Το ΕΘΝΙΚΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ και η Θεσσαλονίκη

Η πιο σημαντική είδηση για την Θεσσαλονίκη, σκεπάστηκε από την τσίκνα και τις "μελωδίες" της Τσικνοπέμπτης και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των οπαδών των συλλαλητηρίων, των συγκεντρώσεων, των παλαιών και νέων «μακεδονομάχων».

Δημοσιοποιήθηκε το Νομοσχέδιο για το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, που εκτός της σημασίας του – ανεξάρτητα από τις κατευθύνσεις και ρυθμίσεις του- διαμορφώνει και το σαφές, οριστικό Στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης.

Δηλαδή το ΥΠΕΧΩΔΕ, με τις υπηρεσίες και τους συμβούλους του διαμόρφωσε τις βασικές κατευθύνσεις για την μελλοντική προοπτική και εξέλιξη της Θεσσαλονίκης, το περιεχόμενο του περιβόητου «Στρατηγικού Σχεδίου» για το οποίο η πόλη ανέδειξε την πιο θλιβερή πλευρά της, αυτήν της πολυδιάσπασης, της ασυνεννοησίας, των αντιπαραθέσεων και των καπετανάτων.

Και με λίγα λόγια αν βέβαια συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, και ψηφιστεί το Χωροταξικό Σχέδιο, θα διαμορφωθεί οριστικά η προοπτική της πόλης, δια χειρών της γνωστής γραφειοκρατίας και όπως προκύπτει από τις πρώτες αντιδράσεις, των γνωστών αντιλήψεων και συμφερόντων.

Τι προβλέπει λοιπόν για την Θεσσαλονίκη το Σχέδιο αυτό;

Την ενίσχυση του ρόλου της ως «πόλης-πύλης» και περιφερειακού μητροπολιτικού πόλου της Ε.Ε.

Την ενίσχυση του ρόλου της ως πολιτιστικής μητρόπολης και ως πόλου τουρισμού και αναψυχής με ακτινοβολία στα βαλκάνια και στις χώρες του Εύξεινου Πόντου (αξιοποίηση της σχέσης της με την Χαλκιδική, το Άγιον Όρος και άλλους τόπους ιδιαίτερης περιβαλλοντικής και πολιτιστικής αξίας.

Την ενίσχυση του ρόλου της ως επιχειρηματικού-εμπορικού συνδέσμου της Ε.Ε. με τα Βαλκάνια και τις χώρες του Εύξεινου Πόντου.

Την ανάδειξή της σε βαλκανικό πόλο έρευνας και καινοτομίας, σε κόσμο μεταφορών και διαμετακόμισης, καθώς και σε κέντρο παροχής κοινωνικών υπηρεσιών (εκπαίδευση, υγεία)
Την βελτίωση της λειτουργικότητάς της σε όλους τους τομείς.

Την βελτίωση της ελκυστικότητάς της με την απόκτηση υψηλής ποιότητας περιβάλλοντος
Την σταδιακή εξισορρόπηση με την Αθήνα.

Γενικότητες κατ αρχήν θα μου πείτε. Έχω όμως και την υποψία, πως πέραν των άλλων, πρόκειται για ιδέες από το παρελθόν, όταν η βαλκανική ενδοχώρα ήταν το -θεωρητικό πάντοτε- πεδίο της ανάπτυξής και της επιρροής μας, όταν η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα μέλος της Ε.Ε. σε μια περιοχή, που δεν κατάφερνε να βγει από τα αδιέξοδα των ανατροπών και των νέων στρατηγικών επιδιώξεων των ξένων δυνάμεων.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουν ήδη διατυπωθεί οι πρώτες αντιδράσεις στην φιλοσοφία, στην πολιτική, στις προτεραιότητες και τις αποσιωπήσεις του Νομοσχεδίου, όλες ιδιαίτερα κρίσιμες για την Θεσσαλονίκη.

Το Τεχνικό Επιμελητήριο της Αθήνας σε μια περάτη προσέγγιση σημείωσε πως από τις τρεις βασικές κατευθύνσεις, την αειφορία, την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα, μόνο για την τελευταία υπάρχουν ρυθμίσεις και προβλέψεις, ενώ οι άλλες δύο ουσιαστικά απουσιάζουν.

Σύσσωμες οι οικολογικές οργανώσεις αντιδρούν και ζητούν την απόσυρσή του, γεγονός που πρέπει να προσεχθεί καθώς η Θεσσαλονίκη κατακτά το ένα μετά το άλλο τα αρνητικά ρεκόρ στην Ε.Ε. για τα επίπεδα αστικής μόλυνσης.

Και ας μη ξεχνάμε την πρόσφατη ημερίδα για το κυκλοφοριακό, που εξελίχθηκε σε μια επανάληψη της αναγνώρισης των δραματικών αδιεξόδων, χωρίς μια ουσιαστική πρόταση , ή μια ουσιαστική συμφωνία για την επιβολή αποτελεσματικών μέτρων.

Ακόμη και οι αναφορές στην Μητροπολιτική Διοίκηση, πρέπει να μας προβληματίσουν γιατί όπως όλα δείχνουν θα εξελιχθεί σε μια χωρίς ουσία και περιεχόμενο ρύθμιση, που δεν θα ανταποκρίνεται στις μεγάλες ανάγκες της εποχής.

Το ερώτημα συνεπώς είναι ένα και καταλυτικό.

Θα καταφέρει η Θεσσαλονίκη να διαμορφώσει μια διαδικασία ενεργού και ουσιαστικής συμμετοχής σε ένα ειλικρινή και τολμηρό διάλογο, ώστε να υπάρξει επιτέλους η αυθεντική φωνή της που θα επιδιώξει και θα επιβάλλει τις ρυθμίσεις που οι καιροί απαιτούν;
Και ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο;