Ο Γ. ΣΟΥΦΛΙΑΣ και η Παγκόσμια Ημέρα των Υγρότοπων...

Για τον Γ. Σουφλιά είχα και εγώ αυτήν την εικόνα ενός σοβαρού πολιτικού μιας γενιάς, που ολοκληρώνει σταδιακά την ενεργό παρουσία της στο πολιτικό προσκήνιο.

Λιγόλογος και συχνά θυμόσοφος, με ένα ιδιαίτερο υπαινικτικό χιούμορ, κατάφερε- ή επεδίωξε- να κρατηθεί μακριά από όλες σχεδόν τις «περιπέτειες» των κυβερνήσεων Καραμανλή και συχνά με ένα διακριτικό, αλλά πάντα εύγλωττο τρόπο, να παίρνει αποστάσεις από αυτές.

Γι αυτό και δυσκολεύομαι να εξηγήσω αυτήν την «πεισματική» στάση του απέναντι στα καθημερινά αποκαλυπτόμενα μικρά και μεγάλα περιβαλλοντικά «εγκλήματα», σχεδόν στο σύνολο της χώρας…

Και το πιο οδυνηρό για τον ίδιο, αλλά κυρίως για την χώρα, είναι αυτές οι αλλεπάλληλες καταδίκες της Ελλάδας από τα ευρωπαϊκά όργανα ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για την μη τήρηση δεσμευτικών για την χώρα αποφάσεων και οδηγιών, σχετικών με θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Αλλά και για τις συνεχιζόμενες «διαφωνίες» του με τον Επίτροπο για το Περιβάλλον και ομοϊδεάτη του Σταύρο Δήμα, ή για το γνωστό και εξοργιστικό «πείσμα « του να αρνείται την ανάγκη ίδρυσης υπουργείου Περιβάλλοντος, επιβεβαιώνοντας στην πράξη αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει με το υπουργείο του, που από ΥΠΕΧΩΔΕ ( Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων ‘Εργων) να εξελιχθεί μονοσήμαντα σε ΥΔΕ (Υπουργείο Δημοσίων Έργων)…

Πρόσφατη είναι η καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της, που απορρέουν από την Οδηγία για την διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Το χειρότερο όλων βέβαια είναι το ακριβές περιεχόμενο της παράβασης.

Σύμφωνα με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ τα κράτη μέλη υποχρεούνται να αναλύουν τα χαρακτηριστικά των υδάτων, σε κάθε λεκάνη απορροής ποταμού, να εξετάζουν τις επιπτώσεις από τις ανθρώπινες δραστηριότητες στην κατάσταση τόσο των επιφανειακών, όσο και των υπόγειων υδάτων.

Τα κράτη μέλη υποχρεώνονται να υποβάλλουν εκθέσεις για τα αποτελέσματα των αναλύσεων που πραγματοποιούν και τα αντίστοιχα προγράμματα παρακολούθησης μέσα σε τρεις μήνες από την ολοκλήρωση τους.

Για όσους παρακολουθούν την επικίνδυνη εξέλιξη της κατάστασης των υδάτων των ποταμών μικρών ή μεγάλων, των λιμνών κλπ την απροσχημάτιστη συνέχιση της επιβάρυνσης και της μόλυνσης τους από τα απόβλητα των βιομηχανιών και των βιοτεχνιών, αλά και την συμπεριφορά της κοινωνίας, που έχει μετατρέψει τους χώρους αυτούς σε τοπικές χωματερές, η άρνηση συμμόρφωσης μας προς την σχετική Οδηγία είναι βέβαια εξηγήσιμη, ταυτόχρονα όμως και εξοργιστική.

Θα μου πείτε γιατί τάχα θα χρειαζόταν η Οδηγία της Ε.Ε. για να αντιληφθούμε τους θανάσιμους κινδύνους για τα υδάτινα αποθέματα της χώρας, και άρα την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων, τόσο για την παρακολούθηση της κατάστασης, όσο και για την λήψη των μέτρων;

Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν που κατευθύνθηκαν τα κονδύλια του Γ΄ και τώρα του Δ΄ Κ.Π.Σ. δηλαδή στην εξυπηρέτηση των «μεγάλων έργων», στους οδικούς άξονες, στις κτιριακές υποδομές, πάντοτε στο όνομα της ανάπτυξη της χώρας,-όχι πάντοτε βέβαια της πραγματικής- αλλά αφήνουν ανέγγιχτες τις πληγές που έχουν προκληθεί στο περιβάλλον, παραβλέπουν την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και δυστυχώς επιτρέπουν την επιδείνωση όλων των δεικτών ρύπανσης στα όρια μιας οριστικής καταστροφής (Κορώνεια κλπ)
Εν τούτοις ο Γ. Σουφλιάς δηλώνει ότι «δεν είμαστε έτοιμοι», δεν είναι «ώριμες οι συνθήκες» για την δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος.

Ο καθένας καταλαβαίνει γιατί. Για να παραμένει ανοικτός ο δρόμος στους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς, χωρίς εμπόδια, χωρίς έστω επιφυλάξεις, ή προσχήματα.
Αυτά για τον Γ. Σουφλιά.

Αλλά η πολιτική αυτή τελικά είναι πολιτική της κυβέρνησης, είναι πολιτικά και ουσιαστικά, η πολιτική του Κ. Καραμανλή.
Σ αυτό το επίπεδο κρίνουμε, αξιολογούμε και αποδίδουμε τις ευθύνες.

Υ.Γ. 1
Προχθές, Παγκόσμια ημέρα των Υγροτόπων- όλες οι παρόμοιες ημέρες, είναι δυστυχώς για την χώρα αυτή, ημέρες θλίψης και οργής-παρακολουθήσαμε δύο πολύ χαρακτηριστικά γεγονότα, για το πώς εξελίσσονται και πως αντιμετωπίζονται τα σχετικά ζητήματα στην χώρα μας.

Το Κέντρο Προστασίας Αγρίων Πουλιών, που εδώ και χρόνια επιτελεί ένα εξαίρετο έργο προστασίας των πουλιών των υγροτόπων, ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, και ανάδειξης των προβλημάτων των υγροτόπων, μένει και πάλι άστεγο γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκαν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσει επιτέλους μια μόνιμη στέγη.

Υ.Γ.2
Η Παγκόσμια ημέρα «γιορτάστηκε» στην Θεσσαλονίκη με μια πρόσκληση του επικεφαλής του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Κορώνειας-Βόλβης-Μακεδονικών Τεμπών, προς τους δημοσιογράφους για περιήγηση στην περιοχή.

Και στην διάρκειά της επιδείχθηκαν με «υπερηφάνεια», όσα η πολιτιστική μας κληρονομιά μας παρέδωσε, όσα η φύση καταφέρνει να διασώσει ακόμη από μόνη της, όσα η παράδοση θρησκευτική και λαογραφική, κρατά ζωντανά.

Το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, το Βυζαντινό Κάστρο, το Βυζαντινό –ή μήπως Μουσουλμανικό-Λουτρό, τα αρχαίο χάνι, τα αποτυπώματα της Ρωμαϊκής Εγνατίας Οδού, η εκπληκτική Ρεντίνα -δεν αντέχω την γελοία ονομασία Μακεδονικά Τέμπη-, η αυτοτροφοδοτούμενη και ολοζώντανη Βόλθη.

Ένας παράδεισος φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, στο κέντρο του οποίου προβάλλει η κραυγαλέα πολιτική και κοινωνική μας αποτυχία, η μολυσμένη και σταδιακά εξαφανιζόμενη Κορώνεια!...

Οι αιώνες μας κληροδότησαν ένα μοναδικό πλούτο, η τελευταία δεκαετία των άκαρπων πολιτικών, της σπατάλης, της αδιαφορίας και της ανικανότητας μας προσφέρουν την πικρή γεύση της νεοελληνικής πολιτικής πραγματικότητας…