Ο ΛΟΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,για την "ανάπλαση" της πλατείας του Λευκού Πύργου.

Το τελευταίο τεύχος του λαμπρού περιοδικού «parallaxi» αφιερωμένο στα ζητήματα αρχιτεκτονικής της πόλης,- «Τεύχος αρχιτεκτονικόν», όπως το αποκαλεί ο Γιώργος Τούλας-, και με το γενικό τίτλο «Οι καλύτεροι αρχιτέκτονες, τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια και όσα αλλάζουν την πόλη όμορφα και άσχημα», περιλαμβάνει μεταξύ άλλων- για τα οποία θα έχω ένα χωριστό Σημείωμα, μια κριτική στο έργο της ανάπλασης της πλατείας Λευκού Πύργου, με την υπογραφή του Λόη Παπαδόπουλου:

« Πρόκειται για σοφή μελέτη. Η γενναιότητα αυτού του σχεδιαστικού διαβήματος, όχι μόνο στην προμελέτη αλλά και στο πρώτο στάδιο της εφαρμογής του, κατάφερε να απαλλάξει το τοπίο από φλύαρες χαράξεις και γειτνιάσεις παρτεριών.

Οι μεγάλες ευκρινείς χαράξεις, οι ανεπαίσθητες διαφορές στάθμης, οι εναλλαγές υφής ανάμεσα στα υλικά επίστρωσης, όπως μια ολόκληρη σειρά από ευφυή συνθετικά στρατηγήματα, πέτυχαν, σε μια περιοχή κατ εξοχήν πολυσύχναστη, την ανάκτηση της αίσθησης του κενού και την ανάδειξη του Πύργου.

Ωστόσο η περιστοιχία που, λόγω προοπτικής προσλαμβάνεται ως κατακόρυφο επίπεδο, εν τέλει ως τείχος, διαιρεί την γραμμή του ορίζοντα και κερματίζει το τοπίο.

Γιατί μια τόσο προωθημένη μελέτη να μην βρει την ψυχραιμία των αναγκαίων προσαρμογών σε αρχιτεκτονικά προτάγματα, που στο κάτω-κάτω είναι εσωτερικά στις δικές της κεντρικές συνθετικές αρχές;»