Η "ΥΠΟΘΕΣΗ PRESS-GR". Προσοχή στο "σύνδρομο" της Κίνας!...

Είμαι και εγώ ένας «διαχειριστής» blog, που γράφω με το όνομα και το πρόσωπό μου, πότε πότε κάποιες σκέψεις, ή πληροφορίες, κάτω από τον τίτλο «Επίκαιρα Σημειώματα»
Στο πρώτο λοιπόν Σημείωμα, πριν από δύο περίπου χρόνια, ξεκαθάρισα γιατί και πως θα διαχειριστώ αυτό το εκπληκτικό προνόμιο επικοινωνίας, που χαρίζει στον καθένα η «ηλεκτρονική δημοκρατία» της εποχής μας.

Και νομίζω πως μέσες άκρες, κράτησα τις βασικές κατευθύνσεις εκείνης της δήλωσης.
Αλλά η δυναμική των πραγμάτων, η ένταση των γύρω εξελισσόμενων γεγονότων, με «εκτροχίασαν» κάποιες φορές, όταν συμπεριέλαβα στα «Σημειώματά» μου και θεματολόγιο, που δεν είχα αρχικά προβλέψει.

Κράτησα όμως την ουσία, τον χαρακτήρα, την «δεοντολογία» που υποσχέθηκα πως θα τηρήσω, έτσι πιστεύω τουλάχιστον…

Για λόγους αντικειμενικούς – 70 γαρ- δεν επιχείρησα να μπω στον διάλογο της μπλογκόσφαιρας, κυρίως εκείνον που αναφερόταν σε τεχνικά και νομικά ζητήματα, αλλά και στην δεοντολογία του μέσου.

Τον παρακολούθησα όμως με προσοχή, τόσο εκείνον που διεξάγονταν στον εθνικό μικρόκοσμό μας, όσο και στο διεθνές περιβάλλον, όταν προέκυπταν σημαντικά γεγονότα.

Μέχρις ότου μας προέκυψε το PRESS-GR και ο πόλεμος, που ξέσπασε για να αποκαλύψει άλλη μια πτυχή της βαθιάς κρίσης, στην οποία έχουν περιέλθει θεσμοί, ηγετικές κοινωνικές ομάδες, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ΜΜΕ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση και τμήμα της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.

Με αφορμή λοιπόν τα όσα παρακολουθούμε καθημερινά, θα καταγράψω δύο τρεις σκέψεις –μάλλον απλοϊκές-, αλλά φαντάζομαι πως απηχούν τον προβληματισμό και άλλων.

1. Η συζήτηση για θέσπιση περιορισμών στην ελευθερία της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, έχει αρχίσει από καιρό και πάντοτε κάθε φορά, που κάποιοι, κυβερνήσεις, πολιτικά πρόσωπα, ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, επώνυμοι, και ΜΜΕ, αισθάνονται απροστάτευτοι από την ισχύουσα νομοθεσία, και κυρίως από το ανεξέλεγκτο του μέσου.

2. Μέχρι την στιγμή όμως αυτή, μόνο ανελεύθερα καθεστώτα πέτυχαν να επιβάλλουν ρυθμίσεις και ελέγχους, που ουσιαστικά έχουν αναιρέσει την ουσία και τον χαρακτήρα αυτής της επανάστασης στον τομέα της διακίνησης ιδεών και πληροφοριών.

3. Πρόσφατα όμως διακινήθηκαν κάποιες σχετικές αόριστες πληροφορίες, που σήμερα επισημοποιήθηκαν πως η κυβέρνηση, ήδη από καιρό έχει συγκροτήσει μια «ομάδα εργασίας», η οποία και ετοιμάζει την κατάθεση ενός σχετικού Νομοσχεδίου!..

4. Θα βρεθούμε συνεπώς μπροστά στο δίλημμα, στην σύγκρουση συμφερόντων, ανάμεσα στην προστασία της προσωπικότητας και στην προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.
5. Αυτά όμως που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, μας βάζουν σε σκοτεινές σκέψεις… Η επιχείρηση αποκάλυψης των διαχειριστών του blog PRESS-GR στηρίχθηκε σε ένα αμφίβολης σοβαρότητας –σχεδόν γελοίο- email, που έλαβε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο ο δημοσιογράφος Β. Χιώτης, με το οποίο κάποιοι - άγνωστοι- επιχείρησαν να τον εκβιάσουν.

Κανείς δεν γνωρίζει πως και γιατί συνδυάστηκε η «απόπειρα εκβιασμού» με τα σχόλια που δημοσιεύθηκαν στο PRESS-GR εναντίον του Β. Χιώτη, στο παρελθόν, γιατί δεν εφαρμόστηκε και στην περίπτωσή του η συνήθης τακτική αποκάλυψης και σύλληψης των εκβιαστών. Αλλά ο «εκβιασμός» ήταν η κακουργηματική πράξη, που ανάγκασε την Google, να αποκαλύψει τον διαχειριστή. Και η παρουσία του Β. Χιώτη στα Μέσα, οι πληροφορίες που μεταφέρει από την Δικαιοσύνη, τις αστυνομικές αρχές, τις υπηρεσίες ελέγχου ηλεκτρονικού εγκλήματος κλπ, πιο πολύ σε προβληματίζουν, παρά σε διαφωτίζουν…

6. Και έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ το διαβόητο πια blog για να διαπιστώσω , όσο μπορώ, τι πράγματι συμβαίνει. Και συμβαίνει ότι με διαφορετικό «ποιότητα» συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα αντίστοιχα blogs. Τα κείμενα που αναρτούν οι άγνωστοι μέχρι στιγμής «διαχειριστές» της ιστοσελίδας, ανήκουν στην λεγόμενη «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία, συχνά κίτρινη, αλλά τίποτε περισσότερο. Εκεί που γίνεται όντως «κόλαση» είναι το τι δημοσιεύεται στα περίφημα «Σχόλια».

Τρομάζεις για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, από μια χωρίς όρια χυδαιότητα, από την πλέον ακραία υβριστική συμπεριφορά, την συκοφαντία, την άγρια κατεδάφιση προσωπικότητας, της προσωπικής ζωής, επώνυμων από την πολιτική, την επιχειρηματική ζωή, την εκκλησία, τα ΜΜΕ, την καλλιτεχνική ζωή. Τίποτε και κανένας δεν μένει εκτός του «ενδιαφέροντος» ενός άγνωστου, σχεδόν άρρωστου κόσμου, που χωρίς αναστολές καταγράφει «πληροφορίες», χαρακτηρισμούς, «αποκαλύψεις» κλπ.
Και φυσικά όλα αυτά κάτω από την ανωνυμία, και τα προστατευτικά ψευδώνυμα.

Και έτσι τίθεται για άλλη μια φορά το ερώτημα αν και με ποια κριτήρια, ο «διαχειριστής» ενός blog πρέπει να ελέγχει τα σχόλια των τρίτων και να τα λογοκρίνει.
Θυμίζω την πολύ πιο αθώα ιστορία του Νίκου Δήμου, που τρεις φορές έκλεισε ένα από τα πλέον δημοφιλή blog ακριβώς γιατί οι επισκέπτες και οι σχολιαστές, οδηγούσαν την ιστοσελίδα του, εκεί που ο ίδιος ούτε επιθυμούσε, ούτε τον αντιπροσώπευε.
Με λίγα λόγια.

Η υπόθεση PRESS-GR είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιηθεί για να τεθούν φραγμοί και να καθιερωθούν νομικά εμπόδια ώστε να παραμείνει ο κρίσιμος χώρος της ενημέρωσης στα χέρια εκείνων που τον ποδηγετούν και τον ελέγχουν.

Όποιος αμφιβάλλει ας προσέξει την ομόθυμη – και με απροσχημάτιστο τρόπο- επιθετική στάση όλων των καναλιών απέναντι στην υπόθεση αυτήν, και την υποκριτική αναφορά τους στην ανάγκη «προστασίας» της ελευθερίας διακίνησης των ιδεών μέσω των blogs…