρέου την δοκίμασα την περίοδο, που προηγήθηκε των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Δεν πίστευα τα μάτια μου παρακολουθώντας την καθημερινή οβιδιακή μεταμόρφωσή του, το χάος ανάμεσα στα λόγια και τα έργα του.

Την υποκρισία του ανθρώπου που μιλά γι αξίες και αρχές και την ίδια στιγμή μεταχειρίζεται κυνικά κάθε τρόπο να πλήξει τον αντίπαλό του, χωρίς αναστολές, χωρίς δισταγμούς.
Και τώρα αυτό το απίστευτο, το απερίγραπτο «απαγορεύω» στην ίδρυση ενός Ομίλου προβληματισμού από καθηγητές πανεπιστημίου!...

Αυτός ο θερμός υποστηρικτής της συμμετοχικής δημοκρατίας, των κινημάτων, των ΜΚΟ, της κοινωνίας των πολιτών, απειλεί με διαγραφή τον κύριο αντίπαλό στην διεκδίκηση της αρχηγίας στο κόμμα του, αν κάποιοι καθηγητές ιδρύσουν έναν όμιλο προβληματισμού!..
Και επιστρατεύει για άλλη μια φορά τα δηλητηριώδη βέλη περί υπονομευτών, υπηρετών ξένων συμφερόντων, διασπαστών και συνομωσίας των εκδοτών.

Τι συμβαίνει; Τι φοβάται ώστε να φτάσει στο σημείο αυτό; Τι επιδιώκει τέλος πάντων, όταν πολύ καλά γνωρίζει πως μια κίνηση διαγραφών θα οδηγήσει σε μια χωρίς επιστροφή καθοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ, θα κάνει όνειρο απατηλό την ελπίδα επιστροφής του στην διακυβέρνηση της χώρας..

Υ.Γ. 4
«20-20-20»
Προ ημερών ανακοινώθηκε η νέα πολιτική της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση του προβλήματος των κλιματικών αλλαγών, που περιλαμβάνει:

Μείωση κατά 20% των εκπομπών αερίων, που επιβαρύνουν το πρόβλημα του θερμοκηπίου

Αύξηση κατά 20% της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Αύξηση κατά 20% της ενέργειας που καταναλώνεται από ανανεώσιμες πηγές.

Και παρ όλο ότι η Ε.Ε. και τα αρμόδια όργανά της άρχισαν να μας μπερδεύουν με τις συνεχείς εξαγγελίες, συχνά αλληλοαναιρούμενες, έχει ενδιαφέρον να δούμε τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζει να καλύψει το ετήσιο κόστος της σχετικής δαπάνης, που ανέρχεται στο όχι ευκαταφρόνητο, ακόμη και για την Ε.Ε. ποσό των 50 δις. ευρώ..

Θα θέσει λοιπόν σε εφαρμογή την γνωστή ιδέα «αγοράς ποσοστών ρύπανσης» από τους κυριότερους ρυπαντές, τις βιομηχανίες δηλαδή στα κράτη της Ε.Ε.

Ο «ρυπαίνων πληρώνει» μεν, μετακυλύει το κόστος στον καταναλωτή δε, ενώ ταυτόχρονα η Ε.Ε. δεσμεύεται απέναντι στις βιομηχανίες πως θα τις προστατεύσει από τον «αθέμιτο ανταγωνισμό», επειδή θα υφίστανται τις οικονομικές συνέπειες των μέτρων.

Με απλά λόγια, τίποτε δεν πρόκειται να υποστούν, οι πολίτες τελικά και ουσιαστικά θα κληθούν να πληρώσουν άμεσα ή έμμεσα κάθε προσπάθεια περιορισμού των ρύπων.
Υ.Γ. 5
Είχα κατά το παρελθόν την ευκαιρία να αναφερθώ στο ιστορικό της ίδρυσης της Όπερας Θεσσαλονίκης, του Μουσείου Φωτογραφίας και του Μουσείου Κινηματογράφου, ως αυτοτελών τμημάτων του ΚΘΒΕ, του ΚΜΣΤ και του Φεστιβάλ Κινηματόγραφου αντίστοιχα και στους λόγους που επέβαλαν την ρύθμιση αυτήν, καθώς και στην εκφρασθείσα βούληση να ανεξαρτητοποιηθούν και να αναδειχθούν κάποια στιγμή σε αυτόνομες πολιτιστικές μονάδες της Θεσσαλονίκης.

Προχθές δημοσιεύθηκε η πληροφορία ότι η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε για να προετοιμάσει το σχετικό με την αυτονόμηση της Όπερας νομοσχέδιο, ολοκλήρωσε το έργο της.
Δεν απομένει συνεπώς, παρά η κατάθεση μιας σχετικής τροπολογίας .
Εδώ όμως προκύπτουν δύο ζητήματα.

Το πρώτο είναι αν θα προβλεφθεί εκτός της διοικητικής και οικονομικής της αυτοδυναμίας και η αναγκαία ρύθμιση για την εγκατάσταση της Όπερας στο Θέατρο της Ε.Μ.Σ., έστω για ορισμένη, αλλά σαφή περίοδο, για να μην ξαναδούμε να επαναλαμβάνεται η απίστευτη ιστορία των τελευταίων χρόνων με τις καταγγελίες της Όπερας ότι δεν της δόθηκε χώρος και χρόνος ούτε για τις απολύτως απαραίτητες πρόβες!....

Και το σημαντικότερο. Τι θα γίνει με τους δύο άλλους φορείς, το Μουσείο Φωτογραφίας και το Μουσείο Κινηματογράφου;
Γιατί δεν ακούστηκε τίποτε γι αυτούς;
Γιατί δεν ασχολήθηκε και με αυτούς η νομοπαρασκευαστική επιτροπή; Με ποιο κριτήριο έγινε αυτός ο επιλεκτικός διαχωρισμός;
Και το αυτονόητο ερώτημα.
Γιατί κανείς δεν το επισημαίνει;

Υ.Γ. 6
Ένας χαρισματικός άνθρωπος, με ικανότητες, με ευφυΐα , με φιλοδοξίες και αφοσίωση στο όραμά του, μια σπάνια ηγετική φυσιογνωμία ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συνάντησε το ανθρώπινο πεπρωμένο του.

Παρακολουθώ τον χείμαρρο των δηλώσεων, πολιτικών, εκκλησιαστικών και δημοσιογράφων γύρω από το πρόσωπό του, τα χαρίσματά του , τις πρωτοβουλίες που πήρε στα δέκα χρόνια, που βρέθηκε επικεφαλής της Ελλαδικής Εκκλησίας και με έκπληξη διαπιστώνω, πως κανένας δεν αναφέρεται στο έργο του, την κληρονομιά του, τις αλλαγές που επέφερε στην οργάνωση και την λειτουργία της εκκλησίας, στον εκσυγχρονισμό της, για τον οποίο με τόση ένταση μίλησε κατά την ενθρόνισή του. Γιατί;

Απλούστατα γιατί δεν υπάρχει αυτό το έργο. Η κληρονομιά του είναι τα χειροκροτήματα στις εκκλησίες, οι λαοσυνάξεις, τα ανέκδοτα, οι φλογεροί λόγοι για τα «εθνικά δίκαια», τις «χαμένες πατρίδες», τα λάβαρα της Επανάστασης, που ανέμιζε στις πλατείες, το δημοψήφισμα για τις ταυτότητες, οι καταγγελίες κατά των «διαφωτιστών» και των εκσυγχρονιστών. Έστρεφε την χώρα στο παρελθόν της, αντί να δείξει μπροστά, στις νέες προκλήσεις και τις ανάγκες της εποχής.

Κατασπατάλησε τα χαρίσματα και τα τάλαντα, που τόσο απλόχερα του δόθηκαν, κυνηγώντας χίμαιρες ,ζώντας εκτός εποχής, μακριά από τις πραγματικές και επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας.

Άφησε όμως δύο ισχυρά μηνύματα.

Την στάση του απέναντι στην τραγική μοίρα του, την γενναιότητα το θάρρος και την ταπεινότητα με την οποία αντιμετώπισε το αναπόφευκτο.

Και το δεύτερο ως βαριά κληρονομιά για τον διάδοχό του. Μια εκκλησία στο προσκήνιο, συχνά στο κέντρο της καθημερινής ζωής, μια εκκλησία που τώρα μπορεί όντως να παίξει τον ρόλο που της αναλογεί.